Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ رُومِیوں 14

Pín

کیوں جو خُداوند دی بادشاہی کھانا پِینا نئیں اے۔ سگوں راستبازی تے میل ملاپ تے پاک رُوح وِچ خُوشی اے۔ کیوں جو جیہڑا ایس طرح مسِیح دا غلام ہوندا اے۔ اوہ خُدا اگّے چَنگا اے۔ تے بندیاں اگّے کھرا اے۔

ایس واسطے بھانویں اسی جِیوئیے خُداوند دی خاطر جیونے آں۔ تے بھانویں اسی مریئے خُداوند دی خاطر مرنے آں۔ بس بھانویں جیویئے بھانویں مریئے اسی خُداوند دے ای آں۔

سو آؤ اسی اوہناں گلّاں دا پِچھّا کریئے۔ جِنہاں توں میل ملاپ تے اِک دُوجے دی ترقی ہوئے۔

ایس لئی اسی اگّے نُوں اِک دُوجے اُتّے عیب نا لایئے۔ سگوں تُسی اپنے مَن وِچ ایہہ ٹھہراؤ۔ پئی اسی اپنے بھرا دے اگّے کوئی ٹھوکر نا رکھیے۔

کیوں جو ایہہ لِکھیا ہویا اے۔ پئی خُداوند آکھدا اے۔ میری حیاتی دی سَونہہ میرے اگّے سارے گوڈے نوان گے تے سارِیاں زباناں خُدا دا اِقرار کرن گِیاں۔ سو ساڈے وِچوں ہر کوئی خُدا نُوں اپنا اپنا حِساب دے گا۔

اوہنوں جیہڑا اِیمان وِچ کمزور اے۔ تُسی قبول تے کرو۔ پر شک شُبہ دے جھگڑیاں لئی نئیں۔

تُوں کون ہوناں ایں۔ پئی پرائے ٹہلئے اُتّے عیب لاویں؟ اوہدا اُٹھنا ڈِگّنا اوہدا اپنا ای مالک سگوں اوہ اُٹھا لیا جائے گا۔ کیوں جو خُدا اوہنوں کھلھارن اُتّے قادر اے۔