१ कोरिन्थी 14:26-40

मेरा भाइहरू, मैले भन्‍न चाहेको यही हो, जब तिमीहरू सभामा जम्‍मा हुन्‍छौ, तब एउटासँग गीत हुन्‍छ, अर्कोसँग शिक्षाको वचन, अर्कोसँग परमेश्‍वरबाट प्रकाशको कुरा, अर्कोसँग अन्‍य भाषामा सन्‍देश र अर्कोसँग त्‍यसलाई अर्थ खोल्‍ने वरदान हुन्‍छ, यी सबै कुराले मण्‍डली वृद्दि हुनुपर्छ। अन्‍य भाषा बोल्‍नेहरू दुई-तीन जनाले पालैपालो बोलून् र एक जनाले चाहिँ बोलिएको कुराको अर्थ बुझ्‍ने भाषामा खोलोस्। अर्थ खोल्‍न जान्‍ने कोही पनि छैन भने अन्‍य भाषा बोल्‍नेले मण्‍डलीमा चुप लागेर बसोस् र ऊ आफैंले र आफूसँग परमेश्‍वरसँग बोलोस्। अगमवक्ताहरू पनि दुई-तीन जनाले मात्र बोलून् अनि अरूहरूले चाहिँ बोलिएको कुरा ठीक हो कि होइन भनेर जाँचून्। कोही बोलिरहेको बेला अरू कसैलाई परमेश्‍वरले कुनै कुराको प्रकाश दिएर बोल्‍न लाउनुभयो भने पहिले बोल्‍दैगरेको मानिस चुप लागोस्। तिमीहरू सबैले पालैपालो अगमवाणी बोल्‍न सक्‍छौ र सुन्‍नेहरूले सिक्‍नेछन् र हौसला पाउनेछन्। परमेश्‍वरको तर्फबाट बोल्‍नेले आफ्‍नो वरदानलाई वशमा राख्‍नुपर्छ किनभने परमेश्‍वर गोल-मालको होइन, शान्‍तिको परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ। परमेश्‍वरका मानिसहरूका सबै मण्‍डलीमा झैँ स्‍त्रीहरू मण्‍डलीको सभामा चुप लागेर बसून्। तिनीहरूले कुराकानी गर्नुहुँदैन। व्यवस्थाले भनेझैँ तिनीहरू अधीनमै बसून्। यदि तिनीहरूले केही सिक्‍न चाहे भने घरमा आफ्‍ना लोग्‍नेलाई नै सोधून् किनभने मण्‍डलीको सभा हुँदा स्‍त्रीले कुराकानी गर्नु लाजको कुरो हो। के तिमीहरूबाटै परमेश्‍वरको शिक्षा सुरु भएको हो? के तिमीहरूमात्रै परमेश्‍वरको शिक्षा पाउने हौ? कसैले आफूलाई परमेश्‍वरका दूत ठान्‍छ र उसँग आत्‍माको वरदान छ भने मैले लेखेका कुरा प्रभुकै आज्ञा हो भन्‍ने थाहा होस्। तर उसले यस कुरालाई सुन्‍दैन भने उसको पनि कुरै नसुन्‍नू। प्‍यारा भाइहरू, अगमवाणी बोल्‍नमा नै पूरा मन लगाओ, अन्‍य भाषामा बोल्‍नेलाई नरोक। तर सबै कुरा ठीकसँग गोल-माल नगरी होस्।