Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ لوقا ۱۵

Pín

«بأزین خو جاجیگایَ ترکَ کوده و خو پئرٚ خانه طرف بوشو. وختی هنوز خو پئرٚ خانه جأ خیلی فاصله دأشتی، اونٚ پئر خو پسرَ بیده و اونٚ دیل بوسوخته، بدوُوٚسته خو پسرٚ طرف، اونَ کشَ گیفته و ماچی بدَه.

چونکی می پسر بمرده‌بو، زندَه بوسته و اویرَ بوسته‌بو، پیدا بوسته.› بأزین جشن و شادی بیگیفتید.

«شمرَ گفتن درم هَطویه کی شادی و سرورٚ ویشتری آسمانٚ جور ایتفاق دکفه وختی ایتأ گوناهکار توبه بوکونه و خودا طرف وأگرده تا کی نود و نُه نفر کی پرهیزکار ایسیدی و ایحتیاج به توبه نأریدی.

هسأ من وأستی بشم می پئرَ بگم: ”هم خودا ورجأ و هم تی ورجأ گوناه بوکودم.

پسر وأگردسته خو پئرَ بوگفته: ‹پئر جان، من هم خودا ورجأ و هم تی ورجأ گوناه بوکودم. من دِه لایقٚ اَن نی‌یم کی مرَ تی زأی بدأنی.›

«اگه ایتأ جٚه شومأن صدتأ گوسفند بدأره، ایتأ دأنه‌یَ اویرَ کونه، مگه او نود و نُه تأ گوسفندَ صحرا دورون ندأره کی اویتأ دونبأل بگرده؟