ယောန 4:5-11

ယော​န​သည် မြို့၌ အ​ဘယ်​သို့​ဖြစ်​မည်​ကို သိ​မြင်​ခြင်း​ငှာ၊ မြို့​ပြင်​သို့​ထွက်၍ မြို့​အ​ရှေ့​မျက်​နှာ၌ တဲ​မိုး​ကို​လုပ်​ပြီး​လျှင်၊ အ​မိုး​အ​ရိပ်​တွင် ထိုင်၍​နေ၏။ အ​ရှင် ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​သည်​လည်း ကြက်​ဆူ​ပင်​ကို ပြင်​ဆင်​ပြီး​လျှင်၊ ယော​န၏​စိတ်​ကို ပြေ​စေ​ခြင်း​ငှာ သူ့​ခေါင်း​ပေါ်​မှာ​လွှမ်း၍ မိုး​စေ​တော်​မူ၏။ ထို​အ​ပင်​ကြောင့် ယော​န​သည် အ​လွန် အား​ရ​ဝမ်း​မြောက်၏။ နက်​ဖြန်​မိုး​လင်း​သော​အ​ခါ ဘု​ရား​သ​ခင်​ခန့်​ထား​တော်​မူ​သော ပိုး​ကောင်​သည် ကြက်​ဆူ​ပင်​ကို​ကိုက်၍ ညှိုး​နွမ်း​စေ၏။ နေ​ထွက်​သော​အ​ခါ ဘု​ရား​သ​ခင်​သည် အ​လွန်​ပူ​သော​အ​ရှေ့​လေ​ကို ပြင်​ဆင်​တော်​မူ၍၊ ယော​န၏​ခေါင်း​ကို နေ​ထိ​ခိုက်​သ​ဖြင့် သူ​သည် မော၍ သေ​ချင်​သော​စိတ်​ရှိ​လျက်၊ ငါ့​အ​သက်​သေ​ခြင်း​သည် ရှင်​ခြင်း​ထက် သာ၍​ကောင်း​သည်​ဟု မြည်​တမ်း​လေ၏။ ဘု​ရား​သ​ခင်​က​လည်း၊ သင်​သည် ကြက်​ဆူ​ပင်​အ​တွက် အ​မျက်​ထွက်​ကောင်း​သ​လော​ဟု မေး​တော်​မူ​လျှင်၊ ယော​န​က၊ အ​ကျွန်ုပ်​သည် အ​သက်​သေ​သည်​တိုင်​အောင် အ​မျက်​ထွက်​ကောင်း​ပါ​သည်​ဟု လျှောက်​ဆို၏။ ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​က​လည်း၊ သင်​သည် ပင်​ပန်း​စွာ​မ​လုပ်၊ ကြီး​ပွား​စေ​ခြင်း​ငှာ​လည်း မ​ပြု​စု၊ တစ်​ည​ချင်း​တွင် ပေါက်၍ တစ်​ည​ချင်း​တွင် သေ​သော ကြက်​ဆူ​ပင်​ကို ငါနှ​မြော​သည်​တ​ကား။ ငါ​သည် များ​စွာ​သော တိ​ရ​စ္ဆာန်​တို့​ကို မ​ဆို၊ ကိုယ်​လက်​ယာ​လက်​နှင့် လက်​ဝဲ​လက်​ကို​မျှ ပိုင်း​ခြား၍ မ​သိ​သော သူ​တစ်​သိန်း​နှစ်​သောင်း​မ​က၊ လူ​များ​သော နိ​နေ​ဝေ​မြို့​ကြီး​ကို ငါ​နှ​မြော​သင့်​သည် မ​ဟုတ်​လော​ဟု မိန့်​တော်​မူ၏။ ပ​ရော​ဖက်​ယော​န၏​ဝ​တ္ထု​ပြီး၏။