Jôhany 19:23-42

Rehefa voahombon’ny miaramila tamin’ny hazofijaliana i Jesoa, dia nalainy ny fitafiany ka nozarainy efatra: samy nanana ny anjarany avy ny miaramila. Ary nalainy koa ny akanjony rebareba, saingy tsy nisy vitrana ilay akanjony fa tenona iray ihany hatrany ambony ka hatrany ambany; dia nifampiresaka ireo hoe: –Aza triarina fa aoka hilokantsika, dia ho lasan’izay hahazo ny loka. Izany dia mba hahatanteraka ny Soratra Masina manao hoe: «Nifampizaran’ireo ny fitafiako ary nilokany ny akanjoko.» Dia izany no nataon’ny miaramila. Nijoro teo akaikin’ny hazofijalian’i Jesoa ny reniny sy ny rahavavin-dreniny, dia i Maria vadin’i Klôpà, ary i Maria Magdalena. Nony hitan’i Jesoa ny reniny ary teo anilan’io reniny io ilay mpianatra tiany, dia hoy Izy tamin-dreniny: –Ravehivavy, indro ny zanakao! Avy eo dia hoy Izy tamin’ilay mpianatra: –Indro ny reninao! Ary nanomboka hatramin’io fotoana io i Maria dia noraisin’ilay mpianatra ho any aminy. Taorian’izany, dia fantatr’i Jesoa fa efa vita ny zavatra rehetra; ka mba hahatanteraka ny Soratra Masina, dia hoy Izy: –Mangetaheta Aho. Ary nisy bakoly feno vinaingitra teo; ka spaonjy novontosana vinaingitra sy notohizana tamina zaran-defona no natohoky ny miaramila teo am-bavan’i Jesoa. Rehefa nanandrana ny vinaingitra Izy dia nanao hoe: –Vita ny zavatra rehetra! Dia nanondri-doha Izy ka nanolotra ny fanahiny. Ary satria fiomanana tamin’izay, dia nangatahin’ny manampahefana jiosy tamin’i Pilato ny hanapahana ny ranjon’ireo voahombo sy hanesorana ny fatiny mba tsy hisy tavela eo amin’ny hazofijaliana ny andro sabata, satria andro lehibe izany sabata izany. Dia tonga ny miaramila ka nanapaka ny ranjon’ny voalohany sy ny an’ilay anankiray hafa izay nohomboana tamin’ny hazofijaliana niaraka tamin’i Jesoa. Nony nankeo amin’i Jesoa ny miaramila, dia hitany fa efa maty sahady Izy, ka dia tsy mba notapahiny ny ranjony; fa nisy miaramila anankiray nandefona ny fon’i Jesoa, ary niaraka tamin’izay dia nisy ra sy rano nivoaka. Ilay nahita no vavolombelona manambara ary azo antoka ny fijoroany ho vavolombelona, sady fantany fa milaza ny marina izy mba hinoanareo koa. Eny, tonga izany mba hahatanteraka ny Soratra Masina hoe: «Tsy hisy hotapahina ny taolany.» Ary hoy indray koa ny Soratra Masina hoe: «Hijery ilay nolefonina izy ireo.» Taorian’izany, dia nangataka tamin’i Pilato i Jôsefa avy any Harimatia, mba hahazo manaisotra ny vatan’i Jesoa. Mpianatr’i Jesoa i Jôsefa, saingy an-tsokosoko noho izy natahotra ireo manampahefana jiosy. Neken’i Pilato ny fangatahany, ka dia lasa izy nanaisotra ny vatan’i Jesoa. Tonga koa i Nikôdema (ilay nanatona an’i Jesoa andro alina teo aloha) nitondra ny miora sy aloesy nampifangaroina, tokony ho telopolo kilao. Noraisin’izy roa lahy ny vatan’i Jesoa, ka nofonosina lamba nasiana zava-manitra, araka ny fanaon’ny Jiosy raha mamboatra faty halevina. Nisy saha anankiray kosa teo amin’ilay toerana nanomboana an’i Jesoa; ary nisy fasana vaovao tsy mbola nandevenana olona mihitsy tao anatin’ilay saha. Koa satria andro fiomanana ho an’ny Jiosy tamin’izay sady akaiky eo ny fasana, dia tao no nandevenan’izy roa lahy an’i Jesoa.