Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Ин 11

Pín

Иисус каласен: «Мый ылыжмаш да илыш улам. Кӧ Мылам ӱшана, тудо кола гынат, илаш тӱҥалеш. А кӧ ила да Мылам ӱшана, нигӧ нигунам ок коло. Тидлан тый ӱшанет?»

Иисус тудлан вашештен: «Ӱшанет гын, Юмын чапшым ужат манын, Мый тыланет ойлен омыл мо?»

Иисусын шинчавӱдшӧ лектын.

Тидым колмеке, Иисус каласен: «Тиде черланымаш колымашлан огыл, а Юмын чапшылан: тидын гоч Юмын Эргыже чаплана».

Тыге каласымеке, виян йӱк дене кычкыралын: «Лазарь, лек!» Колышо лектын, кидше да йолжо тойымо вынер дене пӱтырымӧ лийын, шӱргыжӧ шовыч дене вӱдылмӧ. Иисус нунылан каласен: «Тудым рудыза да колтыза».

Адакат шӱлыкаҥын, Иисус шӱгар деке миен. Шӱгар курык кӧргыштӧ лийын, аҥжым кӱ петырен.

Тыге ойлымеке, Иисус ешарен: «Мемнан Лазарь йолташна мален колтен, но Мый тудым помыжалтараш каем».