YouVersion လိုဂို
ရှာရန် အိုင်ကွန်

ဗျာဒိတ် 16:8-21

ဗျာဒိတ် 16:8-21 JBMLE

စ​တု​တ္ထ​ကောင်း​ကင်​တ​မန်​သည် မိ​မိ​ဖ​လား​ကို နေ​ပေါ်​သို့ သွန်း​လောင်း​လျှင်၊ နေ​သည် လူ​တို့​ကို မီး​လောင်​ရ​သော အ​ခွင့်​ကို​ရ၏။- ပူ​အား​ကြီး​သော​အ​ရှိန်​ဖြင့် လူ​တို့​သည် လောင်​ခြင်း​ကို​ခံ​ရ၍၊ ထို​ဘေး​ဒဏ်​တို့​ကို အ​စိုး​ပိုင်​တော်​မူ​သော ဘု​ရား​သ​ခင်၏ နာ​မ​တော်​ကို ကျိန်​ဆဲ​ကြ၏။ ဘု​ရား​သ​ခင်​ကို ချီး​မွမ်း​ခြင်း​အ​လို​ငှာ နောင်​တ​မ​ရ​ကြ။- ပ​ဥ္စ​မ​ကောင်း​ကင်​တ​မန်​သည် မိ​မိ​ဖ​လား​ကို သား​ရဲ၏ ပ​လ္လင်​ပေါ်​သို့ သွန်း​လောင်း​လျှင်၊ သူ၏​နိုင်​ငံ​သည် မှောင်​မိုက်​အ​တိ ဖြစ်​လေ၏။ နိုင်​ငံ​သား​တို့​သည် ပင်​ပန်း​အား​ကြီး​သည်​နှင့် မိ​မိ​တို့​လျှာ​ကို ကိုက်​ခဲ​ကြ၏။- မိ​မိ​တို့​ခံ​ရ​သော ဝေ​ဒ​နာ​နှင့် အ​နာ​စိမ်း​များ​ကြောင့် ကောင်း​ကင်​ဘုံ၏​အ​ရှင် ဘု​ရား​သ​ခင်​ကို ကျိန်​ဆဲ​ကြ၏။ မိ​မိ​တို့​အ​ကျင့်​ကို​လည်း နောင်​တ​မ​ရ​ကြ။ ဆ​ဋ္ဌ​မ​ကောင်း​ကင်​တ​မန်​သည် မိ​မိ​ဖ​လား​ကို ဥ​ဖ​ရတ်​မြစ်​ကြီး​ပေါ်​သို့ သွန်း​လောင်း​လျှင်၊ အ​ရှေ့ မျက်​နှာ​ဘု​ရင်​တို့ သွား​ရာ​လမ်း​ကို ပြင်​ဆင်​စေ​ခြင်း​အ​လို​ငှာ ထို​မြစ်​ရေ​သည် ခန်း​ခြောက်​လေ၏။- ထို​အ​ခါ၊ န​ဂါး၏ ခံ​တွင်း​ထဲ​က​လည်း​ကောင်း၊ သား​ရဲ၏ ခံ​တွင်း​ထဲ​က​လည်း​ကောင်း၊ မိ​စ္ဆာ​ပ​ရော​ဖက်၏ ခံ​တွင်း​ထဲ​က​လည်း​ကောင်း၊ ဖား​ကောင်​ကဲ့​သို့ ညစ်​ညူး​သော ဝိ​ညာဉ်​သုံး​ပါး​ထွက်​သည်​ကို ငါ​မြင်၏။- နိ​မိတ်​လ​က္ခ​ဏာ​တို့​ကို​ပြ​သော နတ်​ဆိုး၏​ဝိ​ညာဉ် ဖြစ်​သ​တည်း။ ထို​ဝိ​ညာဉ်​တို့​သည် လော​ကီ​တစ်​နိုင်​ငံ လုံး​တွင်​ရှိ​သော ရှင်​ဘု​ရင်​တို့​ထံ​သို့ ထွက်​သွား၍ အ​န​န္တ​တန်​ခိုး​နှင့် ပြည့်​စုံ​တော်​မူ​သော ဘု​ရား​သ​ခင်၏ နေ့​ကြီး၌ စစ်​တိုက်​ခြင်း​အ​လို​ငှာ စု​ဝေး​စေ​ကြ၏။- ဟေ​ဗြဲ​ဘာ​သာ​အား​ဖြင့် အာ​မ​ဂေ​ဒုန် အ​မည်​ရှိ​သော အ​ရပ်၌ စု​ဝေး​စေ​ကြ၏။- အ​သံ​တော်​ကား၊ သူ​ခိုး​ကဲ့​သို့ ငါ​လာ၏။ အ​ဝတ်​အ​ချည်း​စည်း​နှင့် သွား​လာ၍ သူ​တစ်​ပါး​ရှေ့၌ ရှက်​စ​ရာ​အ​ကြောင်း မ​ရှိ​စေ​ခြင်း​ငှာ နိုး​လျက်​နေ၍၊ ကိုယ်​အ​ဝတ်​ကို စောင့်​သော​သူ​သည် မင်္ဂ​လာ​ရှိ၏။ သ​တ္တ​မ​ကောင်း​ကင်​တ​မန်​သည် မိ​မိ​ဖ​လား​ကို အာ​က​သ​ကောင်း​ကင်​ပေါ်​သို့ သွန်း​လောင်း​လျှင်၊ ပြီး​ပြီ​ဟု ကြီး​သော​အ​သံ​သည် ကောင်း​ကင်​ဗိ​မာန်​တော်၌ ရှိ​သော ပ​လ္လင်​တော်​ထဲ​က ထွက်၏။- လျှပ်​စစ်​ပြက်​ခြင်း၊ အ​သံ​မြည်​ခြင်း၊ မိုး​ချုန်း​ခြင်း၊ ကြီး​စွာ​သော မြေ​လှုပ်​ခြင်း​ဖြစ်​ကြ၏။ မြေ​ကြီး​အ​ပေါ်​မှာ လူ​တို့​ဖြစ်​သည့် ကာ​လ​မှ​စ၍ ထို​သို့​သော လ​က္ခ​ဏာ​နှင့် ထို​မျှ​လောက် ပြင်း​ထန်​စွာ​သော မြေ​လှုပ်​ခြင်း​သည် မ​ဖြစ်​စ​ဖူး။ မြို့​ကြီး​သည် သုံး​ဖြာ​ကွဲ​ပြား၍ လူ​အ​မျိုး​မျိုး​နေ​သော မြို့​တို့​သည် ပြို​လဲ​ကြ၏။ ဘု​ရား​သ​ခင်​သည် ပြင်း​စွာ​သော ဒေါ​သ​အ​မျက်​တော်၏ စ​ပျစ်​ရည်​ဖ​လား​ကို တိုက်​ခြင်း​ငှာ ဗာ​ဗု​လုန်​မြို့​ကြီး​ကို အောက်​မေ့​တော်​မူ၏။ ကျွန်း​ရှိ​သ​မျှ​တို့​သည် လွင့်​ပြေး​ကြ၏။ တောင်​များ​တို့​သည် ကွယ်​ပျောက်​ကြ၏။- အ​ချိန် အ​ခွက်​တစ်​ဆယ်​ရှိ​သော မိုး​သီး​သည် ကောင်း​ကင်​က လူ​တို့​အ​ပေါ်​သို့ ကျ​လေ၏။- ထို​မိုး​သီး​ဘေး​ဒဏ် အ​လွန်​ကြီး​သည်​ဖြစ်၍၊ လူ​တို့​သည် မိုး​သီး​ဘေး​ဒဏ်​ကြောင့် ဘု​ရား​သ​ခင်​ကို ကျိန်​ဆဲ​ကြ၏။