Populaire Bijbelverzen uit Матвей 6

Delen

Түрүүшээр Бурханай хаан түрые, Бурханай үнэн зүбые бэдэрэгты, тиигээ һаатнай бусад бүгэдэ юумэнүүд танда үгтэхэ.

Тиимэһээ үглөөдэрэйнгөө тухай һанаагаа бү зобогты, юундэб гэбэл, үглөөдэртнай өөрөө өөр тухайгаа һанаагаа зобохол: үдэр бүхэндэ һанаагаа зобохо юумэниинь олон байдаг лэ.

Тиимэһээл таанадта иигэжэ хэлэхэб: амиды ябахын тула юу эдихэ уухабибди, юу үмдэхэбибди гэжэ һанаагаа бү зобогты. Амимнай эдеэ хоолһоо шухала бэшэ аал? Бэемнай хубсаһа хунарһаа шухала бэшэ аал?

Харин ши зальбархадаа, өөрынгөө таһалгада орожо, үүдээ хаагаад, шамтай далда газарта байһан Эсэгэдээ зальбараарай. Тиигэбэлшни нюуса юумэ хаража мэдэжэ байдаг шинии Эсэгэ ашыешни заатагүй харюулхал.

Иигээд зальбаржа байгаарай: «Тэнгэридэ оршодог Эсэгэмнай! Нангин нэрэшни алдаршахань болтогой. Хаан түрэшни мандахань болтогой, тэнгэри огторгойтойл адляар газар дэлхэй дээрэшье эрхэ хүсэлшни бэелхэнь болтогой!

Ажамидаралаймнай хоол мүнөөдэр мандаа хайрлыш!

Манда муу юумэ хэгшэдые манай хүлисэдэгтэл адляар, маанадай буруу хэрэгүүдые хүлисыш даа.

Горидолго хорхойтуулгада маниие бү оруулыш даа, муу мэхэтэй шолмосһоо аршалжа байгыш даа! Хаан түрэ, хүсэ шадал, алдар соло мүнхэдөө шинии ха юм. Болтогой!»

Хэрбээ ондоо хүнүүдэй танда хэһэн муу юумэнүүдые хүлисэжэ байбалтнай, тэнгэридэ оршодог Эсэгэтнайшье таниие хүлисэхэл.

Огторгойгоор ниидэдэг шубуудые ажаглан харыт: тэдэнэр юумэ таридаггүй, хададаггүй, амбаарта үрэһэ таряа суглуулжа хадагалдаггүйл. Зүгөөр, танай Огторгойн Эсэгэ тэдэниие тэжээдэг ха юм. Таанар тэдэ шубуудта ороходоо үлүү шухала бэшэ аалта?

Газар дэлхэй дээрэ баялиг зөөри өөртөө бү суглуулагты, тэрэнииетнай хүйр хорхой, жэбэ жонхо эдижэ магадгүй, хулгайшад шургажа ороод, хулуужа магадгүй. Харин баялиг зөөри огторгой дээрэ суглуулагты, тэндэ хибэн хорхойшье, жэбэ жонхошье эдихэгүй, хулгайшадшье шургажа ороод хулуухагүй. Ушарынь хэлэбэл, эрдэни баялигайтнай байһан газарта зүрхэ сэдьхэлтнайшье оршодог бшуу.

Хэншье хоёр эзэндэ зарагдажа шадахагүй: нэгэн гэбэл, таанад нэгэ эзэндээ дурагүй, нүгөөдэдөө дуратай байхалта; али үгышье һаа, нэгэ эзэндээ дуратайгаар, нүгөөдэдөө дурагүйгөөр ажаллаха бшуут. Таанад Бурханда болон эд зөөридэ нэгэ зэргэ алба хэжэ шадахагүйлта.

Мүнөөдэр эндэ ургажа байгаад, үглөөдэрынь, магад, галда шатаагдажашье болохо хээрэ ургаһан алишье ногоо Бурхан үзэсхэлэнтэ гоёор шэмэглэдэг юм. Харин таанадые Бурхан тэрэ ногоонһоо һураггүй ехээр анхараа бэзэ, этигэл багатан!

Үгытэйшүүлдэ бадар үргэхэдөө, тэрээн тухайгаа хани нүхэдтөөшье бү мэдүүлэ. Үргэл хэхэдээ, нюудагаар хэжэ бай. Тиигэбэлшни нюуса юумэ хаража мэдэжэ байдаг шинии Эсэгэ ашыеш заатагүй харюулха.

Хүнүүдтэ харагдаха мэдэгдэхын лэ тула тэдэндэ туһа хүргэжэ бү байгты. Тиигээ һаа, Огторгойдохи Эсэгэһээ шагналда хүртэхэгүйт.

Масаглахадаа хоёр нюуртан мэтээр гунигтай шарай харуулхаяа бү оролдогты. Тэдэнэр масаглаһанаа хүн бүхэндэ мэдүүлхын тула уйдхартай барагар шарай үзүүлдэг юм. Тэдэнэр өөһэдынгөө шагнал энэ дээрээл абажа байна гэжэ танда үнэниие хэлэнэб. Хоол барингүй ябахадаа, ши үһэеэ һамнаад, нюураа угаа. Тиигэбэлшни, масаглаһан тухайшни бусад зон мэдэхэгүй. Харин шамтай далда газарта байһан Эсэгэшни мэдэжэ байха. Тиин нюуса юумэ мэдэжэ байдаг Эсэгэшни ашыеш заатагүй харюулха.