פסוקים פופולריים מ- မဿဲ 27

שתפו

မွန်းလွဲသုံးနာရီခန့်တွင် ကိုယ်တော်ယေရှုသည် ကျယ်လောင်သောအသံဖြင့် “ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမာ ရှာဗခသာနိ” ဟုဟစ်အော်တော်မူ၏။ ၎င်း၏အဓိပ္ပာယ်မှာ “အိုအဖဘုရား၊ အိုအဖဘုရား၊ အကျွန်ုပ်ကို အဘယ်ကြောင့် စွန့်ပစ်တော်မူသနည်း” ဟူ၍ဖြစ်၏။

ထိုအချိန်၌ ဗိမာန်တော်ရှိ ကန့်လန့်ကာကြီးသည် အထက်မှအောက်သို့ နှစ်ခြမ်းကွဲသွားပြီး မြေကြီးသည်လည်း တုန်ခါလျက် ကျောက်များသည်လည်း အက်ကွဲကြ၏။ ထို့ပြင် သင်္ချိုင်းဂူများသည်လည်း ပွင့်လာပြီးလျှင် သေဆုံးခဲ့ပြီးသော သူတော်စင်များစွာတို့သည်လည်း အသက်ပြန်ရှင်လာကြ၏။

ထို့နောက် ကိုယ်တော်ယေရှုသည် နောက်တစ်ဖန် ကျယ်လောင်သောအသံဖြင့် ကြွေးကြော်ပြီးလျှင် အသက်ကိုစွန့်တော်မူ၏။

တပ်မှူးနှင့် ကိုယ်တော်ယေရှုအား စောင့်ကြည့်နေသူများသည် မြေငလျင်လှုပ်ခြင်းနှင့် ဖြစ်ပျက်သမျှအကြောင်းအရာအလုံးစုံကို မြင်တွေ့ကြရသောအခါ၌ လွန်စွာကြောက်ရွံ့သွားကြလျက် “ဤလူသည် အမှန်တကယ်ပင် ဘုရားရှင်၏သားတော်ဖြစ်၏” ဟုပြောဆိုကြလေ၏။

ထိုနေ့ မွန်းတည့်ချိန်မှစ၍ မွန်းလွဲသုံးနာရီထိတိုင် မြေပြင်တစ်ခွင်လုံးသည် မှောင်မိုက်နေလေ၏။

ပိလတ်ကလည်း “ဤသို့ဆိုလျှင် ခရစ်တော်ဆိုသည့် ယေရှုအား ငါမည်သို့ပြုရမည်နည်း” ဟုမေးလေရာ သူတို့အားလုံးသည် “လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်တင်၍ သတ်လိုက်ပါ”ဟု ဖြေကြလေ၏။ ပိလတ်ကလည်း “မည်သည့်အတွက်ကြောင့်နည်း။ ဤသူသည် မည်သည့်အပြစ်များ ကျူးလွန်ထားပါသနည်း” ဟုမေးမြန်းလေ၏။ သို့သော်လည်း သူတို့သည် “သူ့အားလက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်တွင်တင်၍ သတ်လိုက်ပါ” ဟုသာ ပိုမိုကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်ပြောဆိုကြလေ၏။