Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ ഓഗെന്നാനു 11

Pín

അയിങ്കു ഏച്ചു അവോണ്ടൊന്റ പറേഞ്ചു: “മയിച്ചെരളെ ഉഗിരുപുറാപ്പിക്കിന്റെനുമു അയിരക്കു എപ്പൊണുമു ബദുക്കുവകീന്റ ഉഗിരു കൊടുക്കിന്റെനുമു നാനാന്റു. എന്നെ നമ്പിന്റെയെയ് ചത്തദെമു ജീവിപ്പൊയ്. ഉഗിരായി ഇപ്പടെക്കു എന്നെ നമ്പിന്റ ആരുമു ഒരുന്നമു ചാഗരു. ഈ കാരിയ നീ നമ്പിന്റെയല?”

അയിങ്കു ഏച്ചു അവോണ്ടൊന്റ: “നീ നമ്പിനെങ്കി ഈച്ചിര എത്തെനെമാത്തിര ബലിബലിയദെന്റു നീക്കു ഗൊത്തുമാടുവനാവൊയ് എന്റു നാനു ഇഞ്ചൊന്റ പറേഞ്ചിന്തെനില്ല” എന്റു പറേഞ്ചു.

ഏച്ചു കിരേഞ്ചു.

ഈ കാരിയ അറിഞ്ചിച്ചു ഏച്ചു പറേഞ്ചു: “ലാച്ചറു ചാവബേണ്ടിച്ചല്ല, ഈച്ചിര എത്തെനെമാത്തിര നിലേമുബിലേമു കീന്റദെന്റു ഒക്കായിമു അറിവബേണ്ടിച്ചാന്റു അയിങ്കു ഈ കട്ട ബന്തുകീന്റെയെയ്. അങ്ങാണെ ഈച്ചിരന്റ മഗെയ് എത്തെനെമാത്തിര നിലേമുബിലേമുകീന്റ ഒരുത്തെനെന്റു ഒക്കായിമു ഈ കാരിയകോണ്ടു അറിവൊരു.”

പിന്നെ ഏച്ചു: “ലാച്ചറേ, പുറാത്തെക്കു ബാ” എന്റു ബലാമായി ബുളിച്ചു. എമ്മടെക്കു ചത്തുകിടാന്തിന്ത ലാച്ചറു ഉഗിരുകീന്റെനായി പുറാത്തെക്കു ബന്തയ്. അയിന്റ കയിമു കാലുമു ചിന്തെകണ്ടത്തി തുറേപ്പനുമു മുഗാറു ചിന്തെലി മറേച്ചുകെട്ടുവനുമു ചെയിദിന്തരു. ഏച്ചു അവുടെ ഇന്തെരണ്ടൊന്റ: “അയിന്റ കെട്ടു അവുമി, അയിനു പോട്ടു” എന്റു പറേഞ്ചു.

ഏച്ചുന്റ മന പിന്നെമു നൊയിദയ്. അദു ലാച്ചറുനെ ബെച്ചിന്ത കിടാക്കെയാത്തെക്കു പോയിത്തു. ലാച്ചറുന്റ ചാവു ബെച്ചിന്തെയെയ് പാറെലി മാടിന ഒരു ഗുണ്ടിലി ആയിന്തയ്. ഗുണ്ടുന്റ ബായെലിലി ഒരു കല്ലുമു ബെച്ചിന്തരു.

ഈ കാരിയ പറേഞ്ചുകാന്റു ഏച്ചു ബൊവുകെട്ടിയണ്ടൊന്റ: “നമിന്റ ജൊദേയാന ലാച്ചറു റാങ്കുവകൂടികീന്റൊയ്. എന്റെങ്കി നാനു അയിനെ ഏന്തെപിപ്പബേണ്ടി പോന്റെയ്” എന്റു പറേഞ്ചു.