Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Маттай 16

Pakurirana nevamwe

Сонг Иса якъчыларына булай дей: – Ким Мени булан гелмеге сюе буса, оьзюню хыялларын гери урсун, хачын да гётерип, Мени артыма тюшсюн.

Шо саялы Мен де сагъа айтаман: сен Петерсен, ярсан. Магъа иман салгъанланы жыйынын да Мен бу «Ярны» уьстюнде къуражакъман. Жагьаннемни гючлери ондан уьстюн чыкъмас.

Аллагьны гьакимлигини ачгъычларын Мен сагъа бережекмен. Дюньяда сен гери ургъан зат кёклерде де гери урулажакъ, дюньяда сен изну берген затгъа кёклерде де изну берилежек.

Ким жанын къутгъармагъа сюе буса, о шону тас этер. Амма ким жанын Мени учун тас этсе, о шону къутгъарар.

Инсан, бютюн дюньяны къазанып, жанын тас этсе, шондан огъар не пайда бар? Инсан жанын не берип къайтарып бола?

– Сиз оьзюгюз Мени ким деп гьисап этесиз? – деп сорай Иса олагъа. Симон деп айтылагъан Петер: – Сен гьакъ Аллагьны Уланысан, Месигьсен, – деп жавап бере.

О заман Иса булай дей: – Насипли адамсан сен, Юнусну уланы Симон. Неге тюгюл де, бу затны сагъа инсанлар тюгюл, Мени кёклердеги Атам ачыкъ этди.