Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Малакий 3

Pín

Эвимде аш олсун деп, эпинъиз онда бир пайларынъызны анбар ханелерине кетиринъиз. Мени, ич олмагъанда, бунен сынанъыз, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Кореджексинъиз ки, коклернинъ къапуларыны сизге ачаджагъым, устьлеринъизге толып-ташкъан берекет ягъдыраджагъым.

Эписини ёкъ эткен боджеклерге буюраджагъым, ве олар топракъ махсулларынъызны бозмайджакъ. Багъдаки юзюм кутюклеринъиз де берекетсиз къалмайджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Эписи халкълар сизни бахтлы деп саяджакълар, чюнки топрагъынъыз истенильген ер оладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.

– Олар Менимки оладжакълар, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – О куню Мен оларны Озюмнинъки, Меним барлыгъым деп япаджагъым. Баба озюне хызмет эткен огълуны насыл аджыса, Мен де оларны ойле аджыйджагъым. О заман сиз инсафлынен инсафсыз адам, Аллагъа хызмет эткеннен этмеген адам арасындаки фаркъны кореджексинъиз.

– Мына, Мен хаберджимни ёллайым. О, Меним огюмде ёлны азырлайджакъ. О вакъыт сиз къыдыргъан Рабби апансыздан Озь Сарайына келеджек. Сиз истеген васиет хаберджиси шимди келеята, – дей Ордуларнынъ РАББИси.