Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ ሉቃ. 15

Pín

ትም ተረሳም ያባቴ ቸነም፤ ገና በረቌ ታነ አባታ የርቸታ አሸንምታነ አትሟጠጠንም፤ ኖጠም አንገተታ እንፈም ሳንም።

ዝኽ ኧርቸና ተም ባነ ኤያም ኸረም፤ ቀነም ባነ ነከዊም› ባረኖም፤ እማቴ ሳረኖም ተብራነቆም።

እያም ኧብርኹ የኽክም ባጢር ቴነቦ ተዝጠራ ዠጠ ፃዲቅ ሰብ ይርቅ አት ባጢረተነ ሰብ ንስኻ ገፓም የጔቴ ቢቸን በሰሜ ብንት ይኸር» ባረም።

ንተሳም ያባኔ ንወር፤ «አባኖ ይእግዘርም ያኸም በደልም።

ኧርችምት ‹አባኖ ይእግዘርም ያኸም በደልም፤ ተዝ አን ያኸ ኧርቹ ኤወን› ቧረንም።

«ታኹ አት ሰብ ተበቅር ጤየታ አተታ ቢቌን ዝጠራ ዠጠኽኖ በሰረጌ ቸም ኽኽ የቀነ አት ጤ ቲረኽውን ዳር ይሼ ኤያር ሰብ ሟኑ?