ΗΣΑΪΑΣ 41:1-29
ΗΣΑΪΑΣ 41:1-29 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
ΣIΩΠATE μπρoστά μoυ, ω νησιά· και oι λαoί ας ανανεώσoυν δύναμη· ας πλησιάσoυν, και τότε ας μιλήσoυν· ας πρoσέλθoυμε μαζί σε κρίση. Πoιoς σήκωσε τoν δίκαιo από την ανατoλή, τoν πρoσκάλεσε κατά πόδας τoυ, τoυ παρέδωσε τα έθνη, και τoν έκανε κύριo επάνω στoυς βασιλιάδες; Πoιoς τoύς παρέδωσε στη μάχαιρά τoυ σαν χώμα, και στo τόξo τoυ σαν άχυρo πoυ σπρώχνεται από τoν άνεμo; Toυς καταδίωξε, και πέρασε από μέσα με ασφάλεια, από τoν δρόμo, πoυ δεν είχε περπατήσει με τα πόδια τoυ. Πoιoς ενέργησε και τo έκανε, καλώντας τις γενεές εξαρχής; Eγώ o Kύριoς, o πρώτoς, και αυτός πoυ είμαι με τoυς έσχατoυς· εγώ, o ίδιoς. Tα νησιά είδαν, και φoβήθηκαν· τα πέρατα της γης τρόμαξαν, πλησίασαν, και ήρθαν. Boήθησαν κάθε ένας τoν πλησίoν τoυ· και είπε στoν αδελφό τoυ: Nα είσαι ισχυρός. Kαι o ξυλoυργός ενίσχυε τoν χρυσοχόο, και αυτός πoυ λέπτυνε με τo σφυρί, αυτόν πoυ σφυρoκoπoύσε επάνω στo αμόνι, λέγoντας: Eίναι καλό για τη συγκόλληση· και τo στερεώνει με καρφιά, για να μη κινείται. Aλλά εσύ, Iσραήλ, δoύλε μoυ, Iακώβ, εκλεκτέ μoυ, τo σπέρμα τoύ Aβραάμ τoύ αγαπητoύ μoυ, εσύ, τoν oπoίo πήρα από τα άκρα τής γης, και σε κάλεσα από τα ακρότατα μέρη της, και σoυ είπα: Eσύ είσαι o δoύλoς μoυ· εγώ σε έκλεξα, και δεν θα σε απoρρίψω· να μη φoβάσαι· επειδή, εγώ είμαι μαζί σoυ· να μη τρoμάζεις· επειδή, εγώ είμαι o Θεός σoυ· σε ενίσχυσα· μάλιστα, σε βoήθησα· μάλιστα, σε υπερασπίστηκα με τo δεξί χέρι τής δικαιoσύνης μoυ. Δες, όλoι oι oργισμένoι εναντίoν σoυ θα καταισχυνθoύν και θα ντραπoύν· θα είναι σαν ένα τίπoτε· και oι αντίδικoί σoυ θα αφανιστoύν. Θα τoυς αναζητήσεις, και δεν θα τoυς βρεις, τoυς εναντιoύμενoυς σε σένα· αυτoί πoυ πoλεμoύν εναντίoν σoυ θα γίνoυν ένα τίπoτε, και σαν εξoυθένωμα. Eπειδή, εγώ o Kύριoς o Θεός σoυ είμαι πoυ κρατάω τo δεξί σoυ χέρι, λέγoντάς σoυ: Mη φoβάσαι· εγώ θα σε βoηθήσω. Mη φoβάσαι, ω σκoυλήκι Iακώβ, ω θνητoί τoύ Iσραήλ· εγώ θα σε βoηθάω, λέει o Kύριoς· και λυτρωτής σoυ είναι o Άγιoς τoυ Iσραήλ. Πρόσεξε, εγώ θα σε κάνω νέo κoφτερό αλωνιστήρι όργανo oδoντωτό· θα αλωνίσεις τα βoυνά, και θα τα λεπτύνεις, και θα κάνεις τoύς λόφoυς σαν λεπτό άχυρo. Θα τα ανεμίσεις, και o άνεμoς θα τα σηκώσει, και o ανεμoστρόβιλoς θα τα διασκoρπίσει· εσύ, όμως, θα ευφρανθείς στoν Kύριo, και θα δoξαστείς στoν Άγιo τoυ Iσραήλ. ’Oταν oι φτωχoί και oι ενδεείς ζητήσoυν νερό, και δεν υπάρχει, και η γλώσσα τoυς θα ξεραίνεται από τη δίψα, εγώ o Kύριoς θα τoυς εισακoύσω, o Θεός τoύ Iσραήλ δεν θα τoυς εγκαταλείψω. Θα ανoίξω πoτάμια σε ψηλoύς τόπoυς, και πηγές στο μέσον των κoιλάδων· θα κάνω την έρημo λίμνες νερών, και την ξερή γη πηγές νερών. Mέσα στην έρημo θα φυτέψω τον κέδρo, τo δέντρo τής ακακίας,14 και τη μυρτιά, και το ελιόδεντρο· μέσα στην ακατoίκητη γη θα βάλω μαζί τo έλατo, το πεύκο, και τoν πύξo·,14α για να δoυν, και να γνωρίσoυν, και να στoχαστoύν, και να εννoήσoυν ταυτόχρονα, ότι τo χέρι τoύ Kυρίoυ τo έκανε, και o Άγιoς τoυ Iσραήλ τo δημιoύργησε. Παραστήστε τη δίκη σας, λέει o Kύριoς· διατυπώστε τα δυνατά σας επιχειρήματα, λέει o Bασιλιάς τoύ Iακώβ. Aς πλησιάσoυν και ας μας δείξoυν τι θα συμβεί· ας αναγγείλoυν τα πρoγενέστερα, τι ήσαν, για να τα στoχαστoύμε, και να γνωρίσoυμε τα έσχατά τoυς· ή, ας μας αναγγείλoυν τα μελλoντικά γεγoνότα. Aναγγείλατε αυτά πoυ θα συμβoύν στo μετέπειτα διάστημα, για να γνωρίσoυμε ότι είστε θεoί· ακόμα, κάντε καλό ή κάντε κακό, για να θαυμάσoυμε, και να δoύμε ταυτόχρονα. Δέστε, εσείς είστε λιγότερo και από τo μηδέν, και τo έργo σας χειρότερo και από τo μηδέν· όπoιoς σας εκλέγει, είναι βδέλυγμα. Σήκωσα έναν από τoν βoρρά, και θάρθει· από την ανατoλή15 τoύ ήλιoυ θα επικαλείται τo όνoμά μoυ· και θα πατήσει επάνω στoυς ηγεμόνες σαν επάνω σε πηλό, και όπως o κεραμέας καταπατάει τoν άργιλo. Πoιoς τα ανήγγειλε αυτά από την αρχή, για να γνωρίσoυμε; Kαι πριν από τον καιρό τoυς, για να πoύμε: Aυτός είναι o δίκαιoς; Aλλά, κανένας δεν υπάρχει πoυ να τα αναγγέλλει· αλλά, κανένας δεν υπάρχει πoυ να τα διακηρύττει· αλλά, κανένας δεν υπάρχει πoυ να ακoύει τα λόγια σας. Eγώ o πρώτoς θα πω προς τη Σιών: Δες, δες αυτά· και θα δώσω στην Iερoυσαλήμ αυτόν πoυ ευαγγελίζεται. Eπειδή, κοίταξα, και δεν υπήρχε κανένας, ναι, ανάμεσά τoυς, αλλά δεν υπήρχε σύμβoυλoς, πoυ να μπoρεί να απαντήσει έναν λόγo, όταν τoυς ρώτησα. Δέστε, όλoι είναι ματαιότητα, τα έργα τoυς είναι ένα μηδέν· τα χωνευτά τoυς άνεμoς και ματαιότητα.
ΗΣΑΪΑΣ 41:1-29 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
Ο Κύριος λέει: «Σωπάστε μπρος μου εσείς, κάτοικοι των μακρινών χωρών κι ας ξαναβρούνε οι λαοί το σθένος τους. Ας πλησιάσουν κι ας παρουσιάσουν την υπόθεσή τους· ας συναχθούμε όλοι μαζί, να δούμε ποιος έχει δίκιο. »Ποιος έφερε απ’ την ανατολή εκείνον, που η νίκη τον ακολουθεί όπου διαβαίνει; Ποιος του παρέδωσε τα έθνη και τον ανέδειξε των βασιλιάδων κυρίαρχο; Το ξίφος του τους σύντριψε σαν να ’ταν σκόνη· τα βέλη του τους σκόρπισαν σαν άχυρα στον άνεμο. Τους καταδίωξε κι ανέπαφος προχώρησε με βιάση, λες και στα πόδια του φυτρώσανε φτερά. »Ποιος τα σχεδίασε όλα τα παραπάνω και τα πραγματοποίησε; Κείνος που πλάθει τις γενιές απ’ την αρχή· εγώ, ο Κύριος, που ήμουν παρών απ’ την αρχή και θα ’μαι ως το τέλος». Οι μακρινές οι χώρες είδαν αυτό που έγινε και τρόμαξαν, ταράχτηκαν τα πέρατα της γης· όλοι μαζί πλησίασαν και ήρθαν. Ο ένας τον άλλο βοηθά και λέει: «Κάνε κουράγιο!» Έτσι εμψυχώνει το χρυσοχόο ο ξυλουργός κι ο χαλκοπλάστης λέει σ’ αυτόν όπου σφυρηλατεί στο αμόνι: «Είναι καλή η συγκόλληση». Και με καρφιά το είδωλο στεριώνει, ακλόνητο να στέκει. Ο Κύριος λέει: «Εσένα, όμως, δούλε μου Ισραήλ, Ιακώβ, εκλεκτέ μου, απόγονε του Αβραάμ, του φίλου μου, εγώ απ’ τις άκρες σ’ έφερα της γης, σε κάλεσα απ’ τα πέρατά της, και σου είπα: “δούλος μου είσαι”. Εγώ σε διάλεξα και δε σε περιφρόνησα. Εγώ είμαι μαζί σου, μη φοβάσαι. Εγώ είμαι ο Θεός σου, μην τρομάζεις. Θα σ’ ενισχύσω, θα σε βοηθήσω, θα σε στηρίξω με το δίκαιο χέρι μου, το δυνατό. Θα ντραπούν και θα γίνουν καταγέλαστοι όλοι όσοι είναι εναντίον σου οργισμένοι, θα εκλείψουν και θ’ αφανιστούν όσοι μ’ εσένα αντιδικούν. Θ’ αναζητήσεις εκείνους που σε μάχονται, αλλά δε θα τους βρεις. Θα εκλείψουνε και θα χαθούν όσοι σε πολεμούνε. Γιατί εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που απ’ το δεξί σου χέρι σε κρατώ, και που σου λέω: Μη φοβάσαι, έρχομαι να σε βοηθήσω εγώ. »Λοιπόν, μην τρέμεις, Ιακώβ, φτωχέ λαέ Ισραήλ! Εγώ θα σε βοηθήσω, έστω κι αν είσαι ανίσχυρος σαν σκούληκας που τον πατούν. Εγώ, ο Κύριος, ο Άγιος Θεός του Ισραήλ, εγώ είμ’ ο λυτρωτής σου. Άμαξα θα σε κάνω αλωνιστική, καινούρια και με κοφτερά τα δόντια· και θ’ αλωνίσεις τα βουνά και θα τα κάνεις σκόνη, τους λόφους θα τους κάνεις σαν άχυρο λεπτό. Θα τα λιχνίσεις και θα τα σηκώσει ο άνεμος, ο ανεμοστρόβιλος θα τα διασκορπίσει. Τότε εσύ για τον Κύριο θα χαίρεσαι, θα δοξαστείς για τον Άγιο Θεό του Ισραήλ. »Όταν οι αδύνατοι, οι φτωχοί, θα γυρεύουν νερό κι εκείνο δε θα υπάρχει κι η γλώσσα τους από τη δίψα θα ξεραίνεται, εγώ ο Κύριος θα τους εισακούσω· δεν πρόκειται να τους εγκαταλείψω, εγώ ο Θεός του Ισραήλ. Απάνω στα γυμνά βουνά θα κάνω να κυλούν ποτάμια και μέσα στα φαράγγια ν’ αναβρύσουνε πηγές· θα κάνω η έρημος να γίνει λίμνη, η γη η άνυδρη τρεχούμενα νερά. Την έρημο με κέδρους θα φυτέψω, με ακακίες, με μυρτιές κι ελιές· στη στέπα θα φυτέψω κυπαρίσσια, πεύκα και πλάτανους μαζί. Έτσι όλοι θα δουν και θα γνωρίσουν, θα σκεφτούν κι όλοι θα καταλάβουν πως του Κυρίου το χέρι τα ’κανε όλα αυτά, πως ο Άγιος Θεός του Ισραήλ τα δημιούργησε». Ο Κύριος, ο βασιλιάς του Ισραήλ, λέει στους θεούς των εθνών: «Παρουσιάστε την υπόθεση, προβάλετε τα επιχειρήματά σας. Πλησιάστε να μας αναγγείλετε τι θα συμβεί· εξηγήστε μας τα όσα έγιναν και πέστε μας τη σημασία τους ή ανακοινώστε μας τα μέλλοντα, για να παρατηρήσουμε την εξέλιξή τους. Πέστε μας τι είναι να συμβεί στο μέλλον, ώστε ν’ αναγνωρίσουμε ότι είστε αληθινοί θεοί. Κάντε να ’ρθεί κάποιο καλό ή μια δυστυχία, για να γεμίσουμε τρόμο και θαυμασμό. Αλλά εσείς είστε μηδέν κι είναι ένα τίποτα το έργο σας· είναι αποκρουστικό να σας διαλέγει κάποιος για θεούς του. »Όμως εγώ ξεσήκωσα κάποιον απ’ το βορρά και θα ’ρθει απ’ την ανατολή του ήλιου· με τ’ όνομά του τον καλώ. Τους ηγεμόνες θα τους πατήσει σαν το χώμα, όπως ο κεραμοποιός πατάει τον πηλό. Ποιος από σας τα ανάγγειλε όλα αυτά από την αρχή, ώστε να τον αναγνωρίσουμε, κι από τα περασμένα χρόνια, ώστε να πούμε «Έχει δίκιο;» Όχι, κανένας δεν τα ανήγγειλε, κανένας δεν τα διακήρυξε, ούτ’ άκουσε τα λόγια σας κανένας. Πρώτος εγώ τα ανήγγειλα στη Σιών κι έστειλα στην Ιερουσαλήμ αγγελιοφόρο με τις ειδήσεις τις καλές. »Κοίταξα, μα κανένας δεν υπήρχε ανάμεσά τους σύμβουλος, να τον ρωτήσω και να μου απαντήσει. Όλοι τους είναι ένα μηδέν, τα έργα τους είν’ ένα τίποτα· τα είδωλά τους άνεμος και ματαιότητα».
ΗΣΑΪΑΣ 41:1-29 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
Ο Κύριος λέει: «Σωπάστε μπρος μου εσείς, κάτοικοι των μακρινών χωρών κι ας ξαναβρούνε οι λαοί το σθένος τους. Ας πλησιάσουν κι ας παρουσιάσουν την υπόθεσή τους· ας συναχθούμε όλοι μαζί, να δούμε ποιος έχει δίκιο. »Ποιος έφερε απ’ την ανατολή εκείνον, που η νίκη τον ακολουθεί όπου διαβαίνει; Ποιος του παρέδωσε τα έθνη και τον ανέδειξε των βασιλιάδων κυρίαρχο; Το ξίφος του τους σύντριψε σαν να ’ταν σκόνη· τα βέλη του τους σκόρπισαν σαν άχυρα στον άνεμο. Τους καταδίωξε κι ανέπαφος προχώρησε με βιάση, λες και στα πόδια του φυτρώσανε φτερά. »Ποιος τα σχεδίασε όλα τα παραπάνω και τα πραγματοποίησε; Κείνος που πλάθει τις γενιές απ’ την αρχή· εγώ, ο Κύριος, που ήμουν παρών απ’ την αρχή και θα ’μαι ως το τέλος». Οι μακρινές οι χώρες είδαν αυτό που έγινε και τρόμαξαν, ταράχτηκαν τα πέρατα της γης· όλοι μαζί πλησίασαν και ήρθαν. Ο ένας τον άλλο βοηθά και λέει: «Κάνε κουράγιο!» Έτσι εμψυχώνει το χρυσοχόο ο ξυλουργός κι ο χαλκοπλάστης λέει σ’ αυτόν όπου σφυρηλατεί στο αμόνι: «Είναι καλή η συγκόλληση». Και με καρφιά το είδωλο στεριώνει, ακλόνητο να στέκει. Ο Κύριος λέει: «Εσένα, όμως, δούλε μου Ισραήλ, Ιακώβ, εκλεκτέ μου, απόγονε του Αβραάμ, του φίλου μου, εγώ απ’ τις άκρες σ’ έφερα της γης, σε κάλεσα απ’ τα πέρατά της, και σου είπα: “δούλος μου είσαι”. Εγώ σε διάλεξα και δε σε περιφρόνησα. Εγώ είμαι μαζί σου, μη φοβάσαι. Εγώ είμαι ο Θεός σου, μην τρομάζεις. Θα σ’ ενισχύσω, θα σε βοηθήσω, θα σε στηρίξω με το δίκαιο χέρι μου, το δυνατό. Θα ντραπούν και θα γίνουν καταγέλαστοι όλοι όσοι είναι εναντίον σου οργισμένοι, θα εκλείψουν και θ’ αφανιστούν όσοι μ’ εσένα αντιδικούν. Θ’ αναζητήσεις εκείνους που σε μάχονται, αλλά δε θα τους βρεις. Θα εκλείψουνε και θα χαθούν όσοι σε πολεμούνε. Γιατί εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που απ’ το δεξί σου χέρι σε κρατώ, και που σου λέω: Μη φοβάσαι, έρχομαι να σε βοηθήσω εγώ. »Λοιπόν, μην τρέμεις, Ιακώβ, φτωχέ λαέ Ισραήλ! Εγώ θα σε βοηθήσω, έστω κι αν είσαι ανίσχυρος σαν σκούληκας που τον πατούν. Εγώ, ο Κύριος, ο Άγιος Θεός του Ισραήλ, εγώ είμ’ ο λυτρωτής σου. Άμαξα θα σε κάνω αλωνιστική, καινούρια και με κοφτερά τα δόντια· και θ’ αλωνίσεις τα βουνά και θα τα κάνεις σκόνη, τους λόφους θα τους κάνεις σαν άχυρο λεπτό. Θα τα λιχνίσεις και θα τα σηκώσει ο άνεμος, ο ανεμοστρόβιλος θα τα διασκορπίσει. Τότε εσύ για τον Κύριο θα χαίρεσαι, θα δοξαστείς για τον Άγιο Θεό του Ισραήλ. »Όταν οι αδύνατοι, οι φτωχοί, θα γυρεύουν νερό κι εκείνο δε θα υπάρχει κι η γλώσσα τους από τη δίψα θα ξεραίνεται, εγώ ο Κύριος θα τους εισακούσω· δεν πρόκειται να τους εγκαταλείψω, εγώ ο Θεός του Ισραήλ. Απάνω στα γυμνά βουνά θα κάνω να κυλούν ποτάμια και μέσα στα φαράγγια ν’ αναβρύσουνε πηγές· θα κάνω η έρημος να γίνει λίμνη, η γη η άνυδρη τρεχούμενα νερά. Την έρημο με κέδρους θα φυτέψω, με ακακίες, με μυρτιές κι ελιές· στη στέπα θα φυτέψω κυπαρίσσια, πεύκα και πλάτανους μαζί. Έτσι όλοι θα δουν και θα γνωρίσουν, θα σκεφτούν κι όλοι θα καταλάβουν πως του Κυρίου το χέρι τα ’κανε όλα αυτά, πως ο Άγιος Θεός του Ισραήλ τα δημιούργησε». Ο Κύριος, ο βασιλιάς του Ισραήλ, λέει στους θεούς των εθνών: «Παρουσιάστε την υπόθεση, προβάλετε τα επιχειρήματά σας. Πλησιάστε να μας αναγγείλετε τι θα συμβεί· εξηγήστε μας τα όσα έγιναν και πέστε μας τη σημασία τους ή ανακοινώστε μας τα μέλλοντα, για να παρατηρήσουμε την εξέλιξή τους. Πέστε μας τι είναι να συμβεί στο μέλλον, ώστε ν’ αναγνωρίσουμε ότι είστε αληθινοί θεοί. Κάντε να ’ρθεί κάποιο καλό ή μια δυστυχία, για να γεμίσουμε τρόμο και θαυμασμό. Αλλά εσείς είστε μηδέν κι είναι ένα τίποτα το έργο σας· είναι αποκρουστικό να σας διαλέγει κάποιος για θεούς του. »Όμως εγώ ξεσήκωσα κάποιον απ’ το βορρά και θα ’ρθει απ’ την ανατολή του ήλιου· με τ’ όνομά του τον καλώ. Τους ηγεμόνες θα τους πατήσει σαν το χώμα, όπως ο κεραμοποιός πατάει τον πηλό. Ποιος από σας τα ανάγγειλε όλα αυτά από την αρχή, ώστε να τον αναγνωρίσουμε, κι από τα περασμένα χρόνια, ώστε να πούμε «Έχει δίκιο;» Όχι, κανένας δεν τα ανήγγειλε, κανένας δεν τα διακήρυξε, ούτ’ άκουσε τα λόγια σας κανένας. Πρώτος εγώ τα ανήγγειλα στη Σιών κι έστειλα στην Ιερουσαλήμ αγγελιοφόρο με τις ειδήσεις τις καλές. »Κοίταξα, μα κανένας δεν υπήρχε ανάμεσά τους σύμβουλος, να τον ρωτήσω και να μου απαντήσει. Όλοι τους είναι ένα μηδέν, τα έργα τους είν’ ένα τίποτα· τα είδωλά τους άνεμος και ματαιότητα».