Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ मरकुस 9

Pín

ईसु खियो, “थें अस्यान क्युं खेर्या छो क तु कोई-कांई कर सक्अ छ? बस्वास करबाळा मनख बेई सब कुछ हो सक्अ छ।”

जद्‍या छोरा को बाप एकधम बळार खियो, “म बस्वास करू छु। पण म्हारा थोड़ा बस्वास न्अ साउटो कर!”

ईक्अ पाछ्अ ईसु एक घर मं चलग्यो। अर उंका चेला ऐकला म उन्अ बुज्या, “मे ई दुष्टात्मा न्अ क्युं कोन नखाळ सक्या?” ईसु वान्अ खियो, “अस्यान की दुष्टात्मा बना परातना कोन्अ नखळ सक्अ छी।”

“लूण चोखो छ। पण लूण खारा पणा न्अ छोड़दे तो थें दुबारा कस्यान खारो बणा सको छो? खुद लूण की न्याई बणर दूसरा की लार सान्ति सुं रेवो।”

“ज्योबी म्हारा नांऊ सुं यां बाळका मं सुं एक न्अ अपणाव्अ, वो मन्अ अपणाव्अ छ अर ज्योबी मन्अ अपणाव्अ छ, वो मन्अ खन्दाबाळा न्अ बी अपणाव्अ छ।”

म थान्अ सांची खेऊ छु क कोई थान्अ एक लोठ्‍यो पाणी जिसुं पाव्अ क थें म्हारा, ‘मसी का’ छो, तो उन्अ उंको फळ मल्या बना कोन रेवलो।”

अर ज्यो कोई या छोटा मं सुं एक न्अ, ज्यो म्हारा नांऊ मं बस्वास रखाण्अ छ, पाप का गेल्‍ला मं ले जाव्अ, तो उंक्अ बेई योई चोखो छ, क उंकी न्याड मं घरट बांधर उन्अ समून्दर मं फाक देणी चायजे।

अर ज्यो थारी आंख थन्अ पाप कराव्अ तो उन्अ नखाळ द। दो आंख्याळो होर नरक मं जण्ढ्अ की आग कद्‍या बी कोन बझअ जाबा की बेई, काण्यो होर परमेसर का राज मं उळबो सावटो चोखो छ।