Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Metta 13

Pín

We eji toprakta ekylen šol kimse dyr, ki kelami išidüp, anlar; ol dachi mahsuldar olup, kimi jüz, kimi altmyš, we kimi otuz kat weryr,« dedi.

We dikenler arasynde ekylen šol kimse dyr, ki kelami išidyr, lakin bu dünjanyn endišesi, we zenginlygyn hilesi kelami bogar; ol dachi mahsulsyz olur.

Her kim melkjutyn kelamyni išittygynde, anlamazsa, ol šerir gelüp, kalbynde ekylmyš olani kapar. Jol kenarynde ekylmyš olan bu dyr.

We tašlyk mahallerde ekylen šol kimse dyr, ki kelami išidüp, heman onu sürur ile kabul eder. Amma kendynde kök olmadygynden, az wakyt dajanup, kelamdan dolaji tazjik ja teaddi wuku bulinğe, derhal sürčer.

Jene melkjut‐üs‐semawat tarlada gizlenmyš bir chazineje benzer, ki bir adam onu bulup, gizler, we sürurynden warup, her nesi war ise fürucht ederek, ol tarlaji ištira eder.

We ba’zisi eji topraga düšüp, kimi jüz, we kimi altmyš, we kimi otuz kat mahsul werdi.

Brakynyz, wakt‐i hasada dejin ikisi beraber böjüsyn, we wakt‐i hasadda orakčilere: »Ewwela deliğeji toplajup, onu jakmak ičün demet demet baglajynyz; amma bogdaji ambaryma ğem edinyz, dejeğegym,« dedi.