نامه، رومیانِ کلیسائه وِسه 8
8
روحِ دِله زندگی هاکاردِن
1پَس اِسا اونایی وِسه که مَسیحْ عیسی دِله دَرِنه، دییه هیچ مَحکومیتی دَنیه، 2چوون شَریعَت که زندگیِ روحِ، مَسیحْ عیسیِ دِله، شِما ره گِناهِ شَریعَت و مَرگِ جِم آزاد هاکارده. 3چوون که شَریعَت اونچی ره، اینِ وِسه که آدِمیِ جسم ضعیفِ، نَتونِسه اِنجام هاده، خِدا اِنجام هِدا. وه شه ریکا ره یِتا گناهکارِ جِسمِ واری بَفرِسیه تا ’گِناهِ قِروونی‘ بوئِه، وَ این طی جِسمِ دِله، گِناه ره مَحکوم هاکارده. 4تا اون دِرِسِ چیایی که شَریعَت خوانه، اَمه دِله اِنجام بَووه، اَمه دِله که طبقِ خِدائه روح زندگی کامبی نا طبقِ جسم.
5اونایی که طبقِ جِسم زندگی کاندِنه، شه فِکرِ اونچی سَر اییِلنِنه که جِسمِ جِم هَسه، ولی اونایی که خِدائه روحِ دارنِنه، شه فِکرِ اونچیِ سَر اییِلنِنه که روحِ جِم هَسه. 6چوون اون آدِمی که شه فِکرِ اون چیائه سَر که جِسمانیِ اییِلنه، مَرگِ، ولی اون فکری که خِدائه روحِ دِمبال دَره، زندگی و سِلامتیِ. 7چوون اون آدِم که شه فِکرِ جِسمِ سَر اییِلنه، خِدائه هِمراه دِشمِنی کانده، چوون خِدائه شَریعتِ جِم اِطاعت نکانده و نَتونده هم هاکانه، 8اونایی که جِسم وِشونِ سَر حِکم کانده، نَتوندِنه خِدا ره راضی هاکانِن.
9ولی جِسم شِمه وِسه حِکم نَکانده، بلکه خِدائه روحِ که دَره حِکم کانده، البته اگه خِدائه روح شِمه دِله دَووه. کِسی که مَسیحِ روحِ نِدارنه، وه مَسیحِ وِسه نییه. 10ولی اگه مَسیح شِمه دِله دَره، هر چَن شِمه تَن گِناهِ خاطِری بَمِرده، ولی چوون صالح بِشمارِسه بَینی، خِدائه روح شِمه وِسه زندگیِ. 11اگه روحی که عیسی ره مِرده هائه جِم زِنده هاکارده شِمه دِله دَووه، وه که مَسیحْ عیسی ره مردِه هائه جِم زنده هاکارده، شه روحِ طریق که شِمه دِله دَره، شِمه تَن ها که مییِرنه ره هم زندگی دِنه.
12پَس ای بِرارون، اِما مدیونیمی، ولی نا جِسمِ مدیون، تا طبقِ جسم زندگی هاکانیم. 13چوون اگه طبقِ جسم زندگی هاکانین، مییِرنِنی؛ ولی اگه خِدائه روحِ هِمراه، کارایی که تَن کانده ره بَکوشین، زندگی کاندینی. 14چوون اونایی که خِدائه روح وِشونِ راهنِمائه، خِدائه ریکائونِنه. 15چوون که شِما نوکریِ روحِ نَییتِنی تا اَی هم بَتِرسین، بلکه شِما ریکائونِ مقامِ دِله فرزندخوندگیِ روحِ بَییتِنی که اونِ طَریقِ جِم داد زَمبی: «بابا، مِ پییِر.» 16و شه خِدائه روح، اَمه روحِ هِمراه شِهادت دِنه که اِما خِدائه وَچونِمی. 17و اگه خِدائه وَچونِمی، پَس وارثون هم هَسیمی، یعنی خِدائه وارثون و مَسیحِ هِمراه اِرثِ دِله شریکیمی. به شرطی که اِما هم وه هِمراه عِذاب بَکِشیم، تا اِما هم وه هِمراه جِلال بَیریم.
آیندهِ جِلال
18مِ نَظِر اینِ، این دِنیائه عِذاب ها ره اون جلالی که اَمه دِله دیار بونهِ هِمراه، نَوونه مقایسه هاکاردِن. 19چوون خِلقت، تِمومِ ذوقِ هِمراه خِدائه ریکائونِ ظاهر بَیّنِ اِنتِظارِ کَشِنه. 20چوون خِلقت، شه ره باطل هاکارده نا شه خواسهِ هِمراه، بلکه وه خواسهِ هِمراه که وه ره تَسلیم هاکارده، این امیدِ هِمراه که 21شه خِلقت هم فسادِ نوکریِ جِم آزاد بونه و خِدائه وَچونِ پِر جِلالِ آزادیِ دِله شَریک بونِنه.
22چوون اِما دومبی که تِموم خلقت تا اَلان، یِتا دَردِ جِم، بِزائَنِ دردِ واری نالِنه. 23و نا فِقَط خِلقت، بلکه اِما شه هم که خِدائه روحِ نوبرِ دارمی، شه دلِ دِله ناله کامبی، هَمون طی که ذوقِ هِمراه ریکائونِ مقامِ دِله فرزند خووندگیِ اِنتِظارِ کَشِمبی، یعنی شه تَن هائه آزادی ره 24چوون این امیدِ هِمراه نِجات بَییتیمی. اِسا امیدی که بَدی بونه، دییه امید نییه. چوون که چی طی یه نَفِر تونده یه چی که وینده ره امید دَونده؟ 25ولی اگه یه چی که هَمتی نَدیمی ره امید دارمی، صبرِ هِمراه وه اِنتِظارِ کَشِمبی.
26همین طی هم، اَمه ضَعفِ دِله خِدا اَمه کُمِک اِنه، چوون نَدومبی که چی طی وِنه دِعا هاکانیم. ولی خِدائه روح، اون ناله‌هایی هِمراه که عمیقِنه و نَوونه بااوتِن، اَمه وِسه شِفاعت کانده. 27و وه که دلهائه دِله ره گِردِنه، روحِ فِکرِ دونده، چوون روح، طبقِ خِدائه اِراده مِقدّسینِ وِسه شِفاعت کانده.
28دومبی اونایی حَق، که خِدا ره دوس دارنِنه و طبقِ وه اِراده دَعوِت بَینه، همه چی با هم وِشونِ خیریتِ وِسه دَره کار کانده. 29چوون اونایی که خِدا قبلاً بِشناسیه ره، وِشونِ هم قبلتر تعیین هاکارده تا وه ریکائه واری بَووِن، تا این طی مَسیح خَله بِرارونِ دِله، اَوِّلین وچه بوئه. 30و اونایی ره که قبلتر تعیین هاکارده ره هم دَعوِت هاکارده؛ و اونایی که دعوت هاکارده ره هم، صالح بِشمارِسه؛ و اونایی که صالح بِشمارِسه ره هم، جِلال هِدا.
31پَس همهِ اینائه خَوِری چی تومبی باریم؟ اگه خِدا اَمه هِمرائه، کی تونده اَمه علیه بوئه؟ 32وه که شه ریکا ره دریغ نَکارده، بلکه وه ره اِما همهِ وِسه فِدا هاکارده، چی طی وه دَس دِلوازیِ هِمراه، همه چی ره اِما ره نَدِنه؟ 33کیِ که خِدائه انتخاب بَییه ها ره تِهمت بَزِنه؟ خِدائه که وِشونِ صالح اِشمارِنه! 34کیِ که وِشونِ مَحکوم هاکانه؟ مَسیحْ عیسی بَمِرده- از اون ویشتر، مِرده هائه جِم هم زنده بَییه و خِدائه راسِ دَس هِنیشته، وه هَسه که راس راسی اَمه وِسه شِفاعت کانده! 35کیِ که اِما ره مَسیحِ مِحبّتِ جِم سیوا هاکانه؟ مصیبت یا پریشونی، آزار اَذیّت، قَحطی، لِختی، خَطِر یا شمشیر؟ 36هَمون طی که مزمورِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «اِما تِ خاطِری، تِمومِ روز بَمِردَنِ وِسه شومبی و اون گُسفِنائه واری که کِشتارِ وِسه حاضر بونِنه، بِشمارِسه بومبی.»
37نا، تِمومِ این کارائه دِله اِما اونایی جِم که پیروزِنه سَرتریمی، اونِ خاطِری، که اِما ره مِحَبَّت هاکارده. 38چوون مطمئِنِمه که نا مَرگ و نا زندگی، نا فرشته ها و نا رئیسون، نا چیزایی که اَلان دَره نا چیزایی که آینده دَره، نا هیچ قِدرَتی، 39و نا بِلِندی و نا پَستی، و نا تِمومِ خِلقت دِله، هیچی دییه نَتونده اِما ره خِدائه مِحبَّتِ جِم که اَمه خِداوند مَسیحْ عیسی هَسه، سیوا هاکانه.
Currently Selected:
نامه، رومیانِ کلیسائه وِسه 8: EMB
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company
