Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ ലൂക്കോശ് 10

Pín

പാമ്പുകാടാം തേളുകാടാം മെതിപ്പേക്കും എതിരാളിയാനവനുക്ക് ഒള്ളെ എല്ലാ ചക്കിതികാട്ടുക്കും മീതെ അതികാരമെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനെ; ഇതുകാടൊണ്ണും നിങ്കളെ നാശം വരുത്താത്ത്.

അത്തുക്ക് കരുത്താവ്, “മാർത്തേ, മാർത്തേ, നീ പലെ കാരിയങ്കാടെ നിനച്ചി വരുത്തപ്പട്ടിരുക്കിനെ. ഒണ്ണാ ഒരു കാരിയമെ മട്ടും മതി; മറിയാവ് നല്ലതെ തേടി എടുത്തിരുക്കിനെ; അതെ ആരും അപ്പിൺകാൽ നുൺ പുടിയ്‌ങ്കി എടാത്ത്.”

അത്തുക്ക് അവൻ, “നിൻ തെയ്‌വമാനെ കരുത്താവുകാൽ നല്ലെ ഇതയത്തോടും മനശ് നുറഞ്ചും നുറഞ്ച ആത്തുമാവിലും ചരിയാനെ ചക്കിതീലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും. അതുമട്ടുമില്ലെ നിന്നവോലയേ നിൻ കിട്ടെ കൂരക്കാറൻകാലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ” ഒൺ അവൻകാൽ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.

അവൻ അവറകാൽ, “അറുത്തു കൂട്ടുകേക്ക് വെള്ളാമെ മലമ്പോലെ ഒള്ളെ നിച്ചം; ഒണ്ണാ അറുത്തു കൂട്ടുകേക്ക് വേലക്കാറാളോ ഒരുത്തിനെ; അതുനാലെ അറുപ്പിലെ എശമാനൻകാൽ ഉടയാ കണ്ടത്തുക്ക് കനേകം വേലക്കാറാളെ കടത്തി വുടുപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

“കളവാണികെ കയ്യിൽ അകപ്പട്ടാക്ക് ഇം മൂണാളിൽ ആരുനേ കിട്ടെ കൂരക്കാറൻ ഒൺ നീ നിനയ്‌ക്കിനത്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. “അവനുക്ക് കനിവെ കാട്ടിയാതാൻ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “നീയും പോയ് അകനയേ ചെയ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

“പോനിൻ; ചെന്നായ്‌കാട്ടുക്ക് നടുവെ ആടവോലെ ഏൻ നിങ്കളെ എൻ അതികാരമെ തന്ത് കടത്തിവുടുക്കിനെ.