त्यसपछि येशूले गालील क्षेत्रको यात्रा गर्नुभयो। उहाँ यहूदिया क्षेत्रमा जान चाहनुभएन किनभने यहूदीहरूले उहाँलाई मार्न खोजिरहेका थिए। त्यस बेला यहूदीहरूको छाप्रो बनाएर मनाइने चाड आउन लागेको थियो। येशूका भाइहरूले उहाँलाई भने, “गालील क्षेत्र छोडेर यहूदियामा जानुहोस्। तपाईंले गरिरहनुभएका कामहरू त्यहाँ पनि चेलाहरूले देखून्। नाउँ चलाउन खोज्नेले आफूले गरेका काम लुकाउन चाहँदैन। त्यस्तै तपाईंले पनि अचम्मको काम गर्दै हुनुहुन्छ र यो अचम्मको काम संसारमा सबैलाई थाहा होस्।” किनभने उहाँका भाइहरूले समेत उहाँमा विश्वास गर्दैनथे।
येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “मेरो लागि ठीक समय अझै आएको छैन। तिमीहरूको लागि त जुनसुकै समय भए पनि ठीक छ। संसारले तिमीहरूलाई घृणा गर्न सक्दैन, तर मलाई चाहिँ घृणा गर्छ किनभने म संसारको चालचलन खराब छ भनी देखाइदिन्छु। तिमीहरू चाड मान्न जाओ, मचाहिँ अहिले जान्नँ किनभने मेरो बेला आइसकेको छैन।” यति भन्नुभएपछि उहाँ गालीलमै बस्नुभयो।
येशूका भाइहरू चाडमा गइसकेपछि उहाँ पनि कसैले थाहा नपाउने गरी यरूशलेम जानुभयो। चाडमा यहूदी अगुवाहरूले उहाँलाई खोज्दै थिए। “येशू कहाँ छन्?” भनी तिनीहरूले सोधे। भीडमा धेरै मानिसहरूले येशूको बारेमा कुरा गर्दै थिए। एक थरीले भन्थ्यो, “ती मानिस असल छन्।” तर अर्को थरीले भन्थ्यो, “होइन, त्यसले त मानिसको आँखामा छारो मात्रै हाल्छ।” तैपनि यहूदी अगुवाहरूदेखि डराएकोले कसैले उहाँको कुरा खुला रूपमा गर्ने आँट गरेनन्।
यो चाड आधा हुन लाग्दा येशूले मन्दिरमा गएर शिक्षा दिन लाग्नुभयो। यहूदी अगुवाहरूले ज्यादै छक्क परेर भने, “यो मानिसले नसिकीकनै कसरी यति धेरै जान्ने भयो?” तिनीहरूलाई जवाफ दिँदै येशूले भन्नुभयो, “मैले सिकाएका कुरा मेरा होइनन्, तर मलाई पठाउनुहुने परमेश्वरका हुन्। परमेश्वरको इच्छाअनुसार काम गर्न खोज्नेहरूले चाहिँ यो शिक्षा परमेश्वरतर्फबाट आएको हो कि मेरो आफ्नै शिक्षा हो, त्यो थाहा पाउनेछन्। आफ्नै तर्फबाट बोल्नेले त आफ्नै आदर खोज्छ, तर आफूलाई पठाउनुहुनेको आदर खोज्नेचाहिँ इमानदार मानिस हो। उसमा अलिकति पनि छलकपट हुँदैन। के मोशाले तिमीहरूलाई व्यवस्था दिएका होइनन्? तैपनि तिमीहरू कसैले त्यो व्यवस्था पालन गर्दैनौ। किन तिमीहरू मलाई मार्न खोज्दै छौ?”
भीडमा रहेका मानिसहरूले भने, “तिमीलाई भूत चढेको छ, तिमीलाई कसले मार्न खोज्यो र?” येशूले भन्नुभयो, “मैले एउटा अचम्मको काम गर्दा तिमीहरू सबै छक्क पर्दछौ? अब हेर, मोशाले खतना गर्नुपर्छ भन्ने आज्ञा दिए। वास्तवमा त यो काम मोशाले सुरु गरेका होइनन्, यो त तिमीहरूका पुर्खाले सुरु गरेका थिए। तर विश्रामको दिनमा पनि तिमीहरूले आफ्ना छोराहरूको खतना गर्छौ। अब तिमीहरूले मोशाले दिएका व्यवस्था भङ्ग नहोस् भनेर विश्रामको दिनमा खतना गर्छौ भने मैले विश्रामको दिनमा एउटा मानिसलाई पूरै निको पार्दाचाहिँ तिमीहरू किन रिसाउँछौ त? देखावटी रूपले न्याय नगर, तर असल न्याय गर्ने गर।”
त्यतिखेर यरूशलेमका केही मानिसहरूले भने, “तिनीहरूले मार्न खोजेका मानिस यिनै होइनन् र? हेर, यिनी त खुल्ला रूपले बोल्दै छन्, तर कसैले पनि यिनको विरुद्धमा केही भन्दैन। यिनी मुक्ति दिनुहुने राजा ख्रीष्ट हुन् भनी हाम्रा अगुवाहरूले साँच्चै मान्न लागेछन् कि क्या हो? तर यिनी कहाँबाट आएका हुन् हामी सबैलाई थाहा छ। ख्रीष्ट आउनुहुँदा त उहाँ कहाँबाट आउनुभएको भनी कसैलाई थाहा हुनेछैन।”
त्यसै बेला येशूले अझै मन्दिरमा सिकाउँदै हुनुहुन्थ्यो। उहाँले सबैले सुन्ने गरी भन्नुभयो, “के तिमीहरू मलाई साँच्चै चिन्छौ? म कहाँबाट आएको हुँ, के त्यो तिमीहरूलाई साँच्चै थाहा छ? म त आफैं आएको होइनँ, मलाई पठाउनुहुनेचाहिँ सत्य हुनुहुन्छ। तर तिमीहरूले उहाँलाई चिन्दैनौ। मचाहिँ उहाँलाई चिन्छु किनभने म उहाँकै तर्फबाट आएको हुँ। उहाँले नै मलाई पठाउनुभएको हो।”
यो सुनेर तिनीहरूले येशूलाई पक्रन खोजे। तर कसैले उहाँलाई पक्रन सकेन किनभने उहाँको समय अझै आएको थिएन। त्यो भीडमा रहेका धेरै मानिसहरूले उहाँलाई विश्वास गरे अनि तिनीहरूले भने, “जब मुक्ति दिनुहुने राजा ख्रीष्ट आउनुहुनेछ, के उहाँले यस मानिसले भन्दा पनि धेरै शक्तिशाली काम गर्नुहुन्छ र?”
फरिसीहरूले येशूको बारेमा भीडमा रहेका मानिसहरूले यस्ता कुरा खस्याकखुसुक गरेका सुने। यसकारण ती फरिसी र मुख्य पूजाहारीहरूले मिलेर येशूलाई पक्रन मन्दिरको रक्षा गर्ने सिपाहीहरूलाई पठाए।
Bible App
Bible App for Kids
