Жаратылыу 24
24
Исхакъ бла Рабийгъат
1Ибрахим энди жылы келген, къарт адам болгъан эди. Раббий хар не жаны бла да Ибрахимге берекет берген эди. 2Бир кюн Ибрахим, аны битеу мюлкюн жюрютген, юйюндеги тамата къулуна:
– Къолунгу мени базыкъ бутуму тюбюне сал. 3Кёкню Аллахы эм жерни Аллахы болгъан Раббий бла манга ант этеринги сюеме. Мен араларында жашагъан кенанлыланы къызларындан уланыма къатын алма. 4Алай а мени жериме, мени жууукъларыма барып, уланым Исхакъгъа ол жерден къатын ал, – дегенди.
5– Тиширыу мени бла бу жерге келирге унамаса уа – дегенди къул, – сора мен уланынгы сен чыкъгъан журтха къайтарыргъамы керекме?
6Ибрахим анга:
– Сакъ бол, уланымы ары къайтарма, – дегенди. – 7Туугъан жеримден эм атамы юйюнден мени алгъан, мени бла сёлешген эмда манга: бу жерни сени туудукъларынга берликме деп ант этген кёкню Аллахы Раббий сени аллынгда мёлегин иер, сора сен ол жерден уланыма къатын алырса. 8Тиширыу сени бла келирге унамаса уа, уланымы ары къайтарма ансы, сен бу антдан азат боллукъса.
9Алай бла ол къул, бийи Ибрахимни базыкъ бутуну тюбюне къолун салып, бу затны юсюнден анга ант этгенди.
10Сора ол къул бийини тюелеринден онусун алып, жолгъа атланнганды. Аны къолунда бийини кёп тюрлю хазнасы да бар эди. Ол тебиреп, Арам-Нахараим жерине барып, Нахор жашагъан шахаргъа жетгенди. 11Ашхам заманда, тиширыула суу алыргъа чыгъыучу кезиуде, тюелени шахарны тышында, къуюну къатында чёкдюрюп, 12тилек этгенди:
– Я бийим Ибрахимни Аллахы, Раббий! Тилейме, бюгюн манга жетишимлик бер, бийим Ибрахимге ахшылыкъ эт. 13Ма, мен суу чыкъгъан жерде турама, шахарны халкъыны къызлары да суу алыргъа келедиле. 14Былай болсун. Мен къызланы бирине: «Гёгенинги#24:14 Гёген – тар боюнлу, суу алыр ючюн жюрютюлюучю, къошундан этилген сауут; орус. кувшин. ийилт, мен суу ичейим», – десем, ол а: «Ич, сени тюелеринге да ичирейим», – десе, ма олду, Сен къулунг Исхакъгъа буюргъан къыз. Сен бийиме ахшылыкъ этгенинги да андан билликме.
15Ол тилегин этип бошагъынчы окъуна, ма, имбашында гёгени бла Рабийгъат келеди. Ол, Милканы жашы Бетуелни къызы эди. Милка Ибрахимни къарындашы Нахорну къатыны эди. 16Рабийгъат бек чырайлы, эр сынамагъан къыз эди. Ол суу чыкъгъан жерге тюшюп, гёгенин суудан толтуруп, ёрге, ызына тебиреди.
17Къул аны аллына чабып барып:
– Тилейме, гёгенингден манга бир суучукъ ичир, – дегенди.
18– Ич, жюйюсханым, – дегенди Рабийгъат; эм олсагъатдан гёгенин имбашындан къолуна тюшюрюп, анга ичиргенди.
19Анга ичиргенинден сора:
– Сени тюелеринге да, ала ичип къаннгынчы, суу алайым, – дегенди.
20Терк окъуна гёгениндеги сууну суу ичириучю гуллагъа къуюп, дагъыда суу алыргъа къуюгъа чапханды эмда аны тюелерини барысына да суу ташыгъанды.
21Ол адам а жукъ айтмай, сейирсинип, анга къарап тургъанды, Раббий аны жолун къурагъан болурму огъесе болмазмы деп, билирге сюе эди. 22Тюеле ичмей тохтагъан заманда, ол адам, жарым шекел#24:22 Жарым шекел – 6 гр. ауурлугъу болгъан алтын сыргъа да, аны бууунларына да ауурлукълары он шекел#24:22 Он шекел – 115 гр. болгъан эки алтын бууунлукъ алып, 23анга:
– Сен кимни къызыса, манга айт? Атангы юйюнде бизге кече къалыр жер бармыды? – дегенди.
24– Мен Милка Нахоргъа тапхан жашы Бетуелни къызыма, – дегенди анга Рабийгъат 25эм дагъыда: – Бизде салам да, мал аш да кёпдю, сизге кече къалыр жер да барды, – деп къошханды.
26Сора ол адам ийилип, Раббийге сежда этгенди да, 27былай айтханды:
– Бийим Ибрахимни Аллахы Раббийге шукур! Раббий ахшылыгъы бла эм тюзлюгю бла бийими атып къоймагъанды, мени тюз жол бла бийими жууукъларына келтирип къойгъанды.
28Къыз чабып барып, бу хапарны анасыны юйюнде айтханды.
29Рабийгъатны Лабан атлы къарындашы бар эди. Лабан чабып, къую къатында ол адамгъа жетгенди. 30Эгечини бурунундагъы сыргъаны бла къолларындагъы бууунлукъланы кёргенде эм эгечи Рабийгъатны: «Ол адам манга былай айтханды», – деген сёзлерин эшитгенде, Лабан ол адамны къатына баргъанды. Ол адам а тюелери бла къуюну къатында тура эди.
31– Кел, Раббийни алгъышлы адамы, – дегенди Лабан анга, – тышында нек тураса? Мен юй да, тюелеринге жер да хазырлагъанма.
32Алай бла ол адам юйге киргенди; тюелени жюклерин тюшюргендиле. Тюелеге салам да, аш да салгъандыла, ол адамгъа да, аны бла болгъан кишилеге да аякъларын жууаргъа суу келтиргендиле. 33Сора анга аш бергендиле, ол а:
– Жумушуму айтхынчы ашарыкъ тюйюлме, – дегенди.
– Айт, – дегенди Лабан.
34Ол адам хапарын айтханды:
– Мен Ибрахимни къулума. 35Раббий мени бийиме кёп берекет берип, аны бек бай этгенди, анга къойла, тууарла да, алтын, кюмюш да, къулла, къарауашла да, тюеле, эшекле да бергенди. 36Бийими къатыны Сара, къартайгъанындан сора, бийиме улан тапханды, бийим да битеу болгъан затын уланына берип къойгъанды. 37Бийим мени ант этдирип, манга: «Уланыма мен жерлеринде жашап тургъан кенанлы къызладан къатын алма, 38алай а мени атамы юйюне, мени жууукъларыма барып, уланыма къатын андан алырса», – дегенди. 39Мен бийиме: «Тиширыу мени бла келмезге да болур», – дегенме. 40Ол а манга: «Мен Аны жолунда жюрюген Раббий, сени биргенге Кесини мёлегин иер эмда сени жолунгу къурар, сора уланыма мени жууукъларымдан, атамы юйюнден къатын алырса. 41Мени жууукъларыма барып келсенг, антымдан ол заманда азат боллукъса; ала санга тиширыу бермеселе, антымдан азат боллукъса», – дегенди. 42Бюгюн а мен къую къатына келип тилек этгенме: «Я Раббий! Бийим Ибрахимни Аллахы! Сен мени келе тургъан жолуму къурасанг эди! 43Ма, мен суу чыкъгъан жерде турама. Суу алыргъа келген къызланы бирине: „Гёгенингден манга бир суучукъ ичир“, – десем, 44ол а манга: „Сен да ич, сени тюелеринге да ташыйым“, – десе, ма олду Раббий бийими уланына буюргъан къатын». 45Мен аны ичимден тилек этип бошагъынчы окъуна, ма, Рабийгъат имбашында да гёгени бла чыгъып келип, шаудан къатына энип, суу алды. Мен анга: «Тилейме, манга бир суучукъ ичир», – дедим. 46Ол а терк окъуна гёгенин имбашындан тюшюрюп: «Ич, сени тюелеринге да ичирейим», – деди. Мен да ичдим, тюелеге да ичирди. 47Мен анга: «Сен кимни къызыса?» – деп сордум. Ол да: «Мен Милка Нахоргъа тапхан Бетуелни къызыма», – деди. Сора мен аны бурунуна сыргъа эм бууунларына бууунлукъла бердим. 48Ийилип, Раббийге сежда этдим, бийими къарындашыны къызын аны уланына алыр ючюн мени тюз жол бла келтирген бийим Ибрахимни Аллахы Раббийге шукур этдим. 49Энди уа манга айтыгъыз, бийиме ахшылыкъ эм тюзлюк этер муратыгъыз бармыды огъесе жокъмуду; манга айтыгъыз да, сора мен не этерге билирме.
50Лабан бла Бетуел жууап берип:
– Бу иш Раббийден келгенди. Биз анга не айталлыкъбыз? 51Ма Рабийгъат сени аллынгдады, ал да бар. Раббий айтханча, ол сени бийинги уланыны къатыны болсун, – дегендиле.
52Ибрахимни къулу аланы сёзлерин эшитген заманында, жерге къапланып, Раббийге сежда этгенди. 53Сора ол къул, кюмюш затла да, алтын затла да, кийимле да чыгъарып, Рабийгъатха бергенди; къарындашына да, анасына да багъалы саугъала бергенди. 54Ол да, аны бла болгъан адамла да, ашагъан да, ичген да этип, кече къалгъандыла. Эрттенликде тургъан заманларында уа ол:
– Бийиме жиберигиз мени, – дегенди.
55Рабийгъатны къарындашы бла анасы уа:
– Болмай эсе да, къыз бизни бла бир он кюн турсун; андан сора барырсыз, – дегендиле.
56– Тыймагъыз мени, – дегенди ол алагъа. – Раббий жолуму къурагъанды. Жиберигиз, бийиме барайым.
57– Къызны чакъырып, ол не айтырыкъ эсе да, сорайыкъ, – дегендиле ала.
58Рабийгъатны чакъырып, анга:
– Бу адам бла барлыкъмыса? – деп соргъандыла.
– Барлыкъма, – дегенди ол.
59Алай бла эгечлери Рабийгъатны да, аны дигизасын да, Ибрахимни къулун да, аны адамларын да жолгъа ашыргъандыла. 60Рабийгъатха:
– Эгечибиз! Сенден минг мингле туусунла, туудукъларынг душманларынгы шахарларына ие болуп къалсынла! – деп, алгъыш этгендиле.
61Сора Рабийгъат да, аны къарауашлары да хазырланып, тюелеге минип, Ибрахимни къулу бла тебирегендиле. Алай бла ол къул Рабийгъатны алып, жолгъа чыкъгъанды.
62Ол кезиуде Исхакъ, Беэр-Лахай-Роиден кетип, Негеб жеринде жашай эди. 63Бир кюн Исхакъ ингир ууахтыда бираз ойлашыргъа аулакъгъа чыкъгъанды. Къарап, тюеле келе тургъанын кёргенди. 64Рабийгъат да къарагъанды да, Исхакъны эслегенлей, тюеден тюшюп, 65къулгъа:
– Ол аулакъда аллыбызгъа келе тургъан адам кимди? – деп соргъанды.
– Ол мени бийимди, – дегенди къул.
Сора Рабийгъат жаулукъ алып, башына баш ау атханды. 66Къул а Исхакъгъа битеу этген ишлерин айтханды. 67Сора Исхакъ Рабийгъатны анасы Сараны чатырына кийиргенди. Аны алгъанды, ол да аны къатыны болуп къалгъанды. Исхакъ аны сюйгенди эм анасына бушууундан жюреги жапсарылгъанды.
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
Жаратылыу 24: МалкъСК
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
© Институт перевода Библии, 2020-2024