ဓမ္မရာဇဝင်တတိယစောင် 4:29-34

ဘုရားသခင်​သည် ရှောလမုန်​မင်းကြီး​အား ဉာဏ်ပညာ​နှင့် အတိုင်းမသိ​ထိုးထွင်းသိမြင်​နိုင်စွမ်း​ကို ပေး​တော်မူ​၏​။ သမုဒ္ဒရာ​ကမ်းစပ်​ရှိ​သဲလုံး​များ​ကဲ့သို့ များပြား​သော​အသိတရား​တို့​ကို​လည်း ပေးသနား​တော်မူ​၏​။ ထို့ကြောင့် အရှေ့တိုင်းသား​တို့ ဉာဏ်ပညာ​ရှိ​သည်​ထက်​၊ အီဂျစ်​ပြည်သား​တို့ ဉာဏ်ပညာ​ရှိ​သည်​ထက် ရှောလမုန်​မင်းကြီး​သည် ဉာဏ်ပညာ​ပို၍​ရှိ​လေ​၏​။ ဧဇရဟိတ်​လူမျိုး ဧသန်​နှင့် မဟေလ​၏​သား​များ​ဖြစ်​သော ဟေမန်​၊ ကာလကောလ​နှင့် ဒါရဒ စသော​ပညာရှိ​အပေါင်း​တို့​ထက် သာ၍​ဉာဏ်ပညာရှိ​သဖြင့် သူ့​ဝန်းကျင်​တစ်ခွင်ရှိ တိုင်းနိုင်ငံ​အားလုံး​တို့​တွင် နာမည်​ကျော်ကြား​လေ​၏​။ သုတ္တံစကားပုံ သုံးထောင်​ကို မြွက်ဆို​ခဲ့​၍ သီချင်း​အပုဒ်ရေ တစ်ထောင့်​ငါး​ပုဒ်​တို့​ကို ရေးစပ်​ခဲ့​၏​။ လက်ဘနွန်​တောင်​ရှိ သစ်ကတိုးပင်​မှစ၍ မြို့ရိုး​ကြား​ပေါက်​တတ်​သော ဟုဿုပ်ပင်​အထိ အပင်​များ​အကြောင်း​ကို မြွက်ဆို​ခဲ့​၏​။ တိရစ္ဆာန်​များ​အကြောင်း​၊ ငှက်​များ​အကြောင်း​၊ တွားသွားသတ္တဝါ​များ​အကြောင်း​ကို​လည်း မြွက်ဆို​ခဲ့​၏​။ ကမ္ဘာ​အရပ်ရပ်​ရှိ တိုင်းနိုင်ငံ​အသီးသီး​မှ​ရှင်ဘုရင်​တို့​ပင်လျှင် သူ​၏​ဉာဏ်ပညာ​ကြီး​သော​သတင်း​ကို ကြားသိ​ရ​သဖြင့် ထို​တိုင်းနိုင်ငံ​တို့​မှ လူ​တို့​သည် ရှောလမုန်​မင်းကြီး​၏​ဉာဏ်ပညာ​နှင့်​မြွက်ဆို​သော​စကား​ကို သွားရောက်​နားဆင်​ကြ​၏​။