Baverset oyo Eyebani Mpenza ewuti na انجیل لوقا 21

Kabola

پس همیشه ویراجین ببا و دعا بِکَراه تا همه‌ی اِم چیانک که اِم زودیان اتفاق دگننده بتانا دِوَشتن، و انسان زا، پرانک بندرا.»

«ویراجین ببا، شاما ترنه پره خری و مستی و دنیا خیالانه سنگین آمبینده، چون اَ روجه تله شوار ایرادَن آرسییَه.

صبر و تحمل نه، شاما جانه نجات دَیا.

چون از اِشتن شاما ایزه قدرت لاوَه کردن و حکمت ‌آدَیم که شاما هیچ گِله دشمنه متاننده چَه پرانک وندرسن یا مخالفت بکرنده.

آسمان و زمین از بِین شینده، امّا چِمن لاوَان هرگز از بِین نیشینده.

«اُفتو و مانگ و آستارانک نشانه‌هانی آشکار آبی. زمین سرک، قومه، دریا جوش و خروشک آشفته و پریشان بینده. مردم اَ چی واسنه که دنیا سر آمییَر، بیهوش بینده، چون که اَ نیرویی که آسمانِش محکم نییا داشتنده لرزنده. اَدمی انسان زا، وینا که قدرت و جلال نه ایگله مهی سرک آمییر.

مردم همه چِمن نامه واسِنه شاماک بیزار بینده.

یکه دیمَه لَرزه آیِنده و قَحطی و طاعون همه یاگا بی و وَحشتناکه اتفاقه دِگننده و عجیبَه نشانه‌ آسمانک ظاهر آبینده.

«وختی جنگان و آشوبان خبره اَشنوا، مترسا. چون اول گَه اِنجوره بیبی، امّا چَوانَه پش بلافاصله دنیا اُونو جره.» چاوَش عیسی اَوانش باته: «قومی علوده قومی سر و مملکتی علوده مملکت سر جنگ کرنده.

«اُفتو و مانگ و آستارانک نشانه‌هانی آشکار آبی. زمین سرک، قومه، دریا جوش و خروشک آشفته و پریشان بینده. مردم اَ چی واسنه که دنیا سر آمییَر، بیهوش بینده، چون که اَ نیرویی که آسمانِش محکم نییا داشتنده لرزنده.

چاوَش عیسی اَوانش باته: «قومی علوده قومی سر و مملکتی علوده مملکت سر جنگ کرنده.

عیسی جواو بدا: «ویراجین ببا که گمراه مبا؛ چون پِر کسه چِمَن نامه نه آیِنده و واجنده: ”اَز اَ اِسم“ و ”اَ زَمان موعود آرِسسَه“. اَوانک پِیرَوی مَکرا.