8
# 8 ในฉบับภาษาฮีบรูข้อ 8:1-4 คือข้อ 7:26-29 และข้อ 8:5-32 คือข้อ 8:1-28 1พระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า “จงไปหาฟาโรห์และบอกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์กล่าวดังนี้ว่า จงปล่อยประชาชนของเราไปเพื่อพวกเขาจะได้นมัสการเรา 2ถ้าเจ้าไม่ยอม เราจะส่งฝูงกบขึ้นมารังควานทั่วดินแดนของเจ้า 3จะมีกบเต็มแม่น้ำไนล์ มันจะกรูกันเข้าไปในวัง ในห้องนอนจนถึงบนเตียงของเจ้า และมันจะเข้าไปในบ้านของเหล่าข้าราชการ และบนตัวประชาชนของเจ้า มันจะเข้าไปในเตาปิ้งขนมและอ่างผสมแป้งของเจ้า 4ฝูงกบนั้นจะขึ้นมาที่ตัวเจ้าและราษฎรกับข้าราชการของเจ้า’ ”
5แล้วพระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า “เจ้าจงบอกอาโรนว่า ‘จงชูไม้เท้าขึ้นเหนือแม่น้ำ ห้วย หนอง คลอง บึง แล้วจะมีกบขึ้นทั่วแดนอียิปต์’ ”
6ดังนั้นอาโรนจึงยื่นมือออกเหนือห้วงน้ำของอียิปต์ แล้วกบก็ขึ้นมาจนเต็มแผ่นดิน 7แต่พวกเล่นคาถาอาคมก็ใช้ศาสตร์อันลี้ลับของตนทำให้กบขึ้นมาบนแผ่นดินอียิปต์ได้ด้วยเหมือนกัน
8ฟาโรห์สั่งให้โมเสสและอาโรนมาพบ แล้วพูดว่า “ช่วยวิงวอนพระยาห์เวห์ให้เอากบออกไปจากเราและประชาชนของเรา แล้วเราจะปล่อยประชาชนของเจ้าไปถวายเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์”
9โมเสสพูดกับฟาโรห์ว่า “โปรดบอกว่าท่านประสงค์ให้ข้าพเจ้าอธิษฐานเมื่อใด เพื่อจะกำจัดกบไปจากวังของท่าน บ้านเรือนของข้าราชการและประชาชนของท่าน ยกเว้นกบที่ยังมีอยู่ในแม่น้ำไนล์”
10ฟาโรห์พูดว่า “วันพรุ่งนี้”
โมเสสตอบว่า “จะเป็นไปตามที่ท่านพูด เพื่อท่านจะได้รู้ว่าไม่มีผู้ใดเสมอเหมือนพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเรา 11ฝูงกบจะไปจากท่าน จากวังของท่าน บ้านเรือนของข้าราชการและประชาชนของท่าน แต่มันจะอยู่ในแม่น้ำไนล์เท่านั้น”
12หลังจากโมเสสกับอาโรนกลับออกมาจากการเข้าพบฟาโรห์แล้ว โมเสสร้องต่อพระยาห์เวห์เกี่ยวกับฝูงกบที่พระองค์นำมายังฟาโรห์ 13และพระยาห์เวห์กระทำตามคำขอของโมเสส กบตายเกลื่อนกลาดทั้งในบ้าน ในลาน และตามทุ่งนา 14ชาวอียิปต์เอากบตายมาสุมเป็นกองพะเนิน ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งไปทั่วแผ่นดิน 15แต่เมื่อฟาโรห์เห็นว่าความทุกข์ร้อนบรรเทาลงแล้วก็กลับมีใจดื้อด้านไม่ยอมรับฟังโมเสสกับอาโรนอีก ซึ่งเป็นไปตามที่พระยาห์เวห์กล่าวไว้
ภัยพิบัติจากริ้น
16จากนั้นพระยาห์เวห์พูดกับโมเสสว่า “เจ้าจงบอกอาโรนว่า ‘จงยื่นไม้เท้าออกและตีฝุ่นบนพื้นดิน’ แล้วฝุ่นทั่วแผ่นดินอียิปต์จะกลายเป็นริ้น” 17พวกเขาก็ทำเช่นนั้น และเมื่ออาโรนยื่นมือที่ถือไม้เท้าออกแล้วตีฝุ่นบนพื้นดิน ฝุ่นทั่วแผ่นดินอียิปต์ก็กลายเป็นฝูงริ้นขึ้นมาตอมคนและสัตว์ 18แต่เมื่อพวกเล่นคาถาอาคมพยายามจะใช้ศาสตร์อันลี้ลับของตนทำเลียนแบบก็ทำไม่ได้
เนื่องจากริ้นตอมทั้งคนและสัตว์ในทุกหนแห่ง 19พวกเล่นคาถาอาคมจึงพูดกับฟาโรห์ว่า “นี่เป็นฝีมือของพระเจ้า” แต่ฟาโรห์ใจแข็งดื้อด้านไม่ยอมฟัง ซึ่งเป็นไปตามที่พระยาห์เวห์บอกไว้
ภัยพิบัติจากเหลือบ
20แล้วพระยาห์เวห์จึงบอกโมเสสว่า “เจ้าจงลุกขึ้นแต่เช้ามืดไปคอยพบฟาโรห์ที่ริมฝั่งแม่น้ำและบอกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์กล่าวดังนี้ว่า จงปล่อยประชาชนของเราไปเพื่อพวกเขาจะได้นมัสการเรา 21ถ้าเจ้าไม่ยอมปล่อยประชาชนของเราไป เราจะส่งฝูงเหลือบมาตอมตัวเจ้า ข้าราชการและราษฎรของเจ้า พวกมันจะเข้าไปในวังและในบ้านของพวกเจ้า บ้านเรือนของชาวอียิปต์และแม้แต่พื้นดินก็จะเต็มไปด้วยฝูงเหลือบ
22แต่ในวันนั้นเราจะทำกับดินแดนโกเชนที่ประชาชนของเราอาศัยอยู่ต่างออกไป ที่นั่นจะไม่มีฝูงเหลือบเลย เพื่อเจ้าจะได้รู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์ผู้อยู่ในดินแดนนี้ 23เราจะแยกให้เห็นความแตกต่าง#8:23 ฉบับ LXX และฉบับวัลเกต ฉบับภาษาฮีบรูว่า เราจะนำการช่วยกู้ระหว่างประชาชนของเราและประชาชนของเจ้า หมายสำคัญนี้จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้’ ”
24แล้วพระยาห์เวห์ก็ทำตามนั้น ฝูงเหลือบจำนวนมหาศาลกรูเข้าไปในวังของฟาโรห์และบ้านเรือนของข้าราชการ และฝูงเหลือบได้สร้างความเสียหายทั่วแผ่นดินอียิปต์
25แล้วฟาโรห์จึงสั่งให้โมเสสกับอาโรนมาเข้าพบแล้วกล่าวว่า “จงไปถวายเครื่องบูชาให้พระเจ้าของเจ้าในดินแดนนี้”
26แต่โมเสสพูดว่า “การทำเช่นนั้นไม่ถูกต้อง เครื่องบูชาที่พวกเราถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเราเป็นที่รังเกียจของชาวอียิปต์ และหากพวกเราถวายเครื่องบูชาซึ่งเป็นที่น่ารังเกียจในสายตาของพวกเขาที่นี่ จะไม่ถูกพวกเขาเอาหินขว้างตายหรือ 27พวกเราจำเป็นต้องเดินทางสามวันเข้าไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อถวายเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเราที่นั่นตามที่พระเจ้าสั่ง”
28ฟาโรห์พูดว่า “เราจะให้พวกเจ้าไปถวายเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าในถิ่นทุรกันดาร แต่ว่าพวกเจ้าอย่าไปไกลนัก บัดนี้จงอ้อนวอนพระเจ้าเพื่อเราด้วย”
29โมเสสตอบว่า “ทันทีที่จากไป ข้าพเจ้าจะขอพระยาห์เวห์และในวันพรุ่งนี้ฝูงเหลือบจะไปจากท่าน ข้าราชการและประชาชนของท่าน ขอเพียงฟาโรห์อย่าหลอกลวงอีก โดยไม่ปล่อยให้คนอิสราเอลไปถวายเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์”
30แล้วโมเสสจึงกล่าวลาฟาโรห์และอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ 31และพระยาห์เวห์ได้ทำตามที่โมเสสขอ ฝูงเหลือบก็ละจากฟาโรห์ ข้าราชการ และราษฎรของพระองค์ ไม่เหลือเหลือบแม้สักตัวเดียว 32แต่ครั้งนี้ก็เช่นกัน ฟาโรห์ใจแข็งดื้อด้านอีก ไม่ยอมปล่อยคนอิสราเอลไป