Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan മത്തായ് 27

Pataje

ഏറക്കോറ മൂന്റ് മണി നേരത്ത് ഏശു ഏലി, ഏലി, ലമ്മാ ശവ്ക്‌താനി ഇന്റ് ശക്ക്തിക്കി ആറ്ത്ത് കേന്നാൻ; എന്റ തെയ്‌വമേ, എന്റ തെയ്‌വമേ, നീ എന്ന കെയ്യ് വിട്ടത് എന്തന്ക്ക് ഇന്റാണും ഇത്‌ന്റ അറത്തം.

അപ്പിനിക്കി എകൂതൻമാര വെലീപള്ളിയില് തൂക്കിയിട്ട വേട്ടി തല തൊട്ട് എടി വെരയം റണ്ട് തുണ്ടാഞ്ഞ് കീറിപ്പീത്; പൂമി കുല്ങ്ങീത്, പാറ വിണ്ട്ത്, കെല്ലളകള് തൊറന്ന്ത്, ഉശ്റ് പിയ്യ് കെടന്ന പല നീതിയൊള്ളാള്കള തേകമം ഉശ്റ്‌വന്ത് എള്മ്പീത്.

ഏശു പിന്നയം ശക്ക്തിക്കി ആറ്ത്ത് ഉശ്റ്ന വിട്ടാൻ.

പട്ടാളത്തലവനം ഏശുവ്ക്ക് കാവല് നെന്റ പട്ടാളക്കാറും പൂമികുല്ങ്ങീതും അവട നടന്ന വേറ കാരിയങ്ങളും കണ്ട് പയങ്കരമായിട്ട് പേടിച്ച്, “തിട്ടം അവൻ തെയ്‌വത്ത്ന്റ കയ്യൻ ആഞ്ഞ്ത്” ഇന്റ് പേശിയാര്.

ഉച്ചക്കി പന്തറണ്ട് മണി തൊട്ട് മൂന്റ് മണി വെരയം നാട് പൂര ഇറ്ട്ടിനെന്റ്ത്.

“കിര്ശ്തു ഇന്റ് പേശന്റ ഏശുവ്ന നാന് എന്തൻ ചെയ്യണം?” ഇന്റ് പീലാത്തോശ് കേട്ടാൻ. “അവന കുരിശീല് തറയ്‌ക്കണം” ഇന്റ് ശക്ക്തിക്കി ആറ്ത്ത് വിളിച്ചാര്. പീലാത്തോശ് അവങ്ങളോട, “അവൻ എന്തൻ കുറ്റം ചെയ്ഞ്ഞാൻ?” ഇന്റ് കേട്ടാൻ അത്ക്ക് അവങ്ങ, “അവന കുരിശീല് തറയ്‌ക്കണം” ഇന്റ് പിന്നയം ഒക്കളം പയങ്കര ശക്ക്തിക്കി ആറ്ത്ത് വിളിച്ചാര്.