انجیل لوقا 14
14
عیسی اُ یَک مرد تِی رازِ شنبه مکدّس شفا اَدَ
1تِی یکی از رازِی شنبه مکدّس یهودِنیا، عیسی اَسِی خوراک خَردَ، اُ خونَهِ یکی از رئیسِی فِرکَهِ فَریسی چو. کسِی که آنکا هادِت اُ عیسی وَ دِکَّت زِرِ نظر شُهاد. 2مردی آنکا هاد که جونُش هُو شَئوردِستاد. 3عیسی از کاضِنِی شریعت و عالمِی فِرکَهِ فَریسی اُشپُرسی: «شفا دَدَ تِی رازِ شنبه شرعاً روائِه یا نَه؟» 4ولی آنایا ساکت آمودِت. پَ عیسی مِ مَردا اُشگِرِت، شفا اُشدَ و اُشفِرِستَ. 5عیسی شُ آنایا گُت: «کِی از شما که پُس یا گاوی اُشَه که تِی رازِ شنبه تِی چاه بِفتِه و جِخُو از تِی چاه شُدَر نیارِ؟» 6آنایا شُنِشابو اُ اِ حرفیَه‌وا جوابی هاتِت.
مَثَل عَیش
7وَختی عیسی اُشدی که مِهمُنیا چینا بَرَئِه مجلسا اَسِی شَستَه انتخاب اَکنِت، اِ مَثَلا اَسِی آنایا شَئو: 8«وَختی کسی اَسِی عَیش دعوت تَکو بَرَئِه مجلس مَنی، نِکو کسی گَپتَه از تو دعوت بُدِسبِه، 9و کسی که اُ شما دوتا دعوت اُشکِردِ، بیاد و اُ تو بِگِه: ”جات اُ اِ آداما هادِ.“ مِ موکَوا وَ خَجالَت زِرِ مجلس اَنِئِش. 10ولی هر وَخت کسی جَی دعوت اُشکِردِش، اُچا و زِرِ مجلس هُنی تا وَختی صاحب مجلس اُمَ اُتبِگِه: ”رَفیکُم، بِفرما بَرَئِه مجلس هُنی.“ مِ موکَوا جلووِ چَشِ هَمَهِ آنایاکِه سِرِ سفرَه اُدائِت سربلند اَبِش. 11اَسِی که هرکَه خوشا گَپ بِکو، کوچک اَبِه، و هرکَه اُ خوش اُفتادَه بِکو گَپ اَبِه.»
12بعد عیسی اُ آناکِه دعوتُش اُشکِردِستاد اُشگُت: «وَختی شوم یا دعوتی اَتِش، اُ رَفیکیات یا کاکَیّات یا کوم و خویشُیات یا هُمسادَه‌ئِی پولدارُت دعوت مَکو، تا نِکو آنایا هم اُ تو دعوت بِکنِت و تو اینایی عوض کَرُت اَگِرِش. 13ولی وَختی دعوتی اَتِش، اُ فخیریا، فَلجیا، لَنگیا و کوریا دعوت بِکو 14که برکت اَگِرِش؛ اَسِی که آنایا شُناشابِه اُ تو آپَس تِت، وَخاطر هَمِ تو عوض کَرُت تِی رازی اَگِرِش که آدامِی عادل زندَه اَدَبِت.»
15وَختی یکی از مِهمُنیا که اُمرَهِ عیسی سِرِ سفرَه اُداستاد، اِ حرفیَه‌وا اُششُنُفت، شُ عیسی گُت: «خوش وَ حال آناکِه تِی پادشاهِنِ خدا نو بِخَه.» 16ولی عیسی شُ آنا جواب دَ: «یَک مردی مِهمُنِنِ گاتی اُشگِرِت و اُ خیلیا دعوت اُشکِه. 17موکَهِ شوم که بو، نوکرُش اُشفِرِستَ تا اُ کسِی که دعوت هادِت بِگِه ”بِلگی، اَسِی که آلَه مَچی آمادَئِه.“ 18ولی آنایا هَمَشو یَک بَهونَه‌ای شُئو. اوّلی اُشگُت، زِمِنی اُمخِلِدِ که باید اُچام بِبِنام، خواهش اَکنام عُذرُم کَبول بِکو 19یِکِیدو اُشگُت: ”پنج جفت گُو اُمخِلِدِ، چِدام که امتحانشو بِکنام، خواهش اَکنام عُذرُم کَبول بِکو.“ 20یکی دِگَه اُشگُت: ”تازَه زِنَ اُمکِردِ، وَخاطر هَمِ اُمناشابِه بِلگام.“ 21پَ آن نوکرا آگِشت و اِ چِی‌یَه‌وا اَسِی اربابُش نَکل اُشکِه. مِ موکَوا ارباب خونَه تَریخ بو و شُ نوکرُش گُت، جِخُو اُ کوچَه و بازارِی شهر اُچا و اُ فخیریا، فلجیا و کوریا و لَنگیا بیا. 22نوکر اُشگُت: ”آقا، فَرمونُت اَنجوم اُمدَ، ولی هَنو جا هَه.“ 23ارباب شُ نوکرُش گُت: ”اُ رَهیا و کورَ رَهیا اُچا و اُ مردم وَ اصرار بیا تَ خونَم پُر بِبِه. 24اَسِی که اُ شما اَگام، هیچ‌یَک از آنایایی که دعوت بُدِستادِت، از خوراک دعوتِنِ ما مَزَه ناکنِت»
بَهای شاگرد مسیح بُدَ
25جمعیت گاتی اُمرَهِ عیسی اَچِدِت. عیسی آگِشت و شُ آنایا گُت: 26«اَگَه کسی حَدِ ما بیاد و از با و نَنَش، زِنَش و بَچیاش، کاکَیّاش و دادَیّاش، و حتی از جون خوش نِگذَرِ، اُشناشابِه شاگرد ما بِه. 27هرکَه صلیبُش آنِسی و اَزدُمبالَهِ ما نِیاد، اُشناشابِه شاگرد ما بِه.
28اَسِی که کِی از شما که اُشبِئِه بُرجی نَک بِکو و اوّل نِنی حساب کتاب نِکو که بِبِنِه آیا شَشابِه بُرجا کامل نَک بِکو یا نَه؟ 29اَسِی که اَگَه شالدَه بُرجا هُنِسِه ولی اُشنِشابِه تَموم اُشبِکو، هرکَه بِبِنِه، رِشخاند شَکو، 30و اَگِه: ”اِ آداما شروع اُ نَک کِردَ اُشکِه، ولی اُشنِشابو تَموم اُشبِکو!“
31و یا چه پادشاهیه که شَئِه خاد یَک پادشاهِیدو جنگ بِکو، ولی اوّل نِنی و فکر نِکو که خاد ده هزارتا سرباز شَشابِه اُ جنگ کسی اُچِه که خاد بیست هزارتا سرباز اُ جنگ آنا اَدا؟ 32و اَگَه بِبِنِه که اُشناشابِه خاد آنایا بِجَنگِه، تا وَختی که سپاه دشمن هَنو دورِه، یَک کاصدی اَفرِستِ تا دربارَهِ شرایط صلح حرف بِزاد. 33پَ هَمینا، هیچ‌یَک از شما، تا از هَمَهِ چِی‌یاش دست آنِسی، اُشناشابِه شاگرد ما بِه.
34«نُمَک خَشِه، ولی اَگَه نُمَک طُمُش از دست هادَ چینا اَبِه دَفَیدو سور اُشبِکنِش؟ 35دِگَه نِه اُ درد بَل اَخَه و نِه شَشابِه کود بِبِه، بلکه اُدَر اَلِزِت. هرکَه گاش شَنَوا اُشَه، بِشناوِ!»
@ 2024 Korpu Company
انجیل لوقا 14
14
عیسی اُ یَک مرد تِی رازِ شنبه مکدّس شفا اَدَ
1تِی یکی از رازِی شنبه مکدّس یهودِنیا، عیسی اَسِی خوراک خَردَ، اُ خونَهِ یکی از رئیسِی فِرکَهِ فَریسی چو. کسِی که آنکا هادِت اُ عیسی وَ دِکَّت زِرِ نظر شُهاد. 2مردی آنکا هاد که جونُش هُو شَئوردِستاد. 3عیسی از کاضِنِی شریعت و عالمِی فِرکَهِ فَریسی اُشپُرسی: «شفا دَدَ تِی رازِ شنبه شرعاً روائِه یا نَه؟» 4ولی آنایا ساکت آمودِت. پَ عیسی مِ مَردا اُشگِرِت، شفا اُشدَ و اُشفِرِستَ. 5عیسی شُ آنایا گُت: «کِی از شما که پُس یا گاوی اُشَه که تِی رازِ شنبه تِی چاه بِفتِه و جِخُو از تِی چاه شُدَر نیارِ؟» 6آنایا شُنِشابو اُ اِ حرفیَه‌وا جوابی هاتِت.
مَثَل عَیش
7وَختی عیسی اُشدی که مِهمُنیا چینا بَرَئِه مجلسا اَسِی شَستَه انتخاب اَکنِت، اِ مَثَلا اَسِی آنایا شَئو: 8«وَختی کسی اَسِی عَیش دعوت تَکو بَرَئِه مجلس مَنی، نِکو کسی گَپتَه از تو دعوت بُدِسبِه، 9و کسی که اُ شما دوتا دعوت اُشکِردِ، بیاد و اُ تو بِگِه: ”جات اُ اِ آداما هادِ.“ مِ موکَوا وَ خَجالَت زِرِ مجلس اَنِئِش. 10ولی هر وَخت کسی جَی دعوت اُشکِردِش، اُچا و زِرِ مجلس هُنی تا وَختی صاحب مجلس اُمَ اُتبِگِه: ”رَفیکُم، بِفرما بَرَئِه مجلس هُنی.“ مِ موکَوا جلووِ چَشِ هَمَهِ آنایاکِه سِرِ سفرَه اُدائِت سربلند اَبِش. 11اَسِی که هرکَه خوشا گَپ بِکو، کوچک اَبِه، و هرکَه اُ خوش اُفتادَه بِکو گَپ اَبِه.»
12بعد عیسی اُ آناکِه دعوتُش اُشکِردِستاد اُشگُت: «وَختی شوم یا دعوتی اَتِش، اُ رَفیکیات یا کاکَیّات یا کوم و خویشُیات یا هُمسادَه‌ئِی پولدارُت دعوت مَکو، تا نِکو آنایا هم اُ تو دعوت بِکنِت و تو اینایی عوض کَرُت اَگِرِش. 13ولی وَختی دعوتی اَتِش، اُ فخیریا، فَلجیا، لَنگیا و کوریا دعوت بِکو 14که برکت اَگِرِش؛ اَسِی که آنایا شُناشابِه اُ تو آپَس تِت، وَخاطر هَمِ تو عوض کَرُت تِی رازی اَگِرِش که آدامِی عادل زندَه اَدَبِت.»
15وَختی یکی از مِهمُنیا که اُمرَهِ عیسی سِرِ سفرَه اُداستاد، اِ حرفیَه‌وا اُششُنُفت، شُ عیسی گُت: «خوش وَ حال آناکِه تِی پادشاهِنِ خدا نو بِخَه.» 16ولی عیسی شُ آنا جواب دَ: «یَک مردی مِهمُنِنِ گاتی اُشگِرِت و اُ خیلیا دعوت اُشکِه. 17موکَهِ شوم که بو، نوکرُش اُشفِرِستَ تا اُ کسِی که دعوت هادِت بِگِه ”بِلگی، اَسِی که آلَه مَچی آمادَئِه.“ 18ولی آنایا هَمَشو یَک بَهونَه‌ای شُئو. اوّلی اُشگُت، زِمِنی اُمخِلِدِ که باید اُچام بِبِنام، خواهش اَکنام عُذرُم کَبول بِکو 19یِکِیدو اُشگُت: ”پنج جفت گُو اُمخِلِدِ، چِدام که امتحانشو بِکنام، خواهش اَکنام عُذرُم کَبول بِکو.“ 20یکی دِگَه اُشگُت: ”تازَه زِنَ اُمکِردِ، وَخاطر هَمِ اُمناشابِه بِلگام.“ 21پَ آن نوکرا آگِشت و اِ چِی‌یَه‌وا اَسِی اربابُش نَکل اُشکِه. مِ موکَوا ارباب خونَه تَریخ بو و شُ نوکرُش گُت، جِخُو اُ کوچَه و بازارِی شهر اُچا و اُ فخیریا، فلجیا و کوریا و لَنگیا بیا. 22نوکر اُشگُت: ”آقا، فَرمونُت اَنجوم اُمدَ، ولی هَنو جا هَه.“ 23ارباب شُ نوکرُش گُت: ”اُ رَهیا و کورَ رَهیا اُچا و اُ مردم وَ اصرار بیا تَ خونَم پُر بِبِه. 24اَسِی که اُ شما اَگام، هیچ‌یَک از آنایایی که دعوت بُدِستادِت، از خوراک دعوتِنِ ما مَزَه ناکنِت»
بَهای شاگرد مسیح بُدَ
25جمعیت گاتی اُمرَهِ عیسی اَچِدِت. عیسی آگِشت و شُ آنایا گُت: 26«اَگَه کسی حَدِ ما بیاد و از با و نَنَش، زِنَش و بَچیاش، کاکَیّاش و دادَیّاش، و حتی از جون خوش نِگذَرِ، اُشناشابِه شاگرد ما بِه. 27هرکَه صلیبُش آنِسی و اَزدُمبالَهِ ما نِیاد، اُشناشابِه شاگرد ما بِه.
28اَسِی که کِی از شما که اُشبِئِه بُرجی نَک بِکو و اوّل نِنی حساب کتاب نِکو که بِبِنِه آیا شَشابِه بُرجا کامل نَک بِکو یا نَه؟ 29اَسِی که اَگَه شالدَه بُرجا هُنِسِه ولی اُشنِشابِه تَموم اُشبِکو، هرکَه بِبِنِه، رِشخاند شَکو، 30و اَگِه: ”اِ آداما شروع اُ نَک کِردَ اُشکِه، ولی اُشنِشابو تَموم اُشبِکو!“
31و یا چه پادشاهیه که شَئِه خاد یَک پادشاهِیدو جنگ بِکو، ولی اوّل نِنی و فکر نِکو که خاد ده هزارتا سرباز شَشابِه اُ جنگ کسی اُچِه که خاد بیست هزارتا سرباز اُ جنگ آنا اَدا؟ 32و اَگَه بِبِنِه که اُشناشابِه خاد آنایا بِجَنگِه، تا وَختی که سپاه دشمن هَنو دورِه، یَک کاصدی اَفرِستِ تا دربارَهِ شرایط صلح حرف بِزاد. 33پَ هَمینا، هیچ‌یَک از شما، تا از هَمَهِ چِی‌یاش دست آنِسی، اُشناشابِه شاگرد ما بِه.
34«نُمَک خَشِه، ولی اَگَه نُمَک طُمُش از دست هادَ چینا اَبِه دَفَیدو سور اُشبِکنِش؟ 35دِگَه نِه اُ درد بَل اَخَه و نِه شَشابِه کود بِبِه، بلکه اُدَر اَلِزِت. هرکَه گاش شَنَوا اُشَه، بِشناوِ!»
@ 2024 Korpu Company