Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ متّی 13

Pín

تے اوہ جیہڑا چنگی زمین وِچ بِیجیا گیا سو اوہ اے جیہڑا کلام سُندا تے سمجھدا اے اوہ ضرُور پَھل لیاؤندا اے۔ تے پَیداواری دیندا اے۔ کوئی سَو گُنا کوئی سَٹّھ گُنا۔ کوئی تَرِیہہ گُنا۔

تے اوہ جیہڑا ملہیاں وِچ بِیجیا گیا سو اوہ اے جیہڑا کلام سُندا اے تے زمانے دی سوچ فِکر تے دَولت دا دھوکھا کلام نُوں دَبا لَیندا اے تے اوہ اپّھل ہو جاندا اے۔

جد کوئی بادشاہی دا کلام سُندا اے تے سمجھدا نئیں تَد اوہدے مَن وِچوں جو کُجھ بِیجیا ہویا سی اوہ بُرا آ کے کھو لے جاندا اے۔ ایہہ اوہ اے جیہڑا راہ دے کنڈھے بِیجیا گیا سی۔

تے جیہڑا پتّھریلی زمین وِچ بِیجیا گیا۔ سو اوہ اے۔ جیہڑا کلام سُندا تے جھٹ خُوشی نال اوہنوں مَن لَیندا اے۔ اوہ تے جڑ اپنے وِچ نئیں رکھدا پر تھوڑا چِر رہندا اے۔ تے کلام دے سبّب دُکھ یا ظُلم ہوندیاں ای جھٹ اوہ ٹھوکر کھاندا اے۔

اسمان دی بادشاہی اِک خزانے وانگُوں اے جیہڑا پَیلی وِچ لُکایا ہویا سی۔ تے اوہنوں کِسے شخص لَبّھ کے لُکا رکھیا۔ تَد خُوشی دے مارے اوس اپنا سبھ کُجھ جا کے ویچ دِتّا تے اوس پَیلی نُوں مُل لے لیا۔

تے ہور کُجھ چنگی زمین اُتّے ڈِگّے تے پَھل دِتّا۔ کُجھ سَو گُنا کُجھ سَٹّھ گُنا۔ کُجھ تَرِیہہ گُنا۔

واڈھی تِیکر دوہاں نُوں رَلے مِلے وَدھن دیو۔ تے واڈھی دے ویلے مَیں وَڈّھن والیاں نُوں آکھاں گا پئی کَوڑے بُوٹیاں نُوں پہلاں اکٹّھا کرو تے ساڑن لئی اوہناں دِیاں بھریاں بنا دیو تے کنک نُوں میری کوٹھی وِچ جمع کرو۔