Marko 5
5
Krie e pesëtë
1E u hodhë mb’anë të tejme të detit, mbë fshat të Gadharinovet.
2E poqë dolli ai nga varka, atëherë e poqi atë një njeri me Shpirt të pëgërë, që duall nga varretë.
3Ai kishte të ndënjurit’ e tij ndë varre, e as me zinçirë s’mund ta lidh atë njeri.
4E ndonëse e lidhë atë shumë herë me zinçirë, edhe me hekura mbë këmbë, edhe zinçiretë i këput, edhe hekurat’ e këmbëvet, e ndonjë s’mund ta mbante atë.
5E gjithë kohënë nat’ e ditë rrijte ndëpër male, e ndëpër varre, tuke prerë vetëhen’ e tij me gurë.
6E si pa Iisunë për së largut, u lëshua me vrap, e u fal nde ai.
7E si briti me zë të madh, i tha: Ç’ke të bëç ti me mua Iisu i biri i Perndisë së lartë? Të betoj te Perndia të mos më mundoç.
8(Sepse i thosh atij: Del jashtë nga njeriu Shpirt i pëgërë.)
9E e piet atë: Ç’është ëmëri it? E u përgjegj, e tha: Legjeon është ëmëri im, se jemi shumë.
10E i lutej atij shumë, që të mos i dërgon ata jashtë nga vëndi.
11E atje rrotull malevet ishte një kope derravet e madhe, që kullotnë.
12E i lutejn’ atij gjithë të paudhëtë, e thoshnë: Dërgona navet të hijëmë mbë derra, e të rrimë mb’ata. E atëherë u dha urdhërinë ature Iisui.
13E si duallë Shpirtet’ e pëgëra, hinë mbë derra, e u vërsul kopeja me vrap, e u gremis mbë det (që qenë ngjera di mijë) e u mbitnë mbë det.
14E ata që kullotnë derratë iknë, e vanë të rrëfeijnë ndë qutet edhe ndë fshatëra.
15E duallë të shihnë ç’është këjo që u bë; e vijënë tek ishte Iisui, e shohënë të dhemonisurinë, atë që kish legjeonë që rrijte veshurë rrobatë, edhe urtëcuarë, e u frikuanë.
16E ata që e panë, u rrëfienë ature të gjitha ç’u bënë te i dhemonisuri, edhe ç’u bë ndë derra.
17E nisnë t’i lutejn’atij, që të dil nga sinoret’ e ture.
18E si hipi ai mbë varkë, i lutej atij ai që pat të paudhëtë, që të rrij bashkë me të.
19E Iisuj nuk’ e la atë, po i tha atij: Hajde mbë shtëpi tënde, mbë njerëz të tu, e thuaj ature sa bëri tek teje Zoti, e i erdhi keq për ti.
20E vate; e nisi të rrëfente ndë Dhekapol sa bëri nde ai Iisui, e çuditeshinë të gjithë.
21E si shkoi pagjene Iisui mb’anë të përtejme me varkë, u mbëjuadhë nde ai shumë turmë; e qe mbanë detit.
22E na, i vjen një nga të parët’ e sinagojit, që kish ëmërinë Iairo, e si e pa atë, i ra mbë këmbë të tij.
23E i lutej atij shumë, e i thosh se: Vashëza ime është mbë të vdekurë. Nxito, e të vëç mbi të duartë, të shpëtojë, e të rrojë.
24E vate bashkë me të, e vint’ pas si shumë turmë, e e shtrëngoijnë atë.
25(E një grua që kish të rrjedhurë të gjakut dimbëdhjetë vjet.
26E kishte hequrë shumë nga shumë xherahë, e kish prishurë gjithë gjën’ e saj pa mbrodhurë, po ishte bërë më keq.
27Si digjoi për Iisunë, erdhi prapazë ndë turmë, e zuri rrobën’ e tij.
28Sepse thosh, që: Edhe rrobën’ e tij ndë zufça, do të shëronem.
29E atë çast ju tha të rrjedhurit’ e gjakut së saj, e digjoi mbë kurm të saj se u shërua nga ajo plagë.
30E Iisui atë çast si digjoi brënda mbë vetëhe të tij fuqinë që dolli nga vetëheja e tij, u kthie ndë turmë, e thoshte: Cili më zuri nga rrobatë?
31E mathitit’ e tij i thoshnë atij: Sheh turmënë që të shtrëngon, e thua cili më zuri?
32E vështron rrotullë të shih atë që bëri këtë.
33E gruaja, si e dij atë që u bë mbë të, u frikua, e dridhej, e erdhi e i ra mbë këmbë të tij, e i tha atij gjithë të vërtetënë.
34Edhe ai i tha asaj: Bijë, besa jote të sosi ti, ecë ndë të mirë tënde, e shërou nga të keqtë tat).
35E pa sosurë ai fjalënë vijënë nga i pari sinagojit, e thonë, se: Vashëza jote vdiqi, pse i ep tjatër zahmet dhaskalit?
36Edhe Iisui atë çast poqë digjoi fjalënë që thanë, i thotë së parit së sinagojit: Mos u trëmb, po vetëmë beso.
37E nukë la njeri të vinte pas si, përveçme Petronë, edhe Iakovonë, edhe Ioannë, të vëllan’ e Iakovoit.
38E vjen mbë shtëpi të së parit së sinagojit, e sheh shumë nakatosí, e shumë që qajnë, edhe ulërijnë fort.
39E si hiri brënda u thot’ ature: Pse nakatoseni e qani? Vashëza nukë vdiqi, po flë.
40E e përqeshnë atë. Edhe ai si i kreu të gjithë jashtë, mori me vetëhe të jatn’ e djalit, edhe mëmënë, edhe ata që pat me vetëhe, e vate brënda tek qe vashëza shtrijturë.
41E si e zuri vashëzënë nga dora, i thot’ asaj: Talitha kumi, që domethënë: Vashëza (ti të thom), ngreu.
42E u ngre atë çast vashëza mbë këmbë, e ecënte; sepse ishte dimbëdhjetë vjeç, e u çuditnë çudi të madhe.
43E i porsiti ata shumë, që të mos e dijë ndonjë njeri këtë; e u tha t’i apënë asaj të hajë.
Currently Selected:
Marko 5: ALTMK27
Tya elembo
Kabola
Copy
Olingi kobomba makomi na yo wapi otye elembo na baapareyi na yo nyonso? Kota to mpe Komisa nkombo
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.
Marko 5
5
Krie e pesëtë
1E u hodhë mb’anë të tejme të detit, mbë fshat të Gadharinovet.
2E poqë dolli ai nga varka, atëherë e poqi atë një njeri me Shpirt të pëgërë, që duall nga varretë.
3Ai kishte të ndënjurit’ e tij ndë varre, e as me zinçirë s’mund ta lidh atë njeri.
4E ndonëse e lidhë atë shumë herë me zinçirë, edhe me hekura mbë këmbë, edhe zinçiretë i këput, edhe hekurat’ e këmbëvet, e ndonjë s’mund ta mbante atë.
5E gjithë kohënë nat’ e ditë rrijte ndëpër male, e ndëpër varre, tuke prerë vetëhen’ e tij me gurë.
6E si pa Iisunë për së largut, u lëshua me vrap, e u fal nde ai.
7E si briti me zë të madh, i tha: Ç’ke të bëç ti me mua Iisu i biri i Perndisë së lartë? Të betoj te Perndia të mos më mundoç.
8(Sepse i thosh atij: Del jashtë nga njeriu Shpirt i pëgërë.)
9E e piet atë: Ç’është ëmëri it? E u përgjegj, e tha: Legjeon është ëmëri im, se jemi shumë.
10E i lutej atij shumë, që të mos i dërgon ata jashtë nga vëndi.
11E atje rrotull malevet ishte një kope derravet e madhe, që kullotnë.
12E i lutejn’ atij gjithë të paudhëtë, e thoshnë: Dërgona navet të hijëmë mbë derra, e të rrimë mb’ata. E atëherë u dha urdhërinë ature Iisui.
13E si duallë Shpirtet’ e pëgëra, hinë mbë derra, e u vërsul kopeja me vrap, e u gremis mbë det (që qenë ngjera di mijë) e u mbitnë mbë det.
14E ata që kullotnë derratë iknë, e vanë të rrëfeijnë ndë qutet edhe ndë fshatëra.
15E duallë të shihnë ç’është këjo që u bë; e vijënë tek ishte Iisui, e shohënë të dhemonisurinë, atë që kish legjeonë që rrijte veshurë rrobatë, edhe urtëcuarë, e u frikuanë.
16E ata që e panë, u rrëfienë ature të gjitha ç’u bënë te i dhemonisuri, edhe ç’u bë ndë derra.
17E nisnë t’i lutejn’atij, që të dil nga sinoret’ e ture.
18E si hipi ai mbë varkë, i lutej atij ai që pat të paudhëtë, që të rrij bashkë me të.
19E Iisuj nuk’ e la atë, po i tha atij: Hajde mbë shtëpi tënde, mbë njerëz të tu, e thuaj ature sa bëri tek teje Zoti, e i erdhi keq për ti.
20E vate; e nisi të rrëfente ndë Dhekapol sa bëri nde ai Iisui, e çuditeshinë të gjithë.
21E si shkoi pagjene Iisui mb’anë të përtejme me varkë, u mbëjuadhë nde ai shumë turmë; e qe mbanë detit.
22E na, i vjen një nga të parët’ e sinagojit, që kish ëmërinë Iairo, e si e pa atë, i ra mbë këmbë të tij.
23E i lutej atij shumë, e i thosh se: Vashëza ime është mbë të vdekurë. Nxito, e të vëç mbi të duartë, të shpëtojë, e të rrojë.
24E vate bashkë me të, e vint’ pas si shumë turmë, e e shtrëngoijnë atë.
25(E një grua që kish të rrjedhurë të gjakut dimbëdhjetë vjet.
26E kishte hequrë shumë nga shumë xherahë, e kish prishurë gjithë gjën’ e saj pa mbrodhurë, po ishte bërë më keq.
27Si digjoi për Iisunë, erdhi prapazë ndë turmë, e zuri rrobën’ e tij.
28Sepse thosh, që: Edhe rrobën’ e tij ndë zufça, do të shëronem.
29E atë çast ju tha të rrjedhurit’ e gjakut së saj, e digjoi mbë kurm të saj se u shërua nga ajo plagë.
30E Iisui atë çast si digjoi brënda mbë vetëhe të tij fuqinë që dolli nga vetëheja e tij, u kthie ndë turmë, e thoshte: Cili më zuri nga rrobatë?
31E mathitit’ e tij i thoshnë atij: Sheh turmënë që të shtrëngon, e thua cili më zuri?
32E vështron rrotullë të shih atë që bëri këtë.
33E gruaja, si e dij atë që u bë mbë të, u frikua, e dridhej, e erdhi e i ra mbë këmbë të tij, e i tha atij gjithë të vërtetënë.
34Edhe ai i tha asaj: Bijë, besa jote të sosi ti, ecë ndë të mirë tënde, e shërou nga të keqtë tat).
35E pa sosurë ai fjalënë vijënë nga i pari sinagojit, e thonë, se: Vashëza jote vdiqi, pse i ep tjatër zahmet dhaskalit?
36Edhe Iisui atë çast poqë digjoi fjalënë që thanë, i thotë së parit së sinagojit: Mos u trëmb, po vetëmë beso.
37E nukë la njeri të vinte pas si, përveçme Petronë, edhe Iakovonë, edhe Ioannë, të vëllan’ e Iakovoit.
38E vjen mbë shtëpi të së parit së sinagojit, e sheh shumë nakatosí, e shumë që qajnë, edhe ulërijnë fort.
39E si hiri brënda u thot’ ature: Pse nakatoseni e qani? Vashëza nukë vdiqi, po flë.
40E e përqeshnë atë. Edhe ai si i kreu të gjithë jashtë, mori me vetëhe të jatn’ e djalit, edhe mëmënë, edhe ata që pat me vetëhe, e vate brënda tek qe vashëza shtrijturë.
41E si e zuri vashëzënë nga dora, i thot’ asaj: Talitha kumi, që domethënë: Vashëza (ti të thom), ngreu.
42E u ngre atë çast vashëza mbë këmbë, e ecënte; sepse ishte dimbëdhjetë vjeç, e u çuditnë çudi të madhe.
43E i porsiti ata shumë, që të mos e dijë ndonjë njeri këtë; e u tha t’i apënë asaj të hajë.
Currently Selected:
:
Tya elembo
Kabola
Copy
Olingi kobomba makomi na yo wapi otye elembo na baapareyi na yo nyonso? Kota to mpe Komisa nkombo
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.