Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ رُومِیوں 2

Pín

اَے مر دا تُوں جیہڑا اجیہے کمّ کرن والیاں اُتّے عیب لانا ایں تے آپ ای اوہو کمّ کرنا ایں۔ ایہہ سمجھنا ایں۔ پئی تُوں خُدا دی عدالت توں بچ نکلیں گا؟ یا تُوں اوہدی مِہربانی تے تحمّل تے صبر دی دَولت نُوں ماڑا جاننا ایں۔ تے نئیں سمجھدا پئی خُدا دی مِہربانی تینُوں تَوبہ دے راہ پاندی اے؟

سو اَے عیب لان والیا۔ بھانویں کون ہوویں تُوں جو عیب لانا ایں تیرا کُجھ عُذر نئیں۔ کیوں جو جیہڑی گلّ دا تُوں دُوجے اُتّے عیب لانا ایں اوسے دا تُوں اپنے آپ نُوں وَدّھ عَیبی بنانا ایں۔ تُوں جیہڑا عیب لانا ایں آپے ای اوہو کمّ کرنا ایں۔

کیوں جو خُدا دے اگّے کِسے دی رَئی نئیں ہوندی۔

کیوں جو شریعت مَنّن والے وی خُدا دے اگّے راستباز نئیں ٹَھیرن گے۔ سگوں شریعت اُتّے چلّن والے۔

اوہ تے ہر اِک نُوں اوہدے کمّاں دے سببّوں بدلا دے گا۔

پر اوہناں اُتّے جیہڑے لڑاکے نیں تے سچیائی نُوں نئیں سگوں ناراستی نُوں مَن دے نیں قَہر تے غضب ہوئے گا۔

سگوں تُوں اپنے ڈاہڈے تے نا تَوبہ کرن والے دِل دے سببّوں اوس دِن لئی جِہدے وِچ قَہر تے خُدا دی سَچّی عدالت ظاہر ہوئے گی۔ اپنے لئی قَہر اکٹّھا کرنا ایں۔