هو وخت کی شوئون دوبو و شاگردأنم رو به آسمان چوم بودوخته‌بید، ایدفعه‌یی دینیدی کی دوتأ مرد، سیفیدٚ لیباس دوکوده اوشأنٚ ورجأ بپا ایسَه‌ییدی. اوشأن، رسولأنَ بوگفتید: «اَی جلیلٚ مردأکأن، چره اَیه به پا ایسَه‌ییدی، آسمانَ فندریدی؟ هَه عیسی کی جٚه شیمی میأن آسمانٚ جور ببرده بوبوسته، هَطویی دوواره، وأگرده.»