Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Марк 3

Pín

Аллагьдин къаст ни кьилиз акъудзаватӀа, гьам Зи стхани я, вахни я, дидени.

За квез рикӀивай лугьузва: инсанрин вири гунагьрилайни, абуру ийизвай чӀуру ихтилатрилайни гъил къахчуда, амма вуж Пак Руьгьдикай чӀурукӀа рахаз хьайитӀа, адалай гьич садрани гъил къахчудач. А гунагь инсандик даим кумукьда.

Са пачагьлугъ сад садаз акси кьве патал пай хьайитӀа, а пачагьлугъ яргъалди амукьдач. Хизан кьве патал пай хьайитӀа, а кӀвал чӀур жеда.

ЧӀуру жинерар квайбуру, Ам акурвалди, Адан вилик ярх хьана, гьарайзавай: – Вун Аллагьдин Хва я!