Enzimäine Moisein kirju 12
12
Ižändy käsköy lähtie Hanaanan muah
1Ižändy sanoi Avramale: «Lähte iäre omas muas, jätä oma rodu da tuatan kodi. Mene muah, kuduan Minä sinule ozutan. 2Minä luajin sinus suuren rahvahan, Minä blahoslovin sinuu, luajin suurekse sinun nimen, sinä roittos blahosloven՚n՚akse kaikile! 3Minä blahoslovin niidy, ket blahoslovitah sinuu! Kiruon niidy, ket kirotah sinuu! Sinun kauti blahoslovitut roijah kai muailman rovut!»
4Muga lähti Avram, kui käski hänele Ižändy, i Lot lähti hänenke. Harranas lähtijes Avramale oli seiččiekymmen viizi vuottu igiä. 5Häi otti oman akan Saran, vellenpoijan Lotan, otti kai suitetut elot i kaikkii rahvahii, kedä heil oli Harranas. Hyö lähtiettih matkah Hanaanan muah.
Hyö tuldih sinne. 6Avram matkai pitkizin kaiken sen muan läbi Sihemassah da tuli Moren pyhän puun luo. Niih aigoih täs muas elettih hananeit. 7Ižändy jiäviihes Avramale da sanoi: «Minä annan tämän muan sinun jälgeläzile.» I Avram luadii sinne altarin Ižändäle, kudai jiäviihes hänele. 8Siepäi häi siirdyi Vefil՚an päivännouzupuolel olijah mägimuah i luadii sinne oman stuanun. Vefil՚ oli hänes päivänlaskupuolel, a Gai – päivännouzupuolel. Häi luadii sinne altarin Ižändäle da moliihes Ižändäle, [kudai jiäviihes hänele]. 9Siepäi häi siirdyi suvehpäi.
Avram da Sara Jegiptas
10Muah tuli nälgyhädä. Se oli moine suuri, ga Avram lähti sikse aigua elämäh Jegiptah. 11Jegiptan lähäle tulduu häi sanoi Sarale: «Minä tiijän, mittuine čoma sinä olet. 12Gu jegiptalazet nähtäh sinuu, hyö ellendetäh – sinä olet minun mučoi, sit hyö tapetah minuu, a sinuu jätetäh hengih. 13Sano jo heile, buito sinä olet minun sizär, gu minule rodies hyvä sinun täh i jiäzin hengih sinun kauti.»
14Avram tuli Jegiptah, i jegiptalazet nähtih, Sara on ylen čoma. 15Faraonan virgumiehet kačottih häneh da kiitettih händy faraonale, i Sarua otettih faraonan dvorčah. 16Avramal oli hyvä eliä Saran vuoh: hänel oli äijy lammastu da kozua, lehmiä, oslua, orjua dai orjunaistu, emäččyoslua dai verbl՚uudua.
17No Ižändy työndi faraonan da hänen käskyläzien piäle pahoi voimattomuzii Avraman akan Saran täh. 18Faraon kučui Avraman da sanoi hänele: «Midä sinä minule ruavoit? Mikse et sanonuh minule, gu Sara on sinun mučoi? 19Mikse sanoit händy sizärekse? Mikse annoit ottua händy minule mučoikse? Täs sinun akku, ota da mene iäre!» 20I faraon käski omile rahvahile, i net ajettih Avramua iäre muaspäi yhtes hänen akanke dai kaikkien eloloinke [i Lotua heijänke].
നിലവിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു:
Enzimäine Moisein kirju 12: LIVVI
ഹൈലൈറ്റ് ചെയ്യുക
പങ്ക് വെക്കു
പകർത്തുക
നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളിലും ഹൈലൈറ്റുകൾ സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ? സൈൻ അപ്പ് ചെയ്യുക അല്ലെങ്കിൽ സൈൻ ഇൻ ചെയ്യുക
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003
Enzimäine Moisein kirju 12
12
Ižändy käsköy lähtie Hanaanan muah
1Ižändy sanoi Avramale: «Lähte iäre omas muas, jätä oma rodu da tuatan kodi. Mene muah, kuduan Minä sinule ozutan. 2Minä luajin sinus suuren rahvahan, Minä blahoslovin sinuu, luajin suurekse sinun nimen, sinä roittos blahosloven՚n՚akse kaikile! 3Minä blahoslovin niidy, ket blahoslovitah sinuu! Kiruon niidy, ket kirotah sinuu! Sinun kauti blahoslovitut roijah kai muailman rovut!»
4Muga lähti Avram, kui käski hänele Ižändy, i Lot lähti hänenke. Harranas lähtijes Avramale oli seiččiekymmen viizi vuottu igiä. 5Häi otti oman akan Saran, vellenpoijan Lotan, otti kai suitetut elot i kaikkii rahvahii, kedä heil oli Harranas. Hyö lähtiettih matkah Hanaanan muah.
Hyö tuldih sinne. 6Avram matkai pitkizin kaiken sen muan läbi Sihemassah da tuli Moren pyhän puun luo. Niih aigoih täs muas elettih hananeit. 7Ižändy jiäviihes Avramale da sanoi: «Minä annan tämän muan sinun jälgeläzile.» I Avram luadii sinne altarin Ižändäle, kudai jiäviihes hänele. 8Siepäi häi siirdyi Vefil՚an päivännouzupuolel olijah mägimuah i luadii sinne oman stuanun. Vefil՚ oli hänes päivänlaskupuolel, a Gai – päivännouzupuolel. Häi luadii sinne altarin Ižändäle da moliihes Ižändäle, [kudai jiäviihes hänele]. 9Siepäi häi siirdyi suvehpäi.
Avram da Sara Jegiptas
10Muah tuli nälgyhädä. Se oli moine suuri, ga Avram lähti sikse aigua elämäh Jegiptah. 11Jegiptan lähäle tulduu häi sanoi Sarale: «Minä tiijän, mittuine čoma sinä olet. 12Gu jegiptalazet nähtäh sinuu, hyö ellendetäh – sinä olet minun mučoi, sit hyö tapetah minuu, a sinuu jätetäh hengih. 13Sano jo heile, buito sinä olet minun sizär, gu minule rodies hyvä sinun täh i jiäzin hengih sinun kauti.»
14Avram tuli Jegiptah, i jegiptalazet nähtih, Sara on ylen čoma. 15Faraonan virgumiehet kačottih häneh da kiitettih händy faraonale, i Sarua otettih faraonan dvorčah. 16Avramal oli hyvä eliä Saran vuoh: hänel oli äijy lammastu da kozua, lehmiä, oslua, orjua dai orjunaistu, emäččyoslua dai verbl՚uudua.
17No Ižändy työndi faraonan da hänen käskyläzien piäle pahoi voimattomuzii Avraman akan Saran täh. 18Faraon kučui Avraman da sanoi hänele: «Midä sinä minule ruavoit? Mikse et sanonuh minule, gu Sara on sinun mučoi? 19Mikse sanoit händy sizärekse? Mikse annoit ottua händy minule mučoikse? Täs sinun akku, ota da mene iäre!» 20I faraon käski omile rahvahile, i net ajettih Avramua iäre muaspäi yhtes hänen akanke dai kaikkien eloloinke [i Lotua heijänke].
നിലവിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു:
:
ഹൈലൈറ്റ് ചെയ്യുക
പങ്ക് വെക്കു
പകർത്തുക
നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളിലും ഹൈലൈറ്റുകൾ സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ? സൈൻ അപ്പ് ചെയ്യുക അല്ലെങ്കിൽ സൈൻ ഇൻ ചെയ്യുക
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003