Sailm Dhaibhidh 139
139
Salm 139
1Do rannsaich thu 's is aithne dhut
mise, Iehòbhah thrèin:
2Mo shuidh', is m' èirigh 's aithne dhut;
's lèir dhut mo smuain an cèin.
3Mo cheuman is mo laighe sìos,
do chuartaich thu gu dlùth;
Is air mo shlighean fhèin gu lèir,
's geur-fhiosrach eòlach thu.
4Feuch, chan eil facal mòr no beag
no cainnt air bith am bheul,
Mun labhram siud, a Dhia nam feart,
nach aithne dhut gu lèir.
5Do chuartaich thu mi air gach taobh,
romham faraon 's am dhèidh;
Do làmh tha neartmhor cumhachdach
leag thusa orm, a Dhè.
6Tha 'n t‑eòlas seo ro‑iongantach,
is ormsa tha e cruaidh;
Cha ruig' mi air, oir tha e àrd
ra thuigsinn is ra luaidh.
7Cia 'n t‑àit air bith am faod mi dol
od spiorad glic, a Dhè?
Od ghnùis tha uile-lèirsinneach
cia 'n taobh a theicheas mi?
8Nan rachainn suas air nèamh nan speur,
a ta thu fhèin an siud;
Nan laighinn ann an ifrinn shìos,
tha thu san ionad ud.
9Air bharran sgiath na maidne fòs
nan siùbhlainn fad o làimh,
Gu iomallan na fairge mòir'
chum còmhnaidh agus tàimh;
10Stiùraidh tu mi an sin, a Dhè,
led làimh tha treun an neart;
Is nìthear leat mo chumail fòs
led dheaslàimh mhòir gu beachd.
11Nan abrainn, Gun dèan dorchadas
gu deimhinn m'fhalach uat;
Bidh 'n oidhche fhèin mar sholas glan
ag iadhadh orm mun cuairt.
12Chan fhalaich uatsa dorchadas,
's co‑shoilleir oidhch' is là;
'S ceart-ionnan dhuts' an duibhre dorch,
is solas glan nan tràth.
13Oir feuch ghabh thusa sealbh gu moch
air m'àirnean is mi maoth;
'S ann leat a rinneadh m'fhalach fòs
am broinn mo mhàthar chaoimh.
14Ard-mholam thu, oir 's uamhasach,
's is mìorbhaileach mo dhealbh:
Tha d'oibrean iongantach; 's is lèir
dom anam sin gu dearbh.
15Tràth rinneadh mi an diamhaireachd
's a dhealbhadh mi gu ceart,
An àitean ìochdrach talmhainn shìos,
bu lèir dhut brìgh mo neirt.
16Mo chiad-fhàs an‑abaich gun dreach,
dod shùilean-sa bu lèir;
Mo bhuill gu h‑iomlan chuireadh sìos
sgrìobht' ann ad leabhar fhèin;
Gidheadh ri aimsir is ri ùin',
do dhealbhadh iad san àm;
Air bhith dhaibh roimhe sin gun dreach
's nach robh a h‑aon dhiubh ann.
17'S ro‑phrìseil uime sin, a Dhè,
do smuaintean uile leam:
'S ro‑lìonmhor mòr rin àireamh iad,
's rin cur air cunntas cheann.
18Rin àireamh 's mòr gur lìonmhoir' iad
na gainneamh mhìn na tràigh':
Air mosgladh as mo chadal dhomh,
tàim maille riut a‑ghnàth.
19Marbhar an t‑aingidh leat gu beachd,
O Thighearna ro‑threun:
A‑nis, O dhaoine fuileachdach,
imichibh uam an cèin.
20Oir labhair iad ad aghaidh, Dhè,
le aing'eachd easaontais;
Is thug do naimhdean mìorunach
d'ainm naomh an dìomhanas.
21Nach eil mi tabhairt fuath, a Dhia,
don dream thug dhutsa fuath?
Nach eil mi gabhail gràin don dream
ad aghaidh dh'èirich suas?
22Fuath iomlan thug mi dhaibh gu beachd:
mar naimhdean nì m' am meas.
23Rannsaich mi, Dhè, mo chridhe faic;
mo smuaintean feuch, dearbh mis'.
24Feuch agus amhairc fhèin a bheil
sligh' aingidh olc am chlè;
Is anns an t‑slighe shìorraidh chòir
gu dìreach treòraich mi.
Айни замон обунашуда:
Sailm Dhaibhidh 139: SD1992
Лаҳзаҳои махсус
Паҳн кунед
Нусха
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Comann Bhìoball na h-Alba (Scottish Bible Society) 1992.