1 සාමුවෙල් 19:1-7

සාවුල්, තම පුත් යොනාතාන්ට හා තම සේවකයින් සියලු දෙනාට දාවිත් මරා දමන්නැයි කීවේ ය. එහෙත් සාවුල්ගේ පුත් යොනාතාන්ට දාවිත් බෙහෙවින් ප්‍රසාදජනක විය. එබැවින් යොනාතාන්, දාවිත් අමතමින්, “මගේ පියා, සාවුල්, ඔබ මරන්නට මාන බලයි. එබැවින් හෙට උදයේ පරෙස්සම් වන්න. රහස් තැනකට වී සැඟවෙන්න. එවිට මම බැද්දේ ඔබ සිටිනා තැනට අවුත්, මගේ පියා පසෙක සිට ඔහුට ඔබ ගැන කතා කරන්නම්. මට දැනගත හැකි වන දෑ මා ඔබට කියන්නම්” යැයි කීවේ ය. යොනාතාන් තම පියා වූ සාවුල්ට දාවිත්ගේ ගුණ කියමින්, “රජතුමා තම සේවක දාවිත්ට නපුරක් නො කෙරේවා. ඔහු ඔබතුමාට වරදක් කර නෑ. ඔහු කර ඇති දෑ ඔබට බෙහෙවින් වැඩදායකයි. ඔහු අර පිලිස්තීයයා මැරූ වේලේ ඔහුගේ ජීවිතයත් පරදුවට තැබුවා. ස්වාමින්වහන්සේ මුළු මහත් ඉශ්‍රායෙල්ට ඉමහත් ජයක් ගෙන දුන්නා. ඔබත් එය දැක සොම්නස් වුණා. එසේ නම්, කිසිදු හේතුවක් නැතිව දාවිත් වැනි මිනිසකු මරා, නිදොස් ලේ ගැන පව් කරන්නේ ඇයි දැ?” යි ඇසී ය. සාවුල්, යොනාතාන්ගේ කටහඬට සවන් දුන්නේ ය. “ස්වාමින්වහන්සේ ජීවත් වන වග සැබෑ සේ ම, දාවිත් මරනු නො ලබන්නේ යැ” යි සාවුල් දිවුළේ ය. එබැවින් දාවිත්ට හඬ ගැසූ යොනාතාන් ඒ සියලු පුවත් ඔහුට සැල කළේ ය. යොනාතාන්, සාවුල් වෙත දාවිත් කැඳවාගෙන ආවේ ය. ඔහු පෙර පරිද්දෙන් සාවුල් සමඟ සිටියේ ය.