Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ ലൂക്കോച്ചു 23

Pín

എന്റെങ്കി ഏച്ചു: “അപ്പാ, ഏര ചെയിന്റെയെയ് എന്നെയെയ് എന്റു ഏരക്കു ഗൊത്തുകാണത്തെനെകോണ്ടു ഏരണ്ടൊന്റ പൊറുക്കൊണു” എന്റു പുറാത്തിച്ചു. പടെയാളിയ ഏച്ചുന്റ കുപ്പെയചിന്തെ പാലിട്ടെടുപ്പബേണ്ടി നറുക്കിട്ടരു.

അയിങ്കു ഏച്ചു അയിന്റൊന്റ: “ഇന്റു നീ എന്റൊന്റ പറുദീച്ചെലി ഇപ്പെ എന്റു നാനു നേരാച്ചുമു ഇഞ്ചൊന്റ പറേന്റെയ്” എന്റു പറേഞ്ചു.

പിന്നെ അയിനു ഏച്ചുന്റൊന്റ: “ഏച്ചുവേ, നീ റാജാവായി ബരുവടെക്കു എന്നെമു നിനേക്കൊണു” എന്റു പറേഞ്ചയ്.

ഏച്ചു: “അപ്പാ, നാനു എന്റ നുവേലുനെ ഇഞ്ച കയിക്കു തന്റെയ്” എന്റു ബലാമായി പറേഞ്ചൊണ്ടു തന്റ ഉഗിരുനെ ബുട്ടു.

തിലേയോടു എന്റു പറേന്റ ജാഗത്തെക്കു എത്തിനപ്പൊ പടെയാളിയ ഏച്ചുനെ കുരിച്ചിലി തറേച്ചരു. കറുമഗെട്ടികോണ്ടു നടാന്ത ഒരുത്തെനെ ഏച്ചുന്റ ബലാത്തു ബരിലിമു ഒരുത്തെനെ ഇടാത്തു ബരിലിമാച്ചു കുരിച്ചിലി തറേച്ചരു.

ഉച്ചെക്കു പന്തിരാണ്ടുമണിയാന ചമേയത്തി നേരത്തിന്റ ബെളിച്ച കാവുളഗെട്ടിനയ്. ഉച്ചെതൊട്ടു മൂന്റുമണിബരെ ആ നാടുപരാക്ക ഇറുട്ടുകുത്തിന കാവുളമാനയ്. ദേവരുഗുടിന്റ അഗാത്തിനെ മറേച്ചുകെട്ടിന്ത ചിന്തെ മുഗാളിന്തു അടിബരെ നടുവെ രാണ്ടാച്ചു കീറിപോനയ്.

ഈ നടാന്തെനൊക്ക ചെറിയ പടെനേദാവു മെലേഞ്ചിച്ചു: “ഈ മയിച്ചെയ് നേരാച്ചുമു ഒരു നേരുകാറെനായിന്തയ്” എന്റു പറേഞ്ചൊണ്ടു ഈച്ചിരനെ ബലിയദെന്റു പറേഞ്ചയ്.