Nisy kristianina sasany nidina avy tany Jodea, tonga tao Antiôkia ka nikatroka nampianatra ny havana iray finoana hoe: «Tsy ho voavonjy ianareo raha tsy foràna araka ny fomba amam-panao voalazan’ny lalànan’i Mosesy.» Notoherin’i Paoly sy i Barnabà ry zareo ary niadiany hevitra mafy ka izao no nifanarahana: hiakatra any Jerosalema i Paoly sy i Barnabà mbamin’ny olona sasantsasany avy ao Antiôkia mba hifampidinika amin’ny apôstôly sy ny loholona momba izany raharaha iadian-kevitra izany.
Rehefa novatsîn’ny Fiangonana ry i Paoly, dia lasa namakivaky an’i Fenisia sy i Samaria sady nitantara ombieny ombieny ny fitodihan’ny hafa firenena amin’Andriamanitra, ka nahafaly aoka izany ireo havana rehetra iray finoana. Nony tonga tao Jerosalema ry i Paoly sy ny namany, dia noraisin’ny Fiangonana sy ny apôstôly ary ny loholona ka nitantara taminy ny zavatra rehetra nampanaovin’Andriamanitra azy ireo. Fa ny mpino sasany, isan’ny tariky ny Farisianina, dia nitsangana ka nanao hoe:
–Tsy maintsy foràna ireo mpino hafa firenena, ka asaina mitandrina ny lalànan’i Mosesy.
Dia nivory ny apôstôly sy ny loholona hifampidinika momba izany raharaha izany. Taorian’ny ady hevitra naharitra, dia nitsangana i Petera ka nanao hoe:
–Ry rahalahy, fantatrareo fa nofidin’Andriamanitra avy eo aminareo aho, efa ela ihany izay, mba hitory ny Vaovao Mahafaly amin’ny hafa firenena ka handrenesany sy hinoany azy. Ary Andriamanitra, Izay mahalala ny fon’ny olona, no vavolombelona niantoka azy ireo tamin’ny nanomezany azy ny Fanahy Masina, tahaka antsika koa. Tsy nasiany tombo sy hala isika sy ny hafa firenena fa nodioviny fo izy ireo satria nino. Koa nahoana àry no mizaha toetra an’Andriamanitra ianareo ankehitriny ka mampitondra zioga mavesatra ny mpianatra nefa samy tsy nahazaka izany na ny razantsika na ny tenantsika? Mino koa isika fa ny fahasoavan’i Jesoa Tompo no amonjena antsika toy ny amonjena azy ireo ihany koa.
Dia nangina ny mpivory rehetra, ka nihaino an’i Barnabà sy i Paoly nitantara ny famantarana sy zava-mahagaga rehetra nampanaovin’Andriamanitra azy tany amin’ny hafa firenena. Nony vita ny azy roa lahy, dia niteny kosa i Jakôba nanao hoe:
–Ry rahalahy, henoy aho! Notantarain’i Simôna teo ny fomba niahian’Andriamanitra ny hafa firenena hatrany am-boalohany, hahazoany vahoaka voatokana ho Azy avy amin’ny hafa firenena. Mifanaraka tsara amin’izany ny tenin’ireo mpaminanin’Andriamanitra, satria izao no voalazan’ny Soratra Masina:
«Rehefa afaka izany, dia hiverina Aho, hoy ny Tompo;
haoriko indray ilay tranolain’i Davida izay rava,
haoriko indray izay nirodana ka hajoroko.
Dia hitady ny Tompo ny olona sisa,
mbamin’ny hafa firenena rehetra izay efa voatokana ho fananako.
Izany no ambaran’ny Tompo,
Izay efa nampahafantatra izany zavatra izany
hatramin’ny fahagolan-tany.»
Koa dia izao no hevitro: tsy tokony homentsika fahasahiranana ny hafa firenena mitodika amin’Andriamanitra. Fa aoka hanoratantsika izy ka hangatahina tsy hihinana ny hena maloto natao sorona tamin’ny sampy, tsy hanao fifandraisana mamoafady ara-panambadiana, tsy hihinana ny henam-biby tsy nosomindaina, ary hifady ny ra. Satria efa torîna hatramin’ny ela isan-tanàna ary famaky ao amin’ny sinagôga isaky ny sabata ny lalànan’i Mosesy.
Bible App
Bible App for Kids
