Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Ягья 19

Pín

Цуру чехирдин дад акуна, Исади лагьана: – Гила вири туькӀвена! Кьил хуруз аватай Ада чан гана.

Исадиз вири куьтягь хьанвайди чир хьана. Каламда кхьенвай гафар тамамдиз кьилиз акъатун патал, Ада лагьана: – Заз яд кӀанзава.

Исади, диде ва Вичин рикӀ алай тилмиз акъвазнаваз акурла, Вичин дидедиз лагьана: – Ам Ви Хва я, диде. Ахпа тилмиздиз лагьана: – Ам ви диде я! Гьа идалай кьулухъ а тилмизди Адан диде вичин кӀвализ хутахна.

Абур Исадин патав атайла, абуруз Адал чан аламачирди акуна, гьавиляй абуру Исадин зангар ханач. Амма абурун арадай са аскерди Исадин пакун тӀваларин арадиз жида сухна, анай гьасятда ивини яд авахьна.

Инал Каламда кхьенвай «Адан са кӀарабни ханач» лагьай гафар кьилиз акъатна. Гьа идакай Каламдин маса чкадани лугьузва: «Чпи жида эцягъайдаз абур килигни ийида».

Иса, Ам ядай хашни гваз Пелел, чувуд чӀалал – ГалгутӀ, лугьудай чкадал тухвана.

Аскерри къакъвадин таж храна, ам Исадин кьилел эцигна, Адал икьи-яру аба алукӀна.