လုကာကျမ်း 5မှ လူကြိုက်နှစ်သက်သော ကျမ်းပိုဒ်များ။

မျှဝေရန်

ထိုသို့ဟောပြောသွန်သင်ပြီးသောအခါ “ရေနက်ရာသို့ခွာထွက်လော့။ ငါးများဖမ်းမိစေရန် သင်တို့၏ ကွန်များကိုချလော့” ဟု ရှိမုန်အားမိန့်တော်မူ၏။

ရှိမုန်ကလည်း “ဆရာ၊ အကျွန်ုပ်တို့သည် တစ်ညလုံးကြိုးစား၍ ငါးများကို ဖမ်းပါသော်လည်း ငါးတစ်ကောင်ကိုမျှမမိကြပါ။ သို့ရာတွင် ဆရာမိန့်သည်မှာသည့်အတိုင်း ကွန်များကိုအကျွန်ုပ်ချပါမည်” ဟု လျှောက်ထား၏။ သူတို့သည်ကွန်များကို ချပြီးနောက် ငါးများစွာကို ဖမ်းမိသဖြင့် ကွန်များပင် စုတ်ပြတ်လုမတတ်ရှိ၏။

သို့ရာတွင်အီစာသည်မကြာခဏ တောကန္တာရသို့သွား၍ “ဒိုအာ” ဆုတောင်းလေ့ ရှိတော်မူ၏။

ငါသည်ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်သူများ ‘သောင်ဗဟ်’ နောင်တရစေရန် လာ၍ဖိတ်ခေါ် သည်မဟုတ်။ ‘ဂူနာဟ်’ အပြစ်ဒုစရိုက်ကျူးလွန်သူ များကို ‘သောင်ဗဟ်’ နောင်တပြုစေရန် လာ၍ဖိတ်ခေါ်သည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ထိုအကြောင်းအရာကို ရှိမုန်ပေတရုသည်မြင်သောအခါ ဟဇရသ်အီစာ၏ ခြေတော်ရင်းမှာပျပ်ဝပ်လျက် “သခင်၊ အကျွန်ုပ်သည် ‘ဂူနာဟ်’ အပြစ်များသောသူဖြစ်သောကြောင့် အကျွန်ုပ်၏ထံမှထွက်သွားတော်မူပါ” ဟုလျှောက်၏။

ထိုအခါဟဇရသ်အီစာက “ကျန်းမာသောသူတို့သည် သမားတော်ကိုမလိုပါ။ ဖျားနာသော သူတို့သာလျှင်လို၏။

ထိုသူတို့သည် လှေများကို ကမ်းတွင်ဆိုက်ကပ်ပြီးနောက်ရှိသမျှ တို့ကိုစွန့်ပစ်၍ အီစာ၏နောက်တော်သို့လိုက်ကြ၏။

တစ်နေ့သ၌အီစာသည် မြို့တစ်မြို့တွင် ရှိနေတော်မူ၏။ ထိုမြို့တွင်တစ်ကိုယ်လုံး “နူနာ” အရေးပြားရောဂါ စွဲကပ်နေသူတစ်ယောက်ရှိ၏။ သူသည်ဟဇရသ်အီစာကိုမြင်လျှင် ပျပ်ဝပ်လျက် “သခင်အလိုတော်ရှိလျှင် အကျွန်ုပ်ကို သန့်စင်စေနိုင်ပါသည်” ဟုလျှောက်၏။ အီစာသည်လက်တော်ကိုဆန့်၍ ထိုသူကိုတို့ထိတော်မူ၏။ ထို့နောက် “ငါအလိုရှိ၏ သန့်စင်စေ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထို​ခ​ဏ​ချင်း​တွင် “နူနာ” ပျောက်​လေ၏။

သို့ရာတွင် အီစာ၏သတင်းတော်သည် ပို၍ပျံ့နှံ့သွားသဖြင့် လူအစုအ‌ဝေကြီးသည် အီစာ၏တရားတော်ကို ကြားနာရန်နှင့် မိမိတို့၏အနာရောဂါများအားအကုအသခံရန်လာကြကုန်၏။