ایوب 20:1-22

هو وخت ایوب ویریشته، خو لیباسَ ژندره مندرَه کوده، خو سرٚ مویَ بتأشته و زیمینٚ سر بکفته و خودایَ سوجده بوکوده و بوگفته: «لوخت و برئنده می مارٚ رحمٚ جأ بیرون بموم، لوخت و برئنده‌یم دونیا جأ شم. خوداوند فأدَه و خوداوندم فیگیفته! خوداوندٚ نام موتبارک ببه.» تومامٚ اَ پیشامدأنٚ میأن، ایوب گوناه نوکوده و خودایَ مقصر ندأنسته.