Marka 12:1-12

Ary niteny taminy Izy ka nanao fanoharana hoe: Nisy lehilahy anankiray nanao tanimboaloboka ka namefy azy manodidina sy nihady famiazana ary nanao tilikambo, ka nahofany tamin’olona mpiasa tany izany, dia lasa nankany an-tany hafa izy. Ary nony tonga ny fotoana, dia naniraka mpanompo anankiray izy hankany amin’ny mpiasa tany handray amin’ny vokatry ny tanimboaloboka. Fa ireo nisambotra ilay mpanompo sady nikapoka azy ka nampiala azy maina. Ary izy naniraka mpanompo anankiray koa ho any aminy indray, fa io koa, dia noratrainy ny lohany, ka nalany baraka izy. Ary naniraka anankiray koa izy, fa io kosa indray dia novonoiny ho faty; ary maro koa no nirahiny, fa ny sasany nokapohiny, ary ny sasany novonoiny ho faty. Ary mbola nanana anankiray izy, dia ny zanani-lahy malalany, ka nony farany dia naniraka azy hankany aminy izy ka nanao hoe: Hanaja ny zanako izy. Fa izany mpiasa tany izany niresaka hoe: Ity no mpandova; andeha hovonointsika izy, dia ho antsika ny lova. Ary rehefa nisambotra azy izy, dia nahafaty azy sy namoaka azy teo ivelan’ny tanimboaloboka. Koa ahoana no hataon’ny tompon’ny tanimboaloboka amin’izany? Ho avy izy, dia handringana ny mpiasa tany, ka homeny olon-kafa ny tanimboaloboka. Ary tsy mbola novakinareo va izao Soratra Masina izao: ,,Ny vato izay nolavin’ny mpanao trano, Dia izy no efa natao fehizoro; Avy tamin’i Jehovah izao Ka mahagaga eo imasontsika?’’ (Sal. 118.22, 23.) Ary nitady hisambotra Azy izy ireo, nefa natahotra ny vahoaka izy, satria fantany fa ny tenany no nolazainy tamin’izany fanoharana izany; dia nandao an’i Jesosy ny olona ka lasa.