येशूसँग यात्रा - ४० दिन भक्तिपूर्णनमूना

दिउँसो तीन बजेतिर येशूले ठूलो स्वरमा चिच्याउनुभयो, "एली, एली, लेमा सबाचथानी?" (जसको अर्थ "मेरा परमेश्वर, मेरा परमेश्वर, तपाईंले मलाई किन त्याग्नुभयो?")।

लापरबाहीको त्यो चित्कार हामीले कहिल्यै पनि पूर्णतया बुझ्न सक्दैनौं। यो त्रिएक परमेश्वरको अस्तित्व भित्र एक रोदन थियो।

मैले यो व्याख्या गरेको सुनेको छु, येशू सम्पूर्ण संसारको अतीत, वर्तमान र भविष्यको पापबाट यति प्रभावित हुनुभयो कि परमेश्वर, पिताले आफ्नो प्रिय पुत्रबाट आफ्नो मुख फर्काउनुपऱ्यो। मैले देखेझैं परमेश्वरको पवित्र दोषरहित थुमाले लिएको संसारको भ्रष्टता लाई उहाँले सहन सक्नुभएन।

येशूले "पिता" लाई "परमेश्वर" भनेर सम्बोधन गर्नुभएको यो एक मात्र समय हो। मलाई लाग्दैन कि हामीले त्यो क्षणको गतिशीलता कहिल्यै थाहा पाउनेछौं। तर, यी शब्दहरूमा, येशूले अनुभव गर्नुभएको पूर्ण उजाडपन स्पष्ट रूपमा प्रकट हुन्छ। येशूले आफ्नो पाप बोक्दै हामीले पाउनुपर्ने क्रोधको अनुभव गर्नुभयो। येशूले आफ्ना पितासित घनिष्ठ हुने आफ्नो अधिकार त्याग्नुभयो।

यही कारण उहा रुनुभयो, र गेतसमनीको बगैंचामा प्रार्थना गर्नुभयो ।

तैपनि, यी सब कुराहरूको तल, येशूले क्रूसलाई सहनुभयो भन्ने तथ्य हो र "उहाँको सामुन्ने राखिएको आनन्द"-को लागि यसको लाजलाई तिरस्कार गर्नुभयो।

यसलाई घर ल्याउँदै

के म क्रूसको एक्लोपन र परित्यागलाई मेरो हृदयलाई समात्न अनुमति दिन्छु?

झुकाव

येशू, अँध्यारोमा तपाईंले लापरबाहीको त्यो चित्कार बोल्नुभएको त्यो क्षण म कहिल्यै बुझ्न सक्तिनँ। तर तपाईलेअनुभव गर्नुभएको त्यो एक्लोपनको कारण मैले कहिल्यै एक्लै हिँड्नु पर्ने छैन। मलाई स्वीकार गरिएको छ किनभने तपाईंलाई त्यागिएको थियो। मलाई क्षमा गरिएको छ किनभनेतपाई दोषी ठहरिनुभयो । अद्भुत अनुग्रह, यो कसरी हुन सक्छ? आमेन