हितोपदेश 13:1-14

सुधार्नलाई बुबाले अर्ती दिँदा बुद्धिमान् छोराले त्‍यसमा ध्‍यान दिन्‍छ तर अहङ्कारीले कहिल्‍यै आफ्‍नो भुल स्‍वीकार गर्दैन। असल मानिसले आफ्‍नो बोलीअनुसार इनाम पाउँछ तर छलीहरूचाहिँ हिँसा गर्न नै भोकाइरहेका हुन्‍छन्। आफ्‍नो बोलीको ख्‍याल गर्‌ र प्राण जोगा। जथाभावी बोल्‍नेले आफ्‍नै नाश गर्छ। अल्‍छीले कुनै कुराको जति नै चाहना गरे तापनि त्‍यो कहिल्‍यै पाउनेछैन। मेहनत गर्ने मानिसले आफूले चाहेका सबै थोक प्राप्‍त गर्नेछ। इमानदार मानिसहरूले झूटो कुरालाई घृणा गर्दछन् तर दुष्‍टहरूका वचन लाजलाग्‍दा र बदनामी ल्‍याउने हुन्‍छन्। धर्मीले निर्दोषको रक्षा गर्छ तर दुष्‍ट्याइँले पापीहरूको पतन गराउँछ। कोही मानिसहरू आफूसित केही नभए पनि धनी छौं भन्‍ने धाक लाउँछन् तर कोहीचाहिँ आफूसित पूरा धनसम्‍पत्ति भए पनि दरिद्र छौं भन्‍ने बहाना गर्छन्। धनी मानिसले आफ्‍नो धन दिएर प्राण बचाउनुपर्छ तर गरीबलाई कसैको डर हुँदैन। धर्मीहरू चम्‍केर बलिरहेको ज्‍योतिजस्‍ता हुन् तर दुष्‍टहरूचाहिँ निभ्‍न लागेको बत्तीझैँ हुन्‌। अहङ्कारले झगडा मात्र ल्‍याउँदछ। सरसल्‍लाह लिनु अति बुद्धिमानी हो। जति सजिलो धन कमाउँछौ, उति चाँडै त्‍यो उडाउँछौ तर जति कष्‍ट गरेर धन कमाउँछौ उति त्‍यो बढाउँछौ। आशा मर्दा मन पनि मर्छ तर इच्‍छा पूरा हुनु जीवनको रूख हो। असल सल्‍लाह इन्‍कार गर्नेले कष्‍ट पाउँछ तर त्‍यो ग्रहण गर्नेले इनाम पाउँछ। बुद्धिमान्‌ले दिएको अर्ती जीवनको मूल हो, त्‍यसले खतराबाट उम्‍कने बाटो दिँदछ।