Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Хагъгъай 2

Pín

– Бу сонъки Эвнинъ шан-шурети эвелькисинден буюк оладжакъ! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Шу ерде Мен тынчлыкъ-аманлыкъ береджегим! Бу – Ордулар РАББИсининъ сёзлери.

Мен бутюн халкъларны тепретеджегим! Эписи миллетлернинъ къыйметли шейлери мында кетириледжек! Мен бу Эвни шан-шуретнен толдураджагъым! – дей Ордуларнынъ РАББИси.

Амма РАББИ дей: «Шимди къуветли ол, Зеруббавел! Сен де, Ехоцадакънынъ огълу Ехошуа, баш руханий, къуветли ол! Бу ернинъ бутюн халкъы, къуветли олунъыз ве ишке башланъыз! Мен сизлернен!» Бу – Ордулар РАББИсининъ сёзлери.

«Сизлер Мысырдан чыкъаяткъанда, Мен сизлерге берген васиет даа тура. Рухум да сизинъ аранъызда булуна. Къоркъманъыз!»