Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ LUKA 15

Pín

“Tichuan, a tho va, a pa hnênah a kal ta a. Hla taka a la awm laiin a pa chuan a lo hmu a, a khawngaih ta êm êm a, a tlân a, a va pawm a, a fâwp ta ngawih ngawih a.

He ka fapa hi a thi a, a lo nung leh ta a; a bo va, kan hmu leh ta a nih hi,’ a ti a. Tichuan, hlim takin an awm ṭan ta a.

Ka hrilh a che u, chutiang bawkin mi fel sawmkua leh pakua sim chuan tûr nei lote chungah ai chuan mi sual pakhat sim chungah vâna mite lâwmna a nasa zâwk a ni.

Ka tho vang a, ka pa hnênah ka kal ang a, a hnênah, ‘Ka pa, vâna mi chungah leh i chungah ka lo tisual ta a ni e.

A fapa chuan, ‘Ka pa, vâna mi chungah leh i chungah thil ka tisual a ni e, i fapaa vuah tlâk ka ni ta lo,’ a ti a.

“Nangni zîngah tuin emaw berâm za neiin, an zînga pakhat bo ta sela, phûlah sawmkua leh pakua te chu hnutchhiahin, a bo chu a hmuh leh hma chu tu nge zawng lo vang?