Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ മരുക്കോശ് 6

Pín

കനേമാൾ വന്തും പോയുമിരുന്തനാലെ അവറാത്തുക്കു തീൻ തണ്ണീ കുടിപ്പകൂടി നേരം കിടച്ചതില്ലെ; അത്തുക്ക് ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “നിങ്കെ വരിൻ നങ്കെ ആരും നാത്താൻ പോയ് ഇരുന്ത് തപ്പാറിളെ.”

അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനുക്ക് ഉടയാ ചൊന്തെ ഊരിലും കൂരേലും മട്ടുംതാൻ ബൊകുമാനം കിടയാതിരുക്കും ഒണ്ണാ വോറേ കൂറാളെ ആളുകെ അവനെ കെവുനിക്കും.”

ഏശു വള്ളത്തിൽ നുൺ കരേകത്തിൽ ഉറയ്‌ങ്കതും മനിശെ മാനടവൻകാട് നിക്കിനതെ കണ്ടൊൺ, “അവറളെ മേപ്പേക്ക് ഇടയൻ നാത്തെ ആടുമാതിരി ഇരുക്കിനെ” ഒൺ നിനച്ച് അവറകാക്ക് മനശലിവ് ഒണ്ടായെ. പിന്നെ അവറളെ പലെ കാരിയങ്കാടാം പടിയ്‌ക്കെ വച്ചെ.

ചിലെ നോയാളിയേത്തിൽ കയ്യവച്ച് ചുകമെ കൊടുത്തതല്ലാതെ അങ്ക് വോറേ അടകാളമൊണ്ണും ഏശുവുക്ക് ചെയ്‌കേക്ക് ആയതില്ലെ. അതെന്തൊണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് നമ്പിക്കനാതെ ഇരുന്തനാലെ താൻ. അവറാത്തുക്ക് നമ്പിക്കനാതെ ഇരുന്തതെ കണ്ടാലെ ഏശുവുക്ക് അരിശുകമായെ. അതോഞ്ച് ഏശു ചുത്തുകോടുമൊള്ളെ കൂറായും പോയ് അങ്കിളവേരാക്ക് പടിയ്‌ക്കെ വയ്‌ക്കേം ചെയ്യെ.

അന്നേരം ഏശു അഞ്ചപ്പമാം ഇരണ്ടു മീനാം എടുത്ത് മേലോകത്തുക്ക് നോയ്‌ക്കി തെയ്‌വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലി വായാതി നുറുക്കി, അപ്പമെ ഇരുന്തവേരാക്ക് കൊടുപ്പേക്ക് ശിശിയരുകാൽ കൊടുത്തെ. അകനെ എല്ലാരും തുൺ വകുറ് നുറഞ്ചെ. പിന്നെ മീതി വന്തെ അപ്പമാം മീനാം പന്നണ്ട് വലിയെ വട്ടീൽ നുറച്ചെടുത്തെ.