ΨΑΛΜΟΙ 8:1-9
ΨΑΛΜΟΙ 8:1-9 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
KYPIE, ο Kύριός μας, πόσο είναι θαυμαστό το όνομά σου σε ολόκληρη τη γη! O οποίος έβαλες τη δόξα σου πιο ψηλά από τους ουρανούς. Aπό στόμα νηπίων και θηλαζόντων ετοίμασες αίνεση, ένεκα των εχθρών σου, για να καταργήσεις τον εχθρό και τον εκδικητή. Όταν θωρώ τους ουρανούς σου, το έργο των δακτύλων σου, το φεγγάρι και τα αστέρια, που εσύ θεμελίωσες, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να τον θυμάσαι; Ή, ο γιος τού ανθρώπου, ώστε να τον επισκέπτεσαι; Eσύ, μάλιστα, τον έκανες λίγο5 πιο κατώτερο από τους αγγέλους, όμως με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες. Tον κατέστησες κυρίαρχο επάνω στα έργα των χεριών σου· όλα τα υπέταξες κάτω από τα πόδια του· όλα τα πρόβατα και τα βόδια, ακόμα δε και τα ζώα τού χωραφιού· τα πουλιά τού ουρανού, και τα ψάρια τής θάλασσας, όλα εκείνα που διασχίζουν τούς δρόμους των θαλασσών. Kύριε, ο Kύριός μας, πόσο είναι θαυμαστό το όνομά σου σε ολόκληρη τη γη!
ΨΑΛΜΟΙ 8:1-9 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
Δέσποτα, Κύριέ μας, πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου σ’ ολόκληρη τη γη! Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω. Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρων την κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου, ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους. Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου –έργα της αξιοσύνης σου– τ’ αστέρια, τη σελήνη, που εσύ τα στέριωσες, αναλογίζομαι: Τι τάχα είν’ ο άνθρωπος ώστε να τον φροντίζεις; ο κάτοικος της γης ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν; Τον έκανες ωστόσο λίγο μικρότερο από σένα· με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή. Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου, όλα στην εξουσία του τα ’δωσες. Όλα τα πρόβατα, τα βόδια, ακόμη και τα ζώα τ’ άγρια, τ’ ουρανού τα πετούμενα, της θάλασσας τα ψάρια κι αυτά που πλέουν στους δρόμους των νερών.
ΨΑΛΜΟΙ 8:1-9 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
Δέσποτα, Κύριέ μας, πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου σ’ ολόκληρη τη γη! Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω. Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρων την κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου, ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους. Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου –έργα της αξιοσύνης σου– τ’ αστέρια, τη σελήνη, που εσύ τα στέριωσες, αναλογίζομαι: Τι τάχα είν’ ο άνθρωπος ώστε να τον φροντίζεις; ο κάτοικος της γης ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν; Τον έκανες ωστόσο λίγο μικρότερο από σένα· με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή. Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου, όλα στην εξουσία του τα ’δωσες. Όλα τα πρόβατα, τα βόδια, ακόμη και τα ζώα τ’ άγρια, τ’ ουρανού τα πετούμενα, της θάλασσας τα ψάρια κι αυτά που πλέουν στους δρόμους των νερών.