МАРКА 15
15
Мк 15
1І адразу раніцай першасьвятары з старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь сынедрыён зрабілі нараду і, зьвязаўшы Ісуса, завялі і перадалі Пілату.
2Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? А Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш.
3І першасьвятары вінавацілі Яго ў многім.
4А Пілат зноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? бачыш, як многа супроць Цябе скаргаў.
5Але Ісус і на гэта нічога не адказваў, так што Пілат зьдзіўляўся.
6А на кожнае сьвята ён адпускаў ім аднаго вязьня, за якога прасілі.
7Тады быў у кайданах нейкі Варава, са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства.
8І люд пачаў крычаць і прасіць у Пілата таго, што ён заўсёды рабіў ім.
9Ён сказаў ім у адказ: ці хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага?
10Бо ведаў, што першасьвятары выдалі Яго з зайздрасьці.
11Але першасьвятары падбухторылі людзей прасіць, каб адпусьціў ім лепей Вараву.
12Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: а што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Якога вы называеце Царом Юдэйскім?
13Яны зноў закрычалі: укрыжуй Яго!
14Пілат сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго!
15Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусьціў ім Вараву, а Ісуса, бічаваўшы, аддаў на крыжаваньне.
16А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк;
17і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго;
18і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі!
19І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму.
20А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго.
21І прымусілі праходжага нейкага Кірынеяніна Сымона, бацьку Аляксандравага і Руфавага, які ішоў з поля, несьці крыж Ягоны.
22І прывялі Яго на месца Галгофу, што азначае: «месца чарапоў».
23І давалі яму піць віно зь сьмірнаю; але Ён ня ўзяў.
24Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя, каму што ўзяць.
25Была гадзіна трэйцяя, і ўкрыжавалі Яго.
26І быў надпіс віны Яго: Цар Юдэйскі.
27Зь Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго з правага, другога зь левага боку ад Яго.
28І збылося слова Пісаньня: «і да зладзеяў залічаны».
29Тыя, што праходзілі міма, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: э! Той, Хто храм разбурае і за тры дні будуе!
30уратуй Сябе Самога і сыйдзі з крыжа.
31Падобна і першасьвятары з кніжнікамі, насьміхаючыся, казалі адзін аднаму: іншых ратаваў, а Сябе ня можа ўратаваць!
32Хрыстос, Сын Ізраілеў, хай сыйдзе цяпер з крыжа, каб мы бачылі, і ўверуем. І ўкрыжаваныя зь Ім ганілі Яго.
33А на шостай гадзіне настала цемра па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.
34На дзявятай гадзіне ўскрыкнуў Ісус моцным голасам: «Элоі, Элоі! ламма савахфані!», што азначае: «Божа, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?».
35Некаторыя, што стаялі тут, пачуўшы, казалі: вось, Ільлю кліча.
36А адзін пабег, набраў у губку воцату і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць, кажучы: чакайце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго.
37А Ісус, ускрыкнуўшы моцна, выпусьціў дух.
38І завеса ў храме разадралася напалам, зьверху данізу.
39Сотнік, які стаяў насупраць Яго, убачыўшы, што Ён, так ускрыкнуўшы, выпусьціў дух, сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў Сын Божы.
40Былі тут і жанчыны, якія глядзелі здалёк; сярод іх была і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава меншага і Ясіі, і Саломія,
41якія і тады, як Ён быў у Галілеі, ішлі сьледам за Ім і служылі Яму, і іншыя многія, што разам зь Ім прыйшлі ў Ерусалім.
42І як ужо зьвечарэла, бо была пятніца, гэта значыць - перадсубоцьце,
43прыйшоў Язэп з Арымафеі, знакаміты сябра рады, які і сам чакаў Царства Божага, адважыўся ўвайсьці да Пілата і прасіў Цела Ісусавага.
44Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр; і паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго: ці даўно памёр?
45І даведаўшыся ад сотніка, аддаў Цела Язэпу.
46Ён, купіўшы палатно і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў у магіле, якая была высечана ў скале; і прываліў камень да магільных дзьвярэй.
47А Марыя Магдаліна і Марыя Ясіева глядзелі, дзе Яго клалі.
Chwazi Kounye ya:
МАРКА 15: ББЛ
Pati Souliye
Pataje
Kopye
Ou vle gen souliye ou yo sere sou tout aparèy ou yo? Enskri oswa konekte
Alesya Semukha
МАРКА 15
15
Мк 15
1І адразу раніцай першасьвятары з старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь сынедрыён зрабілі нараду і, зьвязаўшы Ісуса, завялі і перадалі Пілату.
2Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? А Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш.
3І першасьвятары вінавацілі Яго ў многім.
4А Пілат зноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? бачыш, як многа супроць Цябе скаргаў.
5Але Ісус і на гэта нічога не адказваў, так што Пілат зьдзіўляўся.
6А на кожнае сьвята ён адпускаў ім аднаго вязьня, за якога прасілі.
7Тады быў у кайданах нейкі Варава, са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства.
8І люд пачаў крычаць і прасіць у Пілата таго, што ён заўсёды рабіў ім.
9Ён сказаў ім у адказ: ці хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага?
10Бо ведаў, што першасьвятары выдалі Яго з зайздрасьці.
11Але першасьвятары падбухторылі людзей прасіць, каб адпусьціў ім лепей Вараву.
12Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: а што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Якога вы называеце Царом Юдэйскім?
13Яны зноў закрычалі: укрыжуй Яго!
14Пілат сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго!
15Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусьціў ім Вараву, а Ісуса, бічаваўшы, аддаў на крыжаваньне.
16А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк;
17і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго;
18і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі!
19І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму.
20А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго.
21І прымусілі праходжага нейкага Кірынеяніна Сымона, бацьку Аляксандравага і Руфавага, які ішоў з поля, несьці крыж Ягоны.
22І прывялі Яго на месца Галгофу, што азначае: «месца чарапоў».
23І давалі яму піць віно зь сьмірнаю; але Ён ня ўзяў.
24Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя, каму што ўзяць.
25Была гадзіна трэйцяя, і ўкрыжавалі Яго.
26І быў надпіс віны Яго: Цар Юдэйскі.
27Зь Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго з правага, другога зь левага боку ад Яго.
28І збылося слова Пісаньня: «і да зладзеяў залічаны».
29Тыя, што праходзілі міма, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: э! Той, Хто храм разбурае і за тры дні будуе!
30уратуй Сябе Самога і сыйдзі з крыжа.
31Падобна і першасьвятары з кніжнікамі, насьміхаючыся, казалі адзін аднаму: іншых ратаваў, а Сябе ня можа ўратаваць!
32Хрыстос, Сын Ізраілеў, хай сыйдзе цяпер з крыжа, каб мы бачылі, і ўверуем. І ўкрыжаваныя зь Ім ганілі Яго.
33А на шостай гадзіне настала цемра па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.
34На дзявятай гадзіне ўскрыкнуў Ісус моцным голасам: «Элоі, Элоі! ламма савахфані!», што азначае: «Божа, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?».
35Некаторыя, што стаялі тут, пачуўшы, казалі: вось, Ільлю кліча.
36А адзін пабег, набраў у губку воцату і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць, кажучы: чакайце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго.
37А Ісус, ускрыкнуўшы моцна, выпусьціў дух.
38І завеса ў храме разадралася напалам, зьверху данізу.
39Сотнік, які стаяў насупраць Яго, убачыўшы, што Ён, так ускрыкнуўшы, выпусьціў дух, сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў Сын Божы.
40Былі тут і жанчыны, якія глядзелі здалёк; сярод іх была і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава меншага і Ясіі, і Саломія,
41якія і тады, як Ён быў у Галілеі, ішлі сьледам за Ім і служылі Яму, і іншыя многія, што разам зь Ім прыйшлі ў Ерусалім.
42І як ужо зьвечарэла, бо была пятніца, гэта значыць - перадсубоцьце,
43прыйшоў Язэп з Арымафеі, знакаміты сябра рады, які і сам чакаў Царства Божага, адважыўся ўвайсьці да Пілата і прасіў Цела Ісусавага.
44Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр; і паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго: ці даўно памёр?
45І даведаўшыся ад сотніка, аддаў Цела Язэпу.
46Ён, купіўшы палатно і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў у магіле, якая была высечана ў скале; і прываліў камень да магільных дзьвярэй.
47А Марыя Магдаліна і Марыя Ясіева глядзелі, дзе Яго клалі.
Chwazi Kounye ya:
:
Pati Souliye
Pataje
Kopye
Ou vle gen souliye ou yo sere sou tout aparèy ou yo? Enskri oswa konekte
Alesya Semukha