Asa 27:1-25

Nony tapaka fa handeha an-tsambo hankany Italia izahay, dia natolotra an’i Joly, kapiteny avy amin’ny andian-tafika atao hoe «Andian-tafiky ny amperôra», i Paoly sy ny mpifatotra sasany hafa. Ny niondrananay dia sambo anankiray avy any Adramita ndeha hitety ireo seranana tamin’ny faritany Azia, ka dia niainga izahay. Tafara-dia taminay i Aristarka, Masedônianina avy any Tesalônika. Tonga tany Sidôna izahay ny ampitson’iny. Tsara ny nitondran’i Joly an’i Paoly fa navelany hankany amin’ny sakaizany handray izay zavatra ilainy. Avy eo dia lasa indray izahay ka nanara-morona ny nosy Sipra, tamin’ny ilany atsimo izay takon-drivotra, satria nanoha rivotra. Namakivaky ny ranomasina tsy lavitra an’i Silisia sy i Pamfilia izahay ka tonga tao Mira any Lisia. Tao dia nahita sambo avy any Aleksandria hankany Italia ny kapiteny, ka nafindrany niondrana tamin’io izahay. Nandritra ny andro maromaro, dia nihisatra ny fandehan’ny sambonay ka efa nananosarotra erỳ vao tonga tandrifin’ny tanànan’i Kinido. Tsy navelan’ny rivotra handroso hizotra hatrany intsony anefa izahay, ka nihazo ny tanjona Salmôna, ary dia nanara-morona ny nosy Kreta tamin’ny ilany atsimo izay takon-drivotra. Nihisatra tokoa ny dia nefa tonga ihany tamin’ny toerana anankiray atao hoe Antseranantsoa, akaikin’ny tanànan’i Lasea. Nandany fotoana be tao izahay, ka hanjary hampidi-doza ny dia raha mbola hiroso ihany, satria efa lasa koa ny andro fankalazana ny Famelàn-keloka. Izany no nanoroan’i Paoly hevitra amin’ireo mpiantsambo hoe: –Hitako, ry sakaiza, fa hampidi-doza ity diantsika ity: tsy ny sambo sy ny entana ihany no hisy fahasimbana sy fatiantoka be, fa ny aintsika koa mety hanaraka. Kanefa moa dia naleon’ilay kapiteny nihaino ny hevitry ny mpitondra sambo mbamin’ny tompon-tsambo toy izay ny tenin’i Paoly. Tsy tsara hitoerana amin’ny ririnina rahateo koa ny seranan’i Lasea ka tapa-kevitra ny maro fa mety ny miala teo, sao mba hahatratra an’i Feniksa hijanonana mandritra ny ririnina. I Feniksa dia seranana any Kreta izay manatrika mianatsimo andrefana sy mianavaratra andrefana. Nitsoka malefaka ny rivotra avy any atsimo, ka noheverin’izy rehetra fa ho azony tanterahina izay nokasainy. Dia niainga ry zareo ka nizotra nanara-morona an’i Kreta. Vetivety foana taorian’izay anefa, dia nifofofofo mafy nidina avy eny amin’ny tendrombohitry ny nosy ny rivo-mahery atao hoe Eorakilôna, avy any avaratra atsinanana. Voapaokan’ny rivotra ny sambo ka tsy voatana hanoha rivotra intsony, fa dia izay nitondrany anay nitondrany anay. Nihazo atsimon’ny nosy kely atao hoe Kaoda izahay ka mba takontakon-drivotra. Tafakatra ihany ny salopy na dia nanoin-tsarotra mafy aza. Avy nahatafakatra izany ireo matilò, dia namatotra ny sambo tamin’ny mahazaka hanamafisana azy. Natahotra ny hiantefa eny amin’ny fasika mandrevo manamorona an’i Libia ry zareo, ka nampidina ny lay ary dia namela ny sambo handeha ho azy. Mbola nasian’ny rivotra mafy ihany izahay; ka ny ampitson’iny, dia narian’ny matilò tany an-dranomasina ny entana; ary ny afakampitso indray, dia ny tanan-dry zareo mihitsy no nanipy ny fitaovan’ny sambo tany ivelany. Mandritra ny andro maro, dia tsy masoandro tsy kintana mba hita; ary ny tafio-drivotra moa namely mafy hatrany, ka very fanantenana tanteraka izahay raha ny hoe ho voavonjy. Efa ela tsy nihinan-kanina ireo olona tao an-tsambo. Dia nitsangana teo afovoan’izy rehetra i Paoly ka nanao taminy hoe: –Inay anie ianareo, ry sakaiza, mba nihaino ahy ihany ka tsy niala tao Kreta, dia tsy ho niharan’izao fahasimbana sy fatiantoka izao isika. Kanefa izao no hevitra atoroko anareo: mahereza tsara, fa tsy misy ho faty tsy akory ianareo, fa ny sambo no hany ho very. Halina manko dia nisy anjelin’ilay Andriamanitra Tompoko sady ivavahako tonga tamiko ary nanao hoe: «Aza matahotra, ry Paoly, fa tsy maintsy hanatrika ny amperôra rômanina ianao. Ary Andriamanitra, noho ny fitiavany anao, dia hamonjy ny ain’ireto olona rehetra miray sambo aminao.» Koa noho izany, mahereza tsara, ry sakaiza, fa itokiako Andriamanitra; tsy ho raraka an-tany izay voalazany tamiko.