Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Y-Markôs 5

Pín

Yêsu lač kơ gơ̆, “Ơ bŭ, klei ih đăo bi mtlaih ih leh. Nao bĕ êđăp ênang leh anăn hlao bĕ klei ruă ih.”

Leh anăn mâo tinăn sa čô mniê kluh êrah êjai pluh dua thŭn leh. Lu aê êa drao mdrao gơ̆ leh, leh anăn gơ̆ bi liê jih ngăn dŏ gơ̆, leh anăn gơ̆ amâo hlao ôh, ƀiădah kjham hĭn êjai.

Leh anăn êrah gơ̆ thư̆ mtam; leh anăn gơ̆ thâo hlăm asei mlei gơ̆ klei ruă hlao leh.

Yêsu mă ti kngan gơ̆ leh anăn lač kơ gơ̆, “Talitha kum,” čiăng lač “Mniê điêt ơi, Kâo lač kơ ih, kgŭ bĕ.”

Êjai Yêsu ăt dôk blŭ, mâo đa đa mnuih hriê mơ̆ng sang Y-Jairus leh anăn lač, “Anak mniê ih djiê leh. Ya yuôm lŏ bi dleh Nai lĕ?” Ƀiădah Yêsu amâo mđing ôh kơ klei diñu lač, leh anăn lač kơ khua sang bi kƀĭn, “Đăm huĭ ôh, knŏng đăo bĕ.”

Kyuadah Yêsu lač leh kơ gơ̆, “Ơ yang čhŏ, kbiă bĕ mơ̆ng mnuih anei.” Yêsu êmuh kơ gơ̆, “Hlei anăn ih?” Gơ̆ lŏ wĭt lač, “Anăn kâo jing Phung Lu, kyuadah hmei lu yơh.”