Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ مَرقُس ۱۶

Pín

بأزون اوشأنَ بفرمأسته: «بیشید دونیا همه جا و خوروم خبرَ تومامٚ خلقٚ رِه موعظه بوکونید.

و اَ نیشأنه‌یأن ایماندارأنٚ اَمرأ مأنه: می نامٚ اَمرأ دیوأنَ بیرونَ کونید و تازه زوانأنٚ مره گب زنیدی و اگه لنتی‌یأنَ خوشأنٚ دسأنٚ اَمرأ بیگیرید و آدمکوشٚ زهر بوخورید، اوشأنَ هیچی نیبه، و مریضأنٚ سر دس نیهیدی و اوشأن شفا گیرید.»

هر کی ایمأن بأوره و تعمید بیگیره نجات یأفه. ولی هر کی ایمأن نأوره محکوم به.

اوشأنم بوشویید بیرون و همه جا موعظه بوکودید و خوداوند اوشأنٚ اَمرأ کار کودی و خو کلامَ، نیشأنه‌یأنی اَمرأ کی اوشأنٚ مره بو، ثابت کودی.

جوان اوشأنَ بوگفته: «نوأ ترسئنید! شومأن عیسای ناصری دونبأل گردیدی کی مصلوب بوبوسته. اون، مورده‌یأنٚ دونیا جأ ویریشته! اَیه نئسَه. جایی کی اونٚ جسدَ بنَه‌بید بیدینید.

ولی وختی خوشأنٚ سرَ راستَ گیفتیدی، بیده‌یید او سنگ به او پیله‌کی، جٚه مقبره جُلُو گرَ خورده. وختی بوشویید قبرٚ دورون، ایتأ جوانَ بیده‌یید کی راسٚ طرف نیشته‌بو و ایتأ سیفیدٚ ابا دوکوده دأشتی. اونٚ دِئنٚ جأ اوشأنَ ترسَ گیفته.