Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ लूकाल 7

ओसो नना नियगा वायना, इचोन वने लायक इलेन. नना वने ओर्विना कय इळ्न मन्जि कबळ केवानन आंदन, नावा कय इळ्न वने उय्तुर सीपय्क मन्ह्‌तोर. नना बोनाय ‘अन!’ इनजोर वेहतेके ओग़ दास्तोग़, दुस्रोन ‘वाय!’ इनजोर केयतेके ओग़ वास्तोग़. अहे नावा साकुर केवानु ‘इद कीम, रा!’ इनजोर वेहतेके, अद कबळतुन ओग़ कीस्तोग़े. (अद्रमे इद रोगमता पोग़ोन वने नीवा अदिकर मन्ह्‌ता,) अदिनेनाह्‌क निमा मात्रम अग्डाहे उंद पोल्‍लो वळ्ह्‌कतिन इतेके, नावा ओर्युलतोग़ सव्रेम आयनोग़,” इनजोर कबुर लोहतोग़. इद पोल्‍लोतुन केंजिसि, येसु पकाय बामतोग़. अस्के पेग़्के मिळ्न्दिस तना पयाह वावालोर मुडुन इतोग़, “इके केंजाट, नना वेहतह्‌नन, इचोटा बेरा विस्वस नाकु मावोर इस्रयेलतोर यहुदि जाततोरगा, बोनगान बह दिसो!” इनजोर इतोग़.

Àwọn ètò kíkà ọ̀fé àti àyọkà tó ní ṣe pẹ̀lú लूकाल 7